Umiejętność komunikowania się

Umiejętność komunikowania się Decydującą umiejętnością w relacjach interpersonalnych jest komunikowanie się. Chociaż wszyscy na co dzień porozumiewamy się, to dobre przekazywanie informacji innym ludziom i bezbłędne odbieranie tego, co mówią nam inni jest pewną sztuką. Trzeba mieć podstawową wiedzę o procesie komunikowania się ludzi, znać pomocne techniki, metody skutecznej komunikacji oraz chcieć je zastosować np. zmieniając swoje złe nawyki. Komunikacja jest to przekazywanie faktów, myśli, opinii, emocji między dwiema lub więcej osobami. Różne sposoby komunikowania się polegają na pisaniu, czytaniu, mówieniu, słuchaniu. Przeciętny dorosły człowiek mówi z szybkością 100 do 120 słów na minutę, ale umysł przetwarza około 1000 słów na minutę. Tak więc, kiedy słuchamy kogoś umysł nie jest przez cały czas zajęty i łatwo może „zająć” się czymś innym niż rozmowa. Ludzie są silnie zorientowani na postrzeganie wzrokowe. Przeciętnie 87 z każdych 100 wrażeń odbieranych przez mózg, pochodzi od wzroku. Mówienie i słuchanie stanowi mniej więcej 75% naszej komunikacji. W komunikacji „twarzą w twarz” większość informacji przechodzi drogą wzrokową. W konsekwencji, dla podniesienia skuteczności naszej komunikacji musimy jako nośniki informacji wykorzystywać środki niewerbalne. Skuteczna komunikacja to nie tylko jasne, zwięzłe, precyzyjne mówienie, ale także aktywne słuchanie. W komunikacji ustnej oszacowano w następujący sposób wpływ poszczególnych elementów :  Użyte słowa (to co mówimy, treść komunikatu) 7%  Ton, modulacja, brzmienie głosu (jak mówimy) 38%  Mowa ciała - mimika twarzy, postawa ciała, gesty (jak wyglądamy gdy mówimy) 55% Środki werbalne to środki wyrażania się za pomocą słów w komunikacji pisemnej lub ustnej. Komunikacja werbalna stanowi bazę świadomych interakcji w życiu codziennym, ale pozawerbalny sposób przekazujemy informacji ma większe znaczenie i wiarygodność. Wszystkie zachowania człowieka poza wypowiedziami należą do klasy zachowań niewerbalnych. Człowiek swoim ciałem, wyrazem twarzy, wyglądem, ubiorem, sposobem poruszania się, zajmowaniem pozycji w przestrzeni informuje otoczenie o tym kim jest lub za kogo chciałby uchodzić, jakie uczucia przeżywa, jaki ma stosunek do partnera. Niewerbalne komunikaty na ogół dotyczą uczuć, ocen, preferencji i są dosyć wieloznaczne. Do kategorii pozawerbalnych sposobów komunikowania się należy:  ton, brzmienie, modulacja, intonacja głosu, akcent świadczą o stanie emocjonalnym, o pochodzeniu, wykształceniu człowieka  wyraz twarzy, mimika – informuje o stanach emocjonalnych i postawach  postawa i ruchy ciała (rękami, głową, tułowiem) – służą podkreśleniu wypowiedzi słownej i ujawniają zaangażowanie osoby w rozmowę, a także własne samopoczucie i stosunek do rozmówcy  kontakt wzrokowy, np. wpatrywanie się pomagają w skupianiu uwagi na drugiej osobie  przestrzeń między osobami, odległość świadczy o sympatii lub niechęci, dystansie społecznym między rozmówcami  kontakt dotykowy regulowany normami społecznymi wyraża bliskość partnerów  powierzchowność, ubiór, fryzura niosą informacje o statusie, atrakcyjności, postawie wobec ludzi Przez cały czas wysyłamy i odbieramy wiadomości niewerbalne i mają one olbrzymi wpływ na powodzenie skuteczności w komunikowaniu się. Mając odruchowy charakter przynoszą pewniejsze informacje niż nasze słowa. Możemy lepiej kontrolować to co mówimy niż to jak to mówimy i towarzyszącą temu „mowę ciała”. Wypowiedzi słowne pojawiają się jako:  nieformalne, okazjonalne pogawędki, plotki, które pomagają ustanowić relacje społeczne  formalności społeczne w postaci standardowych zachowań witania się, dziękowania, przepraszania  wypowiedzi skłaniające np. instruowanie, perswadowanie, ocenianie  wypowiedzi wyrażające emocje i postawy interpersonalne  pytania lub odpowiedzi ukierunkowane na uzyskanie informacji  wypowiedzi o sobie samym  wypowiedzi ukryte, w których właściwe znaczenie jest na drugim planie np. „Jak mówiłem prezydentowi...”