Wymiar obrony NATO

Działania w sytuacjach kryzysowych- wymiar obronny NATO Konsultacje pomiędzy członkami NATO nabierają szczególnego znaczenia w czasie napięć i kryzysów. W takich okolicznościach szybkie podejmowanie decyzji opartych na zasadzie konsensusu w odniesieniu do środków politycznych i wojskowych zależy od natychmiastowych i ciągłych konsultacji pomiędzy rządami państw członkowskich. Główne struktury NATO powołane do prowadzenia intensywnych konsultacji to Rada i Komitet Planowania Obrony., wspierane przez Komitet Wojskowy i komitety polityczne. Związany z tym sposób postępowania oraz procedury składają się na ramy działania NATO w sytuacjach kryzysowych. Zaplecze techniczne, w tym łączność w razie wystąpienia sytuacji nadzwyczajnej zapewnia Centrum Sytuacyjne NATO, które funkcjonuje całą dobę. Ćwiczenia doskonalące rozwój procedur postępowania w sytuacjach kryzysowych są stale wykonywane z zachowaniem bezpośredniej łączności ze stolicami państw członkowskich i wyższymi dowódcami NATO. Sposoby postępowania w sytuacjach kryzysowych i przeprowadzanie ćwiczeń przygotowujących na taką ewentualność koordynuje Komitet Rady ds. Operacji i Ćwiczeń. Proces planowania obronnego NATO jest oparty na fundamentalnych zasadach, które tworzą podstawę bezpieczeństwa zbiorowego. Są to: solidarność polityczna pomiędzy państwami członkowskimi; promocja współpracy i silne więzi wszędzie tam, gdzie służy to ich wspólnym i indywidualnym interesom; dzielenie ról i odpowiedzialności oraz uznanie wzajemnych zobowiązań; wspólny wysiłek na rzecz utrzymania odpowiednich sił zbrojnych w celu wspierania strategii Sojuszu. W obecnej sytuacji politycznej i strategicznej w Europie powodzenie sojuszniczej roli utrzymania pokoju i zapobieżeniu wojny zależy bardziej niż w przeszłości, od skutecznej dyplomacji prewencyjnej i pomyślnego postępowania w sytuacjach kryzysowych. Polityczne, ekonomiczne, społeczne i ekologiczne aspekty bezpieczeństwa odgrywają teraz bardzo istotną rolę. Jednakże wymiar obronny jest nadal kluczowy. Utrzymywanie odpowiedniej zdolności bojowej oraz przygotowania do zbiorowej akcji w celu podjęcia wspólnej obrony to główne cele Sojuszu. W efekcie zdolność bojowa w połączeniu z solidarnością polityczną ma zapobiec jakiejkolwiek próbie wymuszenia lub zastraszenia, a także zapewnić, że zbrojna agresja przeciwko Sojuszowi nie będzie nigdy miała szansy powodzenia i w ten sposób zagwarantować bezpieczeństwo oraz nienaruszalność terytorium państw członkowskich Planowanie obronne zaczyna się od uwzględnienia Koncepcji Strategicznej, która wytyczy cele Sojuszu oraz środki ich realizacji. Bardziej szczegółowe zalecenia są opracowywane przez ministrów obrony co dwa lata. Coroczny przegląd obrony kończy się opracowaniem wspólnego „Planu Sił Zbrojnych NATO”, który staje się podstawą pięcioletniego procesu planowania NATO.