Wzorce osobowe średniowiecza

Scharakteryzuj wzorce osobowe występujące w literaturze średniowiecza . Średniowiecze to termin na określenie dziejów w kulturze i historii , obejmujących czasy między starożytnością a nowożytnością . W tej epoce mamy do czynienia z przenikaniem się barbarzyńskich i pogańskich społeczeństw oraz chrześcijańskiej kultury późnego cesarstw rzymskiego . Filozofia średniowieczna podporządkowana została teocentryzmowi , czyniącemu ośrodkiem zainteresowania Boga i życie wieczne . Właściwią filofofię chrześcijańską określa się mianem scholastyki . Typowe wzorce osobowe powstały właśnie w takim klimacie . Rycerz , święty , kochanek i dobry władca są typowymi bohaerami literatury średniowiecznej . Ideał rycerza znalazł wyraz przede wszystkim w epice rycerskiej . W literaturze polskiej nie ma dzieła , które można by uznać za charakterystyczne dla tego gatunku . Najpopularniejsze dzieło z "chansons de geste " to "Pieśń o Rolandzie". Skupia ono w sobie cechy najwyżej cenione w epoce średniowiecza . Główny bohater - Roland , odważny aż do szaleństwa , postępuje w zgodzie z kodeksem rycerskim . Jest bezgranicznie oddany ojczyźnie a także damie swojego serca. Gotów jest oddać życie swoje i współtowarzyszy broni za szczęście własnego króla i ojczyzny : "dla swego pana trzeba znosić wszelką niedolę". Posiada wielu przyjaciół .Poza tym podkreślono w utworze dążenie walecznych mężów do osiągnięcia pięknego , wniosłego celu jakim na owe czasy była honorowa i zacięta walka z przeciwnikami wiary . Jako wzorowy chrześcijanin walczy w obronie wiary , aby mieć zapewnione miejsce w raju , co dla zwykłych śmiertelników było dużo trudniejsze do osiągnięcia .Dla podkreślenia pozytywnych cech do akcji wprowadzono postać zdrajcy- Ganeleona . Drugim wzorcem osobowym występującym tej epoki jest asceta . Człowiek wybierający droge ascezy świadomie rezygnuje z uciech i wygód życia ziemskiego . Umartwia się, a wszystkie cierpienia znosi w pokorze . Czas spędza głównie na modlitwie , by pobożnością osiągnąć szczęście oraz by zdobyć aureolę świętości . Najczęściej uprawianymi gatunkami literatury religijnej są w średniowieczu hagiografie , czyli żywoty świętych i męczenników . Najsławniejszym utworem jest "Legenda o św. Aleksym" . Św. Aleksy pochodzi z książęcej rodziny . Pomimo tego odrzuca dobra doczesne - cały swój dobytek rozdaje biednym . Prowadzi żebracze życie i cierpliwie znosi upokorzenia . Umartwiając swoje ciało pragnie wzmocnić ducha . Po powrocie do domu , nie rozpoznany pracuje jako sługa . Jego wzorcowe życie zostaje po śmierci nagrodzone . Już jego śmierć jest otoczona cudami . Wszystkie dzwony zaczynają bić , a jego ciało ma uzdrowicielską moc . Ideał kochanka został przedstawiony w utworze "Dzieje Tristiana i Izoldy" . Opisuje on historię Tristiana i jego wielkiej , nieszczęśłiwej miłości - Izoldy. Akcja utworu podporządkowana jest przeznaczeniu . Historia uczucia kończy się tragicznie śmiercią obojga , ale ich miłość wreszcie triumfuje. Poeci i kronikarze średniowieczni opiewali władców doskonałych . Taki człowiek był obrońcą wiary chrześcijańskiej , władcą mądrym , dobrym , odważnym i sprawiedliwym . Przykładem takigo utworu są kroniki Galla Anonima . Autor tworząc "gesta", czyli opis czynów Bolesława Krzywoustego ukazuje wizerunek władcy idealnego. Bolesław to król rycerski, sprawiedliwy, władca chrześcijański wojujący z poganami ,strzegący suwerenności państwa, obdarzony od dzieciństwa najpiękniejszymi cnotami. Dzięki swoim mężnym walkom zyskuje przydomek " Bolesława , który nie śpi ani w dzień ani w nocy " W średniowieczu występuje wiele różnych postaw wobec świata i , co najważniejsze Boga , bowiem zawsze jest on uznawany za postać panującą nad światem,a więc człowiek musi się jemu podporządkować .