Waluta rezerwowa, interwencyjna, lokacyjna, transakcyjna - funkcje

FUNKCJA WALUTY REZERWOWEJ, INTERWENCYJNEJ, LOKACYJNEJ, TRANSAKCYJNEJ. Rola waluty rezerwowej: złoto, SDR-y, dewizy. Waluty jakich krajów trzymane są jako rezerwy w b.c poszczególnych krajów:-dolar amerykański-funt szterling-marka RFN-frank francuski-frank szwajcarski-gulden holenderski-jen japoński-inne waluty Waluty międzynarodowe jako waluty interwencyjne (waluta, w której b.c lub inne oficjalne instytucje monetarne przeprowadzają operacje na rynkach walutowych w celu nie dopuszczenia do nadmiernych odchyleń kursów walutowych): dolar, funt szterling, marka RFN, frank francuski, gulden holenderski. W USA posługują się marką, jenem i frankiem szwajcarskim. FUNKCJA WALUTY LOKACYJNEJ (waluta, w której nie rezydenci utrzymują swoje należności i zobowiązania,w której są dokonywane emisje międzynarodowych akcji i obligacji przez inwestorów instytucjonalnych i indywidualnych): dolar, marka, frank szwajcarski, jen, funt szterling, frank francuski, gulden. Emisje międzynarodowych obligacji: frank szwajcarski, dolar amerykański, jen japoński. Emisje euroobligacji: dolar, jen, marka, funt szterling, dolar australijski, europejska jednostka walutowa, dolar kanadyjski. FUNKCJA WALUTY TRANSAKCYJNEJ (waluta występująca w obrotach na rynkach walutowych oraz używana do fakturowania eksportu i importu): dolar amerykański, marka, funt, jen, frank szwajcarski, frank francuski, gulden holenderski. Tendencje w krajach uprzemysłowionych:-walutą transakcyjną jest waluta eksportera (za wyjątkiem USA),może też być waluta narodowa. Udział waluty kraju eksportera w fakturowaniu i rozliczaniu eksportu jest z reguły największy w eksporcie do krajów zachodnioeuropejskich, najmniejszy w eksporcie na rynek amerykański. CHARAKTERYSTYKA SYSTEMU WIELODEWIZOWEGO: 1.Występowanie wielu walut (system jest mało stabilny) 2.Wielość walut ograniczona- ryzyko związane ze zmianami kursów 3.Eksporterzy i importerzy dobrze sobie radzą z rozliczeniami w wielu walutach. EUROPEJSKI SYSTEM WALUTOWY. Podstawowa idea: chęć stabilizowania kursów walut, by umożliwiać rozwój handlu światowego. a: ułatwienie rozliczeń między krajami Europy Zachodniej, udoskonalenie systemu rozliczeń wielostronnych. Na miejsce UNII: EUROPEJSKI UKŁAD WALUTOWY 28. 12. 1958 1.Utrzymanie i wzmocnienie wymienialności oraz zacieśnienie współpracy walutowej. 2.Utrzymanie wartości walut państw członkowskich w określonym stosunku do złota lub dolarów. Na mocy EUW utworzono fundusz europejski, z którego udzielano pożyczeki. POWSTANIE EWG W 1958 r. 1.tworzenie ram prawnych 2.koordynowanie współpracy walut krajów członkowskich 3.organizowanie wspólnych posiedzeń ministerstw finansów. Koncepcja Europejskiego Systemu Walutowego, który został zatwierdzony przez Radę EWG w XII 1978 i zaczął funkcjonowanie od 13. III. 1979r. ESW składa się z: Europejskiej Jednostki Walutowej ECU Systemu Kursowego Systemu interwencyjnego Systemu kredytowego banków handlowych Europejskiego Funduszu Współpracy Walutowej. ECU jest: denominatorem walut krajów członkowskich ESW podstawą wskaźnika odchyleń kursów jednostką obrachunkową operacji interwencyjnych i kredytowych instrumentem rozliczania i wyrównywania sald między instytucjami walutowymi ESW pełni funkcje aktywu rezerwowego i znajduje coraz szersze zastosowanie w operacjach banków komercyjnych na rynku kredytowym. ESW oparty jest na 3 zasadach: stałym kursie walutowym, podziale kosztów interwencji i kredytowych rozwoju współpracy między krajami członkowskimi. ECU:30,4% Deutsche Mark 19,3% frank francuski 12,6% funt szterling 9,9% lir włoski 9,5% gulden holenderski 7,8% frank belgijski 5,2% peseta hiszpańska 2,5% korona duńska 1,1% funt irlandzki 0,7% drachma grecka 0,8% escudo portugalskie 0,3% frank luxemburski Każda waluta ma określony kurs w stosunku do ECU i innych walut, maksymalny margines wahań +- 2,25% (1979-93r), dla krajów z problemami. W ramach ESW stosowane są 3 formy pomocy: bardzo krótkookresowa w walutach krajów członkowskich z terminem spłaty do 60 dni 2.krótkoterminowa pomoc w walutach krajów członkowskich z terminem spłaty od 3-9 miesięcy 3.średnioterminowa pomoc w walutach krajów członkowskich z terminem spłaty od 2-5 lat (warunek uruchomienia rat- przedstawienie programu sanacji). W wyniku funkcjonowania ESW nastąpił wzrost wykorzystania ECU.Fundusze niezbędne do utrzymania kursów walutowych są pozyskiwane z udzielonych przez banki kredytów. Integracja walutowa- jako proces ma prowadzić do pełnej wymienialności walut krajów członkowskich po nieodwracalnie stałych kursach i zastąpieniu tych walut wspólną walutą. Efektem końcowym integracji walutowej jest prowadzenie wspólnej polityki pieniężnej przez instytucje ponadnarodowe, emisja wspólnego pieniądza i prowadzenie wspólnej polityki walutowej stosowanych do krajów trzecich. Wprowadzenie wspólnej waluty pozwala zaoszczędzić wielkie kwoty (0,3-0,4% PKB Unii Europejskiej, 20-25 mld ECU).