Uczucia Słowackiego zawarte w "Hymnie" i "Do matki"

Juliusz Słowacki urodził się w Krzemieńcu 1809 roku. Wychowywał się w œrodowisku elity intelektualnej, a pochodzenie z arystokratycznej rodziny w pełni dawało mu szansę na rozwijanie swych talentów poetyckich. Poczštek XIX wieku był epokš romantyzmu. Dominowały wówczas idee patriotyczne i niepodległoœciowe, problem wolnoœci i walk narodowo-wyzwoleńczych. Pomimo, iż Słowacki żył w dostatku, swobodzie i nie odczuwał na własnej skórze władzy okupanta, jednak dostrzegał on tę niewolę narodowš. Snuł szerokie refleksje dotyczšce człowieka i wolnoœci, jego honoru i przeznaczenia. Dowodem tego sš jego utwory, w których autor porusza problem uwięzi narodowej. Po upadku powstania listopadowego, Juliusz opuœcił ojczyznę. Nie widział dla siebie miejsca w kraju, którym rzšdzi obcy władca, kraju podległym i zależnym. Zostawiwszy swš matkę oraz ziemie polskie, emigrował na zachód. Twórca wcišż komponował nowe wiersze, nie odbiegajšc tematycznie od swej ojczyzny - Polski. Kiedy po piętnastu latach, car ogłosił ułaskawienie powstańców z 1831 roku, niektórzy emigranci wracali do kraju. Wówczas Słowacki w 1847 roku napisał utwór poœwięcony i adresowany do jego matki, która wœród powracajšcych osób na darmo szukała twarzy swego syna. Wiersz "Do matki" Słowacki utrzymał w formie proœby o przebaczenie. Poeta wyrażał w nim swš miłoœć do rodzicielki i to, jak bardzo mu ciężko wiedzšc, że matka daremnie wcišż czkała na jego powrót. Lecz wyjaœnił jej powód decyzji pozostania na emigracji. Tłumaczył, iż to honor nie pozwalał mu powrócić oraz, że nie mógł się zhańbić wróciwszy pod władzę okupanta. Mimo to i tak będzie myœlami ze swojš matkš dopóty, dopóki ich œmierć nie rozdzieli. Poeta porównał siebie do psa, który na sztandarach Polski rozłożony leżał i na zawołanie, tylko wzrok odwracał. Efektem decyzji pozostania na emigracji było cierpienie spowodowane rozłškš z matkš. Mimo to autor wiersza wybrał ból, wolał rozpacz i tęsknotę, niż powrót do Polski "pod obrożš". Liryka ta bezpoœrednio zobrazowała myœli i uczucia podmiotu lirycznego. Bardzo wielkš rolę dla poety odgrywała jego matka. Autor zobrazował nam, jak wielkim cierpieniem dla niego jest niewola narodu polskiego, że nawet łzy matki nie zmieniły jego decyzji. Podczas pobytu na emigracji, Słowacki odbył wiele interesujšcych podróży, które wzbogaciły jego wyobraŸnię twórczš. Podczas wyprawy do Egiptu, poeta napisał wiersz pt. "Hymn", w którym szczerze odkrywał się przed Bogiem, mówił wprost, że jest mu smutno. Utwór ten powstał w okolicznoœci podróży statkiem do ziemi obiecanej. Poeta spoglšdajšc poza burtę statku na horyzont, zachwycał się pięknem otaczajšcego go œwiata. Dojrzał piękne, zachodzšce słońce, blask tęczy promienistej, oraz odbicie ognistej gwiazdy w lazurowej wodzie Wszystko to było cudowne, autor wiersza wiedział to Bóg stworzył te zjawiska właœnie dla człowieka. Lecz i tak te pięknoœci nie dawały mu szczęœcia. Jego myœli wcišż powracały do ojczyzny. Juliusz porównał siebie do pustego kłosa, który dla obcych ludzi zachowywał twarz. Lecz œrodek wypełniony został pustkš, smutkiem i tęsknotš. Czuł się jak małe dziecię, które płaczu bliskie, na matki odejœcie się żaliło. Ale rozumiał dobrze, że tak musi być. Wiedział, że już nigdy nie powróci do ojczyzny, a każdy następny dzień będzie kolejnym dniem troski i zmartwienia. W wierszach "Hymn" oraz "Do matki" , Juliusz Słowacki stwierdził, że jego życie jest wielkš wędrówkš. Spostrzegał siebie jako samotnego pielgrzyma przebywajšcego podróż, której końca nigdy nie mógł osišgnšć. Końcem tym było dla niego życie w ojczyŸnie, Polsce wolnej i niezależnej.