Transakcje na rynku SWAPÓW

Ponieważ swap jest zwykłym kontraktem obok przedstawionych klasycznych swapów walutowych i procentowych można tworzyć nowe instrumenty łącząc swap z innymi instrumentami pochodnymi. Jedną z bardziej popularnych konstrukcji jest opcja na swap zwana inaczej swapcją . Opcja na swap daje inwestorowi prawo, ale nie obowiązek, wejścia w kontrakt swapowy w przyszłości. Tego typu instrumenty są szczególnie użyteczne wówczas, gdy inwestor przewiduje potrzebę dokonania swapu w przyszłości, gdy nastąpią określone zdarzenia gospodarcze, a jego aktualna cena jest satysfakcjonująca. Inwestor woli nie zawierać ostatecznego kontraktu swap ponieważ nie jest pewny takiej konieczności. Kolejne instrumenty finansowe to cap oraz floor w transakcji swapowej, które pozwalają określić maksymalną zmianę stopy procentowej obowiązującą stronę transakcji dokonującą płatności według zmiennego oprocentowania. Cap określa górny limit, natomiast floor dolny. Cap jest kontraktem, w którym wystawiający dealer płaci nabywcy sumę proporcjonalną do różnicy między stopą odniesienia , a stopą ustaloną w kontrakcie, jeżeli ta różnica jest dodatnia ( najczęściej stopą odniesienia w tych kontraktach jest stopa LIBOR ). Oznacza to, że kredytobiorca płacący zmienne oprocentowanie kredytu zabezpiecza się przed wzrostem stóp procentowych, które są w tym kontrakcie instrumentem pierwotnym. Cap określa się dwoma stopami, kapitałem od którego jest liczone oprocentowanie oraz datą rozliczenia, okresem ważności i ceną kontraktu . Górny limit jest korzystny dla strony płacącej odsetki o zmiennym oprocentowaniu i wystawia drugą stronę swapu na ryzyko przekroczenia przez rynkowe stopy procentowe tego limitu. Pierwsza strona płaci za to jak się płaci premię opcyjną za dowolne zabezpieczenie, którym w tym kontrakcie jest właśnie cap. Na przykład strona, która wpłaca w ramach kontraktu swapowego odsetki po zmiennej stopie procentowej LIBOR + 3% z limitem 10% płaci określoną cenę za cap 10%. Z kolei kontrakt floor, jest odwrotny do kontraktu cap. Tym razem wystawiający kontrakt floor płaci nabywcy sumę proporcjonalną do różnicy między stopą określoną w kontrakcie, a stopą odniesienia, jeżeli różnica ta jest dodatnia. Dzięki temu kredytodawca otrzymujący odsetki według zmiennego oprocentowania zabezpiecza się przed spadkiem stóp procentowych. Pozostałe warunki tego kontraktu są takie same jak dla kontraktu cap. Z definicji kontraktu floor wynika, że zobowiązuje on stronę do płacenia odsetek po minimalnej stawce floor, gdyby wyliczona zmienna stopa procentowa była niższa. Strona akceptująca ten warunek dostaje zapłatę, tak jakby otrzymała premię opcyjną od strony przeciwnej, która wykorzystuje kontrakt floor jako swoje zabezpieczenie.