Wszechstronność Stanisława Wyspiańskiego

Artysta żył w latach 1869-1907, a jego postać związana była z Krakowem. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych i na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był kierownikiem graficznym kra-kowskiego „Życia". Oprócz malarstwa interesowały go inne dziedziny plastyki: grafika, sztuka witrażowa, polichromia oraz scenografia i kostiumologia teatralna. Wyspiański był zwolenni-kiem historycznego malarstwa Jana Matejki. W obrazach ulubionymi tematami były portrety („Portret Lucjana Rydla", „Studium dziewczynki", „Autoportret"), mitologia („Jutrzenka"), Biblia („Madonna z dzieciątkiem"), wieś („Chochoły"), macierzyństwo („Śpiący Staś"), pej-zaż („Widoki na Kopiec Kościuszki"), a także szkice do książek. Ujawnia się tu styl secesyjny (dekoracyjna, kapryśna linia) oraz impresjonistyczny. W literaturze Wyspiański stał się naj-większym obok romantyków twórcą dramatów. Był pierwszym inscenizatorem „Dziadów". Zadebiutował „Warszawianką", a kolejnymi utworami były „Lelewel", „Noc listopadowa", „Bolesław Śmiały", „Wesele", „Akropolis", „Wyzwolenie". Określano go mianem „czwartego wieszcza".