Treść i forma dzieła literackiego - kompozycja i styl System znaków zachodzących w jej obszarze nosi miano kompozycji Forma wewnętrzna w obydwu postaciach: — strukturalnej i — jakości estetycznych, wchodzi w najrozmaitsze związki z formą zewnętrzną, dając w rezultacie nieprzebrane bogactwo aspektów formalnych, które zwykło się nazywać stylem. Forma dzieła literackiego Formę dzieła literackiego można rozumieć dwojako: - jako ustalony w procesie historycznoliterackim wzorzec, wg którego kształtuje się dzieło literackie, - jako odpowiednio ukształtowane tworzywo dzieła literackiego, które w rezultacie działań wielu czynników, specjalnych zabiegów, przekształca zasób słownikowy w język artystyczny. Wówczas mamy do czynienia z tzw. formą zewnętrzną. Owo ukształtowanie, uporządkowanie ma charakter bardzo skomplikowany i wielopoziomowy. Na pierwszym etapie stanowi je: postać gramatyczna dzieła literackiego. Jest to czynnik najprostszy, podstawowy, związany z istotą zdania. Składa się nań: dobór wyrazów, ich postać morfologiczna, kolejność i wartość akcentowo-intonacyjna. Kolejny stanowi: zdolność wydobycia wartości ekspresywnej, plastycznej lub muzycznej, obrazowości lub melodyjności przy pomocy różnych zabiegów (tzw. topika). Ostatnim jest: składnia artystyczna, czyli umiejętność zespolenia, związania w układy zdaniowe wyrazów i ich zespołów Tak jak formę zewnętrzną można nazwać “szatą słowną”, tak wszystko to, co rozstrzyga o jej wartości i przeznaczeniu, a co wymaga zawodowego znawstwa można określić mianem formy wewnętrznej. W obrębie formy wewnętrznej zazwyczaj są rozpatrywane kwestie: struktury rodzajowej, integralnie związane z tradycyjnymi rodzajami literackimi i gatunkami. Forma zewnętrzna w zastosowaniu do wewnętrznej ulega tu różnorodnym modyfikacjom; jakości estetycznych, tj. środków wyrazu artystycznego, np. liryzmu, tragizmu, komizmu, patosu, wzniosłości, epickości, itp. www.gacek.com.prv.pl
Treść i forma dzieła literackiego
Treść i forma dzieła literackiego - kompozycja i styl System znaków zachodzących w jej obszarze nosi miano kompozycji Forma wewnętrzna w obydwu postaciach: — strukturalnej i — jakości estetycznych, wchodzi w najrozmaitsze związki z formą zewnętrzną, dając w rezultacie nieprzebrane bogactwo aspektów formalnych, które zwykło się nazywać stylem. Forma dzieła literackiego Formę dzieła literackiego można rozumieć dwojako: - jako ustalony w procesie historycznoliterackim wzorzec, wg którego kształtuje się dzieło literackie, - jako odpowiednio ukształtowane tworzywo dzieła literackiego, które w rezultacie działań wielu czynników, specjalnych zabiegów, przekształca zasób słownikowy w język artystyczny. Wówczas mamy do czynienia z tzw. formą zewnętrzną. Owo ukształtowanie, uporządkowanie ma charakter bardzo skomplikowany i wielopoziomowy. Na pierwszym etapie stanowi je: postać gramatyczna dzieła literackiego. Jest to czynnik najprostszy, podstawowy, związany z istotą zdania. Składa się nań: dobór wyrazów, ich postać morfologiczna, kolejność i wartość akcentowo-intonacyjna. Kolejny stanowi: zdolność wydobycia wartości ekspresywnej, plastycznej lub muzycznej, obrazowości lub melodyjności przy pomocy różnych zabiegów (tzw. topika). Ostatnim jest: składnia artystyczna, czyli umiejętność zespolenia, związania w układy zdaniowe wyrazów i ich zespołów Tak jak formę zewnętrzną można nazwać “szatą słowną”, tak wszystko to, co rozstrzyga o jej wartości i przeznaczeniu, a co wymaga zawodowego znawstwa można określić mianem formy wewnętrznej. W obrębie formy wewnętrznej zazwyczaj są rozpatrywane kwestie: struktury rodzajowej, integralnie związane z tradycyjnymi rodzajami literackimi i gatunkami. Forma zewnętrzna w zastosowaniu do wewnętrznej ulega tu różnorodnym modyfikacjom; jakości estetycznych, tj. środków wyrazu artystycznego, np. liryzmu, tragizmu, komizmu, patosu, wzniosłości, epickości, itp. www.gacek.com.prv.pl
Materiały
Popęd - teoria C.Hull’a
a) rozumienie motywacji przez Hull’a: potrzeba biologiczna wytwarza popęd, który nas energetyzuje – Z(f) = (P*N). Zachowania jest funkcją popędu (potrzeba), który wzbudza zachowanie i nawyku (wiedza jak), który ukierunkowuje to zachowanie. Jeżeli nie ma nawyku człowiek wykonuje chaotyczne ruchy, ewentualnie uruchamiają się odruchy ...
Mitologia grecka w Antyku
Antyk mityczny (grecki) U samego początku ideologii starożytnej Grecji i Rzymu znajduje się mitologia, to jest system wierzeń i mitów. Mity były nazywaniem rzeczywistości przez ludzi pierwotnych; były to baśnie wymyślone na użytek własny; tłumaczyły kosmogonię, czyli historię powstania świata, bogów, praw rządzących przyrodą. W mitach czytamy, i...
Etapy planowania
Podstawowe etapy planowania:
1. Ustalenie celu lub zbioru celów umożliwiające skuteczną koncentrację zasobów organizacji.
2. Określenie istniejącej sytuacji - jak odległe są cele organizacji, jakie są zasoby do ich realizacji.
3. Ustalenie co sprzyja, a co przeszkadza w realizacji celów - przewidywanie przyszłych sytuacji, problemów i okazji....
"Powieść jest zwierciadłem przechadzającym się po gościńcach" Stendhal
Powieść jest podstawowym gatunkiem prozy epickiej czasów nowożytnych, całkowicie pomijanym w rozważaniach teoretyków literatury epoki klasycyzmu, mimo że istniało już wówczas wiele utworów, które reprezentowały ten właśnie gatunek. Klasycy nie chcieli uznać powieści za gatunek czysto literacki, ponieważ jego najważniejszą funkcją była funkcja...
System informacji geograficznej
SYSTEM INFORMACJI GEOGRAFICZNEJ
Informacja statystyczna – statystyka regionalna ma wielką rolę
GUS – koordynuje to co się dzieje w kraju
Urzędy wojewódzkie
Powiaty grodzkie
Gminy
Instytuty branżowe
Uczelnie wyższe
Mierniki lub wskaźniki statystyki regionalnej
1. Podstawowe (bezwzględne) – dane ogólne, ogólna liczba...
Prawo i władza w "Antygonie"
Problem prawa i w³adzy
W „Antygonie” jest mowa o prawach stanowionych przez w³adcê pañstwa (Kreona)
i obyczajowo-religijnych, a dotycz¹cych obowi¹zków ¿ywych wobec zmar³ych. Decyzja Kreona jest sprzeczna z odwieczn¹ tradycj¹ i powoduje jego konflikt z Antygon¹ oraz jej stronnik...
Analiza "W biały dzień" Wisławy Szymborskiej
W biały dzień
K. K. Baczyński, bohater liryczny refleksji poetyckiej (zamieszczo¬nej w t. Ludzie na moście, 1986), został tu ukazany w dojrzałym wie¬ku, łysawy, siwiejący, w okularach, // o pogrubianych i znużonych ry¬sach twarzy, z oznakami biologicznych zmian wywołanych upływem czasu. Poetka wyobraża sobie, że tak wyglądał...
"Bom kochał najlichsze źdźbło trawy i człeka co z losem się zmaga"
Udowodnij na podstawie wybranych utworów słowa Kasprowicza:
\"Bom kochał najlichsze źdźbło trawy i człeka co z losem się zmaga\"
Zamierzam przyjrzeć się bliżej życiu Jana Kasprowicza celem lepszego zrozumienia jego wierszy. Jest to niezwykle istotne ze względu na częste zmiany w sposobie pojmowania poezji i świata przez autora \"Hymnów\"....