Wieś i jej uroki w utworach Mikołaja Reja



MIKOŁAJ REJ “Mnich” Rej otwarcie krytykuje mnichów (bestie, wyzyskiwacze, próżniacy). Porównuje ich do starych diabłów, szalonych i bezdusznych ludzi, którym bark wiary, nauki i bogobojności. Naśmiewa się z ludzi, którzy uważają kleryków za świętych, bogacili się. Tych nazywa największymi szaleńcami. “Pleban pieska na cmentarzu pochował” Rej wskazuje na chciwość duchowieństwa. Krytycznie ocenia postawę biskupa, który za pieniądze uznał psa za chrześcijanina. Wskazuje to też na przewrotność ludzi - czasem nie chcą pochować ludzi na cmentarzu, ale chowają psa - zwierzę. A łakomy na pieniądze biskup “uwierzył” w historyjkę plebana aby zgarnąć dukaty. “Baba co w pasyją płakała” Poeta naśmiewa się z księdza i baby, która płacze podczas wielkopostnego nabożeństwa. Kobieta płacze bo głos księdza przypomina jej głos ukochanego osiołka, który zdechł. Docina, śmieje się z księdza (zapewne bardzo grubego) przypominającego grubego osiołka, spasionego i zadbanego. Jest to też przytyk do wartości księży i ich zawziętości, w myśl przysłowia “Uparty jak osioł”. “Żywot człowieka poczciwego” W utworze tym zauważamy, że nie obca jest Rejowi reguła “Złotego środka” czyli życia zgodnie z naturą, umiejętność cieszenia się życiem. Człowiek poczciwy według Reja powinien osiąść wraz z rodziną w cichym wiejskim majątku, bo celem ziemianina jest praca na własnym wiejskim gospodarstwie. Życie toczyć się powinno tu zgodnie z naturą. Człowiek powinien podporządkować się rytmowi przyrody, zmienności pór roku i wynikającym z nich obowiązkom. (patrz także punkt 25.1)

Wieś i jej uroki w utworach Mikołaja Reja

Materiały

Topos rycerza Topos rycerza. Powszechnie uważa się średniowiecze za epokę rycerską. Rycerstwo, obok stanu duchowieństwo zajmowała uprzywilejowane miejsce w strukturze średniowiecznej społeczności. Kultura rycerska była po części wytworem świeckim, stworzyła rytuał związany z grupą społeczną, która żyła na dworach w kręgach szlacheckich, jej podstawowym zadan...

Opowiadanie w języku biblii Zapoczątkowanie wojny Czwartego roku panowania króla Ramzesa w Sarajewie , przybył do niego admirał wojska Feliksa M. , i tak do niego przemówił. „Witaj Panie , potężnego Sarajewa. Przybywam ze słowami pana mego , Feliksa M. Które mówią co następuje”: „WITAJ RAMZESIE. MÓJ NARÓD , KTÓRY WIDZI DOBROBYT TWEGO LUDU PRZYSŁAŁ D...

Uzasadnienie zewn i wewn - definicja Uzasadnienie zewnętrzne to wyjaśnienie, jakie podaje osoba dla swojego dysonansowego zachowania, wskazujące na przyczynę, która znajduje się poza nią samą (np. jeśli ktoś coś robi, aby uzyskać dużą nagrodę lub uniknąć surowej kary). Uzasadnienie wewnętrzne to likwidowanie dysonansu poprzez dokonanie jakiejś zmiany w sobie (np. swojej postawy l...

Cechy noweli na podstawie "Sokoła" Cechy noweli na podstawie “Sokoła\". -utwór niewielkich rozmiarów -skondensowana,wyrażnie zarysowana akcja -akcja rozwija się w kierunku punktu kulminacyjnego,w którym decyduje się los bohatera -pisany prozą -niewielka liczba postaci

Poeta doctus w twóczości Kochanowskiego i Janickiego 2. POETA DOCTUS W TWÓRCZOŚCI K.JANICKIEGO I J.KOCHANOWSKIEGO Klemens Janicki był mecenasem i finansistą. Nie czerpał z tego korzyści. W “Elegii o sobie samym do potomności” ukazuje on swoją biografię. Wspomina ludzi, nauczycieli, ojca, lekarza, poetów starożytnych, Zygmunta Starego, Atenę i Piotra Kmitę. Jest wdzięczny za pomoc, sz...

Prądy literatury współczesnej PRĄDY I UGRUPOWANIA ARTYSTYCZNE BEHAWIORYZM Behawioryzm (ang. behaviour - zachowanie, postępowanie) to kierunek w psychologii, rozpowszechniony głównie w USA, zakładający badanie nie zjawisk psychicznych, ale postępowania człowieka w oderwaniu od aktów świadomości, nie uwzględniający czynnika społecznego w kształtowaniu psychiki ludzkiej. ...

Co to jest środowisko (socjologia) Środowisko to krąg osób: - trwale znajdujących się w bliskości przestrzennej - o stałym charakterze - o jednostronnym wpływie na jednostkę Środowisko to nie wszystkie elementy oddziałujące na jednostkę ale elementy powtarzające się, wspólne dla tego środowiska – oddziaływują one nie tylko na jedną jednostkę, ale na wszystkie osoby zn...

Rozwój koncepcji systemowej Podejście systemowe. Początek rozwoju koncepcji systemowej datuje się na lata 1947-1950, kiedy austryjacki profesor biologii Ludwik von Bertalanffy opublikował swoje wykłady na temat teorii systemów. Jednak faktyczny rozwój nauki o systemach miał miejsce w 1956 roku, kiedy w USA L. von Bertalanffy założył towarzystwo naukowe badające systemy....