Teatr we Francji w okresie baroku

Teatr we Francji: Poza operą w czasach baroku rozwijał się teatr jezuicki. Sceny teatralne istniały przy licznych wówczas szkołach jezuickich. Grano na nich przedstawienia z tekstami religijno - dydaktycznymi. Tematy czerpano z Biblii i żywotów świętych. Aktorami byli uczniowie. Poza aulami szkolnymi wystawiali oni przedstawienia także na placach miejskich. Pierre Corneille zaczynał od pisania komedii , ale później spróbował sił w klasycznej tragedii. Rozgłos przyniosła mu tragikomedia "Cyd" - o życiu XI-wiecznego bohatera hiszpańskiego. Sztuka odniosła wspaniały sukces , ale załamała jedność akcji , a przez to nie spodobała się nowo utworzonej (w 1634 roku) Akademii Francuskiej. Dla utrzymania poziomu literatury i czystości języka francuskiego "spór o Cyda" zakończył się ostatecznie zaakceptowaniem warunku jedności i wyłączenia wątków pobocznych z klasycznego dramatu francuskiego. Cornellie kontynuował pracę i napisał trzy wielkie sztuki - "Horacjusze", "Cynna", "Polyeukta" , które ściśle przestrzegają tych reguł , a ukazują moralne konflikty między uczuciami a obowiązkiem publicznym oraz przeciwstawnymi nakazami sprawiedliwości i miłosierdzia. We wszystkich tych utworach główni bohaterowie przeżywają wielkie napięcia psychiczne , które prezentują w długich , retorycznych przemowach w stylu bardzo wzniosłym. Sztuki napisane są wierszem 12-zgłoskowym jambicznym (aleksandrynem) , zastosowanym dla dodania mowie prawdziwie klasycznej godności. Dramatopisarzem , który sięgał do źródeł greckich, rzymskich i biblijnych , był Jean Racine. Jego sztuki ("Fedra" , "Andromacha") trzymają się ściśle reguł jedności , wątki są jasne i proste , a język poetycki cechuje mistrzowska giętkość i koncentracja. Największym twórcą francuskiej komedii był dramatopisarz , aktor , producent -Molier , który w swych utworach wyśmiewał wady człowieka. Ale obok odsłaniania słabostek ludzi , wysławia także tolerancję i szczodrość. Wątki Moliera , często wzorowane są na Terencjuszu i Plautsie.