Komunikacja Zachowania uczestników w trakcie pracy zespołowej Zachowania zadaniowe pomagają zespołowi zrealizować zadanie, osiągnąć wyznaczony cel. Uczestnik pracy zespołowej przejawia je przez: Inicjowanie: przedstawia sugestie, proponuje cele, pomysły, nowe sposoby podejścia do problemu, definiuje zadania, proponuje procedury rozwiązywania problemu. „Przyjrzyjmy się tym materiałom” „Myślę, że zbyt wcześnie na przyjęcie tego rozwiązania, spróbujmy najpierw dobrze zdefiniować problem” Poszukiwanie informacji lub opinii: prosi o informacje i fakty adekwatne do problemu, wyrażanie swoich odczuć lub ocen, poszukuje propozycji i pomysłów. „W oparciu o Twoje doświadczenie, jak Twoim zdaniem powinniśmy sobie radzić z...” „Czy ktoś może mi powiedzieć jak sprawdziła się koncepcja ....” Dostarczanie informacji lub opinii: oferuje fakty i uogólnienia zebrane od autorytetów lub wynikające z osobistych doświadczeń, dostarcza sugestie i pomysły, przedstawia własne przekonania dotyczące kwestii właściwych dla działań grupy. „Zanim przejdziemy do następnego punktu, chciałbym przedstawić parametry budżetowe dla tego projektu” „Pomysł Marka wydaje mi się podobny do sugestii Anny. Myślę, że można je połączyć” Wyjaśnianie i opracowywanie: interpretuje pomysły lub sugestie, usuwa niejasności, definiuje pojęcia, wskazuje alternatywy. „To co proponujecie, to to, że my....” „Poczekaj, najpierw powinniśmy się upewnić, że wszyscy dobrze rozumiemy o co chodzi w propozycji Anny” Podsumowanie: grupuje powiązane ze sobą pomysły, przedstawia sugestie po dyskusji grupowej. „Konkludując, to nad czym dyskutowaliśmy....” „Tak więc zgodziliśmy się, że zrobimy ten projekt, skończymy go za dwa miesiące, a Janek jest odpowiedzialny za przypilnowanie tej sprawy” Osiąganie konsensusu: przedstawia grupie do akceptacji lub odrzucenia decyzje lub konkluzje, sprawdza czy grupa jest bliska podjęcia decyzji. „A więc czy wszyscy zgadzają się, że nasze opcje są następujące....” „Czy zgadzamy się w tej kwestii?” Zachowania związane z utrzymaniem grupy pomagają utrzymać dobre relacje interpersonalne w czasie pracy zespołowej i dobry klimat dla wykonywania zadania, umożliwiają maksymalne wykorzystanie zasobów ludzkich. Uczestnik pracy zespołowej przejawia je przez: Harmonizowanie: pośredniczy w łagodzeniu różnic występujących między członkami grupy, skłania członków grupy do analizy i zrozumienia występujących między nimi różnic. „Sądzę, że powinniśmy zbadać różnice pomiędzy propozycjami Anny i Janka” „Ponieważ ten projekt musimy szybko skończyć, rozważmy, czy możemy znaleźć sposób na uwzględnienie w nim najlepszych pomysłów zarówno Anny jak i Janka” Ułatwianie komunikacji: dąży do utrzymania otwartych kanałów komunikacyjnych, stymuluje innych do aktywnego uczestnictwa, sugeruje procedury umożliwiające wspólne zgłaszanie wniosków i uwag. „Jurku, Twoje uwagi są istotne, myślę, że teraz powinniśmy wysłuchać innych osób, które jeszcze nie zabierały głosu” Chciałbym zaproponować, aby wszyscy członkowie grupy zabrali kolejno głos, w ten sposób będziemy pewni, że każdy z nas będzie miał możliwość przedstawienia swoich uwag” Zachęcanie: chwali i akceptuje wkład pracy innych członków grupy, okazuje im przychylne zainteresowanie, stosuje w komunikacji werbalne i niewerbalne komunikaty wskazujące akceptację udziału innych w pracy zespołowej „Ewo, odniosłaś duży sukces w tej dziedzinie, co sądzisz - jak powinniśmy ....?” „Wspaniały pomysł, Ewo, dziękuję za komentarz.” Zawieranie kompromisów: zmienia swoje stanowisko poprzez dokonywanie ustępstw, przyznaje się do błędów, modyfikuje stanowisko gdy leży to w interesie solidarności grupowej i postępu pracy zespołowej. „Nie miałem racji w tej sprawie. Gotowy jestem zaakceptować twoją decyzję” „Jeśli chcemy przejść dalej, czy moglibyśmy się zgodzić na kompromis co do...” „Dobrze Jurku, spotkam się z głównym księgowym, jeśli ty spotkasz się z w tej sprawie z X” Obserwacja grupy i dokonywanie ocen: sprawdza czy zespół jest zadowolony z istniejących procedur, proponuje alternatywne sposoby działania, zgłasza uwagi dotyczące różnych aspektów pracy grupy, pomaga w ocenie stosowanych przez nią procedur. „Zanim przejdziemy do następnego punktu, sądzę, że powinniśmy się upewnić czy kontynuowanie burzy mózgów jest tym sposobem, w jaki chcemy pracować?” „Wygląda na to, że jesteśmy zmęczeni. Co powiecie na przerwę” Redukowanie napięcia: odpowiednio wplata humor. „Co byście powiedzieli, gdybyśmy tak, zgłosili wniosek o szkolenie na Karaibach” Zachowania uczestników w trakcie pracy zespołowej Zachowania nieproduktywne nie sprzyjają efektywności pracy zespołowej, utrudniają udział wszystkich członków zespołu w pracy grupowej, uniemożliwiają wykorzystanie potencjału wiedzy, doświadczeń, poznanie opinii i ocen wszystkich uczestników. Najczęstsze postawy destrukcyjne i nieproduktywne to: Agresor - poniża poszczególnych członków grupy, zadaje sarkastyczne pytania „To jest głupie. Ta propozycja świadczy o całkowitej niekompetencji.” „Może ktoś zgłosi jeszcze bardziej absurdalny pomysł?” Osoba blokująca - przedstawia ultimatum o daleko idących konsekwencjach, atakuje wszystkie propozycje. „Nie zmienię zdania w tej kwestii, chyba, że zgodzicie się na przeznaczenie dodatkowych środków z budżetu na zgłoszony wcześniej mój projekt.” „Nie mamy możliwości technicznych, ani finansowych by wprowadzać takie innowacje, szkoda nawet czasu na zastanawianie się nad tym” Osoba skłonna do zwierzeń - Uzewnętrznia problemy osobiste, poszukuje współczucia ze strony grupy. „Nie mogę się skupić, tak mnie martwi choroba ojca” „Nie wyspałem się przez te dojazdy, wszędzie są korki, ludzie nie umieją jeździć, a w ogóle pogoda już taka nieprzyjemna, że rano nie mogę się zmobilizować do pracy...” Poszukujący uznania - demonstruje własne sukcesy „Jak uczestniczyłem w spotkaniu doradców prezydenta, to powiedziałem jasno co o tym myślę.” „Rozwiązywałem już nie takie problemy.” Osoba dominująca - przerywa innym, ignoruje wypowiedzi i zgłaszane pomysły innych uczestników, forsuje własne propozycje. Żartowniś - podnosi kwestie nie związane z meritum sprawy, rozprasza innych uczestników dowcipkując bez umiaru,. Znudzony - demonstruje brak zainteresowania lub znudzenie np. otwarcie czytając gazetę, gdy inni dyskutują.
Zachowania uczestników w pracy zespołowej
Komunikacja Zachowania uczestników w trakcie pracy zespołowej Zachowania zadaniowe pomagają zespołowi zrealizować zadanie, osiągnąć wyznaczony cel. Uczestnik pracy zespołowej przejawia je przez: Inicjowanie: przedstawia sugestie, proponuje cele, pomysły, nowe sposoby podejścia do problemu, definiuje zadania, proponuje procedury rozwiązywania problemu. „Przyjrzyjmy się tym materiałom” „Myślę, że zbyt wcześnie na przyjęcie tego rozwiązania, spróbujmy najpierw dobrze zdefiniować problem” Poszukiwanie informacji lub opinii: prosi o informacje i fakty adekwatne do problemu, wyrażanie swoich odczuć lub ocen, poszukuje propozycji i pomysłów. „W oparciu o Twoje doświadczenie, jak Twoim zdaniem powinniśmy sobie radzić z...” „Czy ktoś może mi powiedzieć jak sprawdziła się koncepcja ....” Dostarczanie informacji lub opinii: oferuje fakty i uogólnienia zebrane od autorytetów lub wynikające z osobistych doświadczeń, dostarcza sugestie i pomysły, przedstawia własne przekonania dotyczące kwestii właściwych dla działań grupy. „Zanim przejdziemy do następnego punktu, chciałbym przedstawić parametry budżetowe dla tego projektu” „Pomysł Marka wydaje mi się podobny do sugestii Anny. Myślę, że można je połączyć” Wyjaśnianie i opracowywanie: interpretuje pomysły lub sugestie, usuwa niejasności, definiuje pojęcia, wskazuje alternatywy. „To co proponujecie, to to, że my....” „Poczekaj, najpierw powinniśmy się upewnić, że wszyscy dobrze rozumiemy o co chodzi w propozycji Anny” Podsumowanie: grupuje powiązane ze sobą pomysły, przedstawia sugestie po dyskusji grupowej. „Konkludując, to nad czym dyskutowaliśmy....” „Tak więc zgodziliśmy się, że zrobimy ten projekt, skończymy go za dwa miesiące, a Janek jest odpowiedzialny za przypilnowanie tej sprawy” Osiąganie konsensusu: przedstawia grupie do akceptacji lub odrzucenia decyzje lub konkluzje, sprawdza czy grupa jest bliska podjęcia decyzji. „A więc czy wszyscy zgadzają się, że nasze opcje są następujące....” „Czy zgadzamy się w tej kwestii?” Zachowania związane z utrzymaniem grupy pomagają utrzymać dobre relacje interpersonalne w czasie pracy zespołowej i dobry klimat dla wykonywania zadania, umożliwiają maksymalne wykorzystanie zasobów ludzkich. Uczestnik pracy zespołowej przejawia je przez: Harmonizowanie: pośredniczy w łagodzeniu różnic występujących między członkami grupy, skłania członków grupy do analizy i zrozumienia występujących między nimi różnic. „Sądzę, że powinniśmy zbadać różnice pomiędzy propozycjami Anny i Janka” „Ponieważ ten projekt musimy szybko skończyć, rozważmy, czy możemy znaleźć sposób na uwzględnienie w nim najlepszych pomysłów zarówno Anny jak i Janka” Ułatwianie komunikacji: dąży do utrzymania otwartych kanałów komunikacyjnych, stymuluje innych do aktywnego uczestnictwa, sugeruje procedury umożliwiające wspólne zgłaszanie wniosków i uwag. „Jurku, Twoje uwagi są istotne, myślę, że teraz powinniśmy wysłuchać innych osób, które jeszcze nie zabierały głosu” Chciałbym zaproponować, aby wszyscy członkowie grupy zabrali kolejno głos, w ten sposób będziemy pewni, że każdy z nas będzie miał możliwość przedstawienia swoich uwag” Zachęcanie: chwali i akceptuje wkład pracy innych członków grupy, okazuje im przychylne zainteresowanie, stosuje w komunikacji werbalne i niewerbalne komunikaty wskazujące akceptację udziału innych w pracy zespołowej „Ewo, odniosłaś duży sukces w tej dziedzinie, co sądzisz - jak powinniśmy ....?” „Wspaniały pomysł, Ewo, dziękuję za komentarz.” Zawieranie kompromisów: zmienia swoje stanowisko poprzez dokonywanie ustępstw, przyznaje się do błędów, modyfikuje stanowisko gdy leży to w interesie solidarności grupowej i postępu pracy zespołowej. „Nie miałem racji w tej sprawie. Gotowy jestem zaakceptować twoją decyzję” „Jeśli chcemy przejść dalej, czy moglibyśmy się zgodzić na kompromis co do...” „Dobrze Jurku, spotkam się z głównym księgowym, jeśli ty spotkasz się z w tej sprawie z X” Obserwacja grupy i dokonywanie ocen: sprawdza czy zespół jest zadowolony z istniejących procedur, proponuje alternatywne sposoby działania, zgłasza uwagi dotyczące różnych aspektów pracy grupy, pomaga w ocenie stosowanych przez nią procedur. „Zanim przejdziemy do następnego punktu, sądzę, że powinniśmy się upewnić czy kontynuowanie burzy mózgów jest tym sposobem, w jaki chcemy pracować?” „Wygląda na to, że jesteśmy zmęczeni. Co powiecie na przerwę” Redukowanie napięcia: odpowiednio wplata humor. „Co byście powiedzieli, gdybyśmy tak, zgłosili wniosek o szkolenie na Karaibach” Zachowania uczestników w trakcie pracy zespołowej Zachowania nieproduktywne nie sprzyjają efektywności pracy zespołowej, utrudniają udział wszystkich członków zespołu w pracy grupowej, uniemożliwiają wykorzystanie potencjału wiedzy, doświadczeń, poznanie opinii i ocen wszystkich uczestników. Najczęstsze postawy destrukcyjne i nieproduktywne to: Agresor - poniża poszczególnych członków grupy, zadaje sarkastyczne pytania „To jest głupie. Ta propozycja świadczy o całkowitej niekompetencji.” „Może ktoś zgłosi jeszcze bardziej absurdalny pomysł?” Osoba blokująca - przedstawia ultimatum o daleko idących konsekwencjach, atakuje wszystkie propozycje. „Nie zmienię zdania w tej kwestii, chyba, że zgodzicie się na przeznaczenie dodatkowych środków z budżetu na zgłoszony wcześniej mój projekt.” „Nie mamy możliwości technicznych, ani finansowych by wprowadzać takie innowacje, szkoda nawet czasu na zastanawianie się nad tym” Osoba skłonna do zwierzeń - Uzewnętrznia problemy osobiste, poszukuje współczucia ze strony grupy. „Nie mogę się skupić, tak mnie martwi choroba ojca” „Nie wyspałem się przez te dojazdy, wszędzie są korki, ludzie nie umieją jeździć, a w ogóle pogoda już taka nieprzyjemna, że rano nie mogę się zmobilizować do pracy...” Poszukujący uznania - demonstruje własne sukcesy „Jak uczestniczyłem w spotkaniu doradców prezydenta, to powiedziałem jasno co o tym myślę.” „Rozwiązywałem już nie takie problemy.” Osoba dominująca - przerywa innym, ignoruje wypowiedzi i zgłaszane pomysły innych uczestników, forsuje własne propozycje. Żartowniś - podnosi kwestie nie związane z meritum sprawy, rozprasza innych uczestników dowcipkując bez umiaru,. Znudzony - demonstruje brak zainteresowania lub znudzenie np. otwarcie czytając gazetę, gdy inni dyskutują.
Materiały
Znaczenie dźwigni finansowej
Dźwignia finansowa wykorzystanie zadłużenia jako źródła finansowania dla powiększenia zysku przypadającego na akcję.
Nadwyżka finansowa przed odliczeniem oprocentowania obcych kapitałów i podatku dochodowego zależy od produktywności kapitału rzeczowego zaangażowanego w przedsiębiorstwie.
Jeżeli produktywność jest wyższa od stopy opr...
Prus i Orzeszkowa wobec planu pozytywistów
7. Orzeszkowa i Prus wobec programu pozytywistów.
Nowelistyka Orzeszkowej stała się szkołą realistycznego spojrzenia na ówczesną rzeczywistość, spojrzenia, przed którym nie ukryło się ludzkie nieszczęście, złamany los, krzywda społeczna i indywidualne cierpienie. Orzeszkowa pochyla się w tych opowiadaniach nad drobinami ludzkimi i pragnie okreś...
Języki świata i grupy językowe
CECHY SPOŁECZNE: PLEMIĘ, RÓD – GRUPA LUDZI ZWIĄZANA WIĘZAMI RODZINNYMI I O WSPÓLNEJ KULTURZE. SAMOORGANIZACJA SIĘ LUDZI. MAŁE GRUPY TWORZĄ WIĘKSZE (NARÓD). NARODY ORGANIZUJĄ SIĘ W PAŃSTWA.
JĘZYKI ŚWIATA:
ETNOLEKTY – JĘZYKI I DIALEKTY. 15.000 ETNOLEKTÓW ISTNIAŁO 10.000 LAT TEMU. JEDNE GRUPY PRZEJMOWAŁY INNE JĘZYKI. TERAZ JEST 6...
Poezja Staffa w okresie młodej polski
Poezja Staffa na tle współczesnych mu nurtów poetyckich
Twórczość Leopolda Staffa przypada na kilka epok: Młodą Polskę, I i II wojnę światową i okres powojenny. Dlatego też w jego twórczości odnaleźć można odbicie wielu problemów i zagadnień dotyczących różnych okresów, epok.
Poezja Staffa wyrosła z atmosfery Młodej Polski - wiele elementów c...
Krótka interpretacja utworu "Ikar"
Utwór S.Grochowiaka pt.,,Ika\'\'zbudowany jest z trzech części.
Pierwsza część zawiera rozwarzania nad funkcją słowa poetyckiego.Poeta mówi,iż wyrażanie prawdy jest bardzo skomplikowane,gdyż z natury swej rzeczy jest ona nieestetyczna,pozbawiona piękna i czasami nieprzyjemna(,,ta prawda,co jest ciemna,lecz ziarnista jak stal\'\').Ale czyż prawd...
Różny obraz powstania styczniowego w literaturze
Klęska powstania styczniowego była tragedią narodową, przede wszystkim dlatego, że na długo przekreślała nadzieję na odzyskanie niepodległości w drodze walki zbrojnej. Wraz z upadkiem powstania klęskę poniosła także romantyczna ideologia. Pozostała gorycz i wzmagający się terror zaborców. Nowe pokolenie pozytywistów zaczyna propagować hasła prac...
Literatura współczesna - podział na okresy
LITERATURA WSPÓŁCZESNA
PODZIAŁ OKRESU: 1939- 1944 Wojna i okupacja;
Po 1944 roku następuje zmiana ustrojowa na nowy system zwany socjalizmem i jest on przejściową drogą do komunizmu.
1 OKRES - 1944- 1948 zapoczątkowany ogłoszeniem manifestu PKWN, kończy go kongres zjednoczeniowy PPS i PPR. Powstaje nowa partia zwana PZPR. Zapowiada się ref...
Epos starożytny, rzymski i romantyczny - przykłady
Epos (z greckiego znaczy \"słowo\") = epopeja. Cechy eposu starożytnego:
1. Jest to rozbudowany utwór wierszowany, przedstawiający dzieje legendarnych lub historycznych bohaterów na tle wydarzeń przełomowych dla danej społeczności lub narodu.
2. Występuje paralelizm akcji (dwutorowość), fabułę tworzyły równoległe ciągi wydarzeń - działalno...