Tuwim jako przedstawiciel Skamandrytów

- pocz¹tkowo najpe³niej wype³nia³ wszystkie niepisane zasady twórczoœci Skamandra: optymizm i obrazy codziennego ¿ycia („Do krytyków"), nawet stworzy³ nowy typ bohatera, mieszkañca miasta zajêtego w³asnymi sprawami; wypowiedzi swoje maksymalnie uproœci³ i u¿ywa³ jêzyka prostego i normalnej sk³adni; poza tym pojawiaj¹ siê erotyki: nastrojowe, czasem ekspresjonistyczne („Wiosna") - z czasem zmienia siê jego stosunek do œwiata, doroœleje, zauwa¿a inne wa¿ne sprawy, kszta³tuje siê jego jêzyk poetycki (dynamiczny, ekspresywny, czêsto potoczny i wulgarny, czêsto rytmiczny; od czasu do czasu jednak kunsztowny, precyzyjny i klasyczny); pojawia siê zainteresowanie znaczeniem poezji: przetwarzaæ ma ona œwiat za pomoc¹ jêzyka, nadawaæ imiona rzeczom, porz¹dkowaæ œwiat; - Wiersz „Rzecz czarnoleska" jest odwo³aniem siê do poezji klasycznej, tradycyjnej w formie i œrodkach wyrazu; jak u Horacego (i Kochanowskiego) ma stanowiæ o znaczeniu ¿ycia ludzkiego, jest tym co po nim pozostanie; jêzyk staje siê tu jasny, precyzyjny i piêkny, znika ekspresjonizm; - Nadal zajmuj¹c siê codziennoœci¹, pokazuje zwyk³ego, szarego cz³owieka („Do prostego cz³owieka"), mówi¹c mu, ¿e walka za cudz¹ sprawê (zwykle tych rz¹dz¹cych) jest bezsensowna; krytykuje tak¿e mieszczañstwo, ich tryb ¿ycia, bezsensowny, schematyczny i nudny („Mieszkañcy"); Zawsze u¿ywa prostych œrodków wyrazu, czasem jest ich ma³o, a czasem bardzo wiele; - ca³y czas pojawia³y siê jednak w¹tki polityczne: „Rewizja" - mistrzowsko pokazuj¹cy to zjawisko, wykorzystywane nadal przez w³adzê; „Bal w operze" - wydany dopiero po Wojnie, z powodu cenzury, pokazuj¹cy krytyczny obraz sanacji, bawi¹cej siê paradnie, zamiast zaj¹æ siê wa¿nymi sprawami pañstwa;