Zasady działania sojuszu NATO



Na podstawowe zasady działania Sojuszu składają się zarówno polityczne zobowiązania, jak i zobowiązania do praktycznej współpracy pomiędzy państwami członkowskimi. Ich wspólne bezpieczeństwo jest niepodzielne. Oznacza to, że żadne z państw członkowskich nie musi polegać wyłącznie na własnych narodowych działaniach i zasobach ekonomicznych, aby przeciwstawić się zagrożeniom bezpieczeństwa. Jednakże każde państwo samo odpowiada za własne potrzeby obronne. W rezultacie poczucie jednakowego bezpieczeństwa, mimo różnicy w położeniu geograficznym i możliwości militarnych, przyczynia się do stabilizacji na całym obszarze północnoatlantyckim Zasady i reguły działania rozwinięte w ramach Sojuszu stanowią podstawę współpracy podjętej w kontekście Północnoatlantyckiej Rady Współpracy oraz współpracy między członkami Sojuszu i państwami uczestniczącymi w programie „Partnerstwo dla Pokoju” Wypracowanie wspólnych decyzji na zasadzie konsensusu i przy powszechnej aprobacie członków Sojuszu uwzględnia doświadczenia poszczególnych państw, a jednocześnie umożliwia szybkie i zdecydowane reagowanie jeśli wymagają tego okoliczności. Praktyka wymiany informacji i wspólnego konsultowania spraw bieżących udowodniła, iż przedstawiciele rządów mogą szybko, w zależności od potrzeby, opierając się na wiedzy dotyczącej wzajemnych stanowisk podjąć wspólne działania. Wszystkie państwa członkowskie NATO w pełni współpracują politycznie w ramach Sojuszu oraz są w jednakowym stopniu zobowiązane do przestrzegania warunków Traktatu Północnoatlantyckiego, w tym do wzajemnej pomocy, do której zobowiązuje artykuł piąty zakładający niepodzielność bezpieczeństwa tych państw- co oznacza traktowanie ataku na jedno lub kilka państw jako atak na wszystkie państwa członkowskie. Sposób, w jaki Sojusz rozwijał się, uwzględnia różnorodne potrzeby i politykę państw członkowskich. W pewnych wypadkach mogą wystąpić proceduralne różnice, jednak łatwe do przezwyciężenia. Na przykład Islandia nie ma własnych sił zbrojnych. Jest więc reprezentowana na posiedzeniach gremiów wojskowych przez cywilnych przedstawicieli. Mogą też być rozbieżności bardziej istotnej natury. Francja, która jest nadal pełnoprawnym członkiem Sojusz Północnoatlantyckiego i jego struktur politycznych, w 1966 roku wycofała się jednak ze Zintegrowanej Struktury Wojskowej. Nie uczestniczy w pracach Komitetu Planowania Obrony NATO, Grupy Planowania Nuklearnego i Komitetu Wojskowego. Regularna współpraca ze strukturami wojskowymi NATO odbywa się poprzez Francuską Misję Wojskową. Hiszpania, która przystąpiła do Sojuszu w 1982 roku zgodnie z referendum przeprowadzonym w 1986 roku nie jest częścią Zintegrowanej Struktury Wojskowej NATO, uczestniczy jednak w procesie planowania obronnego. Wszystkie państwa NATO biorą udział w pracach Polityczno-Wojskowego Komitetu Kierującego Programem „Partnersto dla Pokoju” oraz innych struktur pracujących w ramach programów NACC i PdP. Różnice pomiędzy państwami członkowskimi NATO mogą być również wynikiem ich geograficznej, politycznej, wojskowej lub konstytucyjnej sytuacji. Na przykład współpraca Danii i Norwegii musi być zgodna z ustawodastwem tych państw, a ono nie pozwala na stacjonowanie broni nuklearnej i obcych wojsk na terytoriach tych państw w czasie trwania pokoju. Wypracowanie stanowiska politycznego i jego wykonanie przez Sojusz zależy od wzajemnej wiedzy o swojej polityce i intencjach oraz o podstawowych koncepcjach politycznych. Wymaga to regularnych konsultacji politycznych nawet już w okresie poprzedzającym podejmowanie decyzji przez rządy poszczególnych państw. Głównym forum konsultacji politycznych jest Rada. Na jej posiedzeniach formalności protokularne są ograniczane do minimum, a dyskusja jest szczera i bezpośrednia. Konsultacje polityczne pomiędzy członkami Sojuszu nie ograniczają się do podejmowania decyzji w sprawach dziających się na obszarze obowiązywania traktatu NATO. Zewnętrzne problemy mogą również oddziaływać na Sojusz. Dzięki wzajemnym konsultacją państwa mogą określać obszary, gdzie w imię bezpieczeństwa i stabilności może być podjęta skoordynowana akcja. Potrzeba konsultacji nie ogranicza się do kwestii politycznych ale także dotyczą one wszystkich innych dziedzin życia. Konsultacje na niższym poziomie dotyczą zwykle wymiany informacji i opinii. Na wyższym poziomie odnoszą się do komunikowania sobie wzajemnie o działaniach lub decyzjach podjętych przez rządy mających wpływ na interesy sojuszników. Konsultacje mają na celu umożliwić państwom członkowskim osiągnięcie porozumienia w sprawie wspólnych decyzji lub akcji podejmowanych przez Sojusz.

Zasady działania sojuszu NATO

Materiały

Poezja okresu XX-lecia Poezja okresu dwudziestolecia na tle europejskich tendencji artystycznych. I Wojna Światowa zmieniła ukształtowanie i pozycję państw europejskich. Duże znaczenie miała także rewolucja październikowa w Rosji, która doprowadziła do powstania nowego państwa socjalistycznego. Wzbudziła ona nadzieje wśród proletariatu innych państw, stanowiła po...

Rozwój miasta - geografia Rozwój miasta promieniuje na otaczający go region a także na dalsze regiony co jest osnową teorii biegunów wzrostu Perroux. Region nie rośnie gospodarczo w tym samym stopniu na całym swoim obszarze. Wzrost jest najszybszy w jednym lub niewielu punktach (biegunach), są to miasta duże i średnie. Ich wzrost oddziałuje na zmiany w pozostałym obsza...

Ogólna charakterystyka "Mitologii" Parandowskiego Bogowie: ogólne wiadomości: - nieśmiertelni i zawsze młodzi - obdarzeni niezwykłą siłą i urodą, więksi, piękniejsi i silniesi od ludzi - posiadający wielką potęgę i wiedzę - obdarzeni cudowną własnością przenoszenia się z miejsca na miejsce z niezwykłą szybkością oraz zdolnością przemiany w różne postaci i kształty - nie są wsz...

CEFTA - etapy rozszerzenia Etapy rozszerzenia CEFTA CEFTA poszerzała się w dwojaki sposób. Po raz pierwszy w wyniku podziału Czechosłowacji na dwa kraje: Czechy i Słowację, które tworzą unię celna. To zwiększenie liczby członków nie oznaczało poszerzenia rynku objętego liberalizacją. Drugim było przyjmowanie nowych członków. Liberalizacja między krajami w procesie tra...

Charakterystyka twórczości Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego Charakterystyka twórczości wybranego poety okresu międzywojennego. GAŁCZYŃSKI Konstanty Ildefons, 1905–53, poeta; nastrojowa liryka z elementami fantastyki, humoru, groteski (Zaczarowana dorożka 1948); powieść satyryczna Porfirion Osiełek (1929); pieśni, poematy (Niobe 1951, Wit Stwosz 1952); groteskowe miniatury dramatyczne Teatrzyk &#...

Etapy reklamy Przyjmując kryterium przedmiotu reklamy wyróżnia się: -reklamę produktu lub usługi, -reklamę instytucjonalną. Cykl rynkowy produktu pozostaje w ścisłej więzi z „cyklem życia potrzeby”, który kształtowany jest przez promocję a w szczególności przez reklamę. Intensywność reklamy, nakłady i cele zmieniają się w zależności od cyklu ry...

Symbolika śmierci Czechowicza Symbolika śmierci J. Czechowicza Czechowicz miał obsesję apokalipsy. Wartko płynąca rzeka, pełna niebezpieczeństw stała się dla niego metaforą świata zmierzającego do zagłady. Nic więc dziwnego, że napiętnowany grozą i niepewnością poszukiwał innego, bardziej uładzonego wymiaru rzeczywistości. Ale przeczuwana katastrofa nadeszła. Czechowicz sta...

Patriotyzm w twórczości poetów i pisarzy staropolskich 38. Nurt troski patriotycznej w twórczości poetów i pisarzy staropolskich. Na przelomie XIV i XV wieku w krajach zachodnioeuropejskich zaczely pojawiac sie podwaliny nowej epoki - Odrodzenia . Podstawowe zalozenia tej epoki takie jak : umilowanie Ojczyzny i jej przyrody , czy kult wiedzy i nauki dotarly do Polski z duzym opoznieniem . Spowodo...