Królowa Elżbieta ( lata panowania: 1553 - 1608 ) choć oficjalnie nigdy nie była mecenasem sztuki, potrafiła stworzyć specyficzne środowisko artystyczne, dawała licznym artystom pole do działania. Za jej czasów nastąpił rozwój teatru, sztuki i literatury. Świat usłyszał o licznych angielskich twórcach (szczególnie w dziedzinie teatru): Ch. Marlowe, R. Green, E. Spencer, G. Peele, Thomas Kyd, William Shakespeare. Kierunki teatru: Scena estradowa czerpała styl i rozwiązania sceniczne z teatru starożytnego (szczególnie greckiego ). 2-3 osoby (z rolami mówionymi) grały na podium. Sceneria stała, nie zmieniana podczas całego spektaklu. Początkowo były to niedojrzałe sztuki wystawiane przez amatorów. Inscenizacja utworu na Uniwersytecie lub np. dworze Królowej. Na scenie budowano domy (szkielety drewniane obciągnięte płótnem). Jednorodne miejsce akcji. Stała sceneria lecz dekoracje bogate, liczne rekwizyty i symbole na scenie. W takich przedstawieniach grali już aktorzy bardziej profesjonalni. Teatr publiczny. Sztuki wystawiane przez zawodowe trupy aktorskie. Zakazano im na pewien czas działalności, bo skupiając dużo ludzi przyczyniały się do roznoszenia chorób i odrywania się od pracy. W końcu zaczęto je budować poza granicami miast. Pierwsze teatry angielskie epoki elżbietańskiej: "The Theatre", "The Globe" (1599r.), "Hope", "Swin". Były to już normalne budynki (3 piętra). Miały dużą scenę i garderoby dla aktorów. Stosowano tu nowe rozwiązania techniczne - zapadnie, żurawie ( do "latania" ), wtaczane przedmioty. Prócz sceny wszystko było pod gołym niebem. Teatry te były dla wszystkich - zarówno bogatych jak i ubogich. Teatr prywatny. Na czas zimy pokryty dachem, sztuczne oświetlenie (świece), droższy od publicznego, repertuar bardzo ambitny przeznaczony dla inteligencji, nie zmieniane dekoracje. Tzw. "Maski" wystawiane w XVIIw. po zamknięciu teatrów za Jakuba I. Nowe sposoby inscenizacji - częste zmiany scenerii, dekoracji, strojów podczas spektaku. Teatr nie podlegał cenzurze. Pojawiła się ona dopiero w okresie kontrreformacji (np. duchowieństwo ocenzurowało "Świętoszka" Moliera ). Stroje były bardzo ciekawe, drogie, niejednokrotnie należały do samych aktorów.
Teatr elżbietański w Anglii
Królowa Elżbieta ( lata panowania: 1553 - 1608 ) choć oficjalnie nigdy nie była mecenasem sztuki, potrafiła stworzyć specyficzne środowisko artystyczne, dawała licznym artystom pole do działania. Za jej czasów nastąpił rozwój teatru, sztuki i literatury. Świat usłyszał o licznych angielskich twórcach (szczególnie w dziedzinie teatru): Ch. Marlowe, R. Green, E. Spencer, G. Peele, Thomas Kyd, William Shakespeare. Kierunki teatru: Scena estradowa czerpała styl i rozwiązania sceniczne z teatru starożytnego (szczególnie greckiego ). 2-3 osoby (z rolami mówionymi) grały na podium. Sceneria stała, nie zmieniana podczas całego spektaklu. Początkowo były to niedojrzałe sztuki wystawiane przez amatorów. Inscenizacja utworu na Uniwersytecie lub np. dworze Królowej. Na scenie budowano domy (szkielety drewniane obciągnięte płótnem). Jednorodne miejsce akcji. Stała sceneria lecz dekoracje bogate, liczne rekwizyty i symbole na scenie. W takich przedstawieniach grali już aktorzy bardziej profesjonalni. Teatr publiczny. Sztuki wystawiane przez zawodowe trupy aktorskie. Zakazano im na pewien czas działalności, bo skupiając dużo ludzi przyczyniały się do roznoszenia chorób i odrywania się od pracy. W końcu zaczęto je budować poza granicami miast. Pierwsze teatry angielskie epoki elżbietańskiej: "The Theatre", "The Globe" (1599r.), "Hope", "Swin". Były to już normalne budynki (3 piętra). Miały dużą scenę i garderoby dla aktorów. Stosowano tu nowe rozwiązania techniczne - zapadnie, żurawie ( do "latania" ), wtaczane przedmioty. Prócz sceny wszystko było pod gołym niebem. Teatry te były dla wszystkich - zarówno bogatych jak i ubogich. Teatr prywatny. Na czas zimy pokryty dachem, sztuczne oświetlenie (świece), droższy od publicznego, repertuar bardzo ambitny przeznaczony dla inteligencji, nie zmieniane dekoracje. Tzw. "Maski" wystawiane w XVIIw. po zamknięciu teatrów za Jakuba I. Nowe sposoby inscenizacji - częste zmiany scenerii, dekoracji, strojów podczas spektaku. Teatr nie podlegał cenzurze. Pojawiła się ona dopiero w okresie kontrreformacji (np. duchowieństwo ocenzurowało "Świętoszka" Moliera ). Stroje były bardzo ciekawe, drogie, niejednokrotnie należały do samych aktorów.
Materiały
Fabuła "Chłopów"
Fabuła
Wydarzenia w powieści daje się ułożyć w trzy ciągi.
1.Pierwszy to losy głównych bohaterów i całej społeczności wsi. Ukazane są tu zróżnicowane typy ludzkie. Łącznie w \"Chłopach\" pojawia się około dziewięćdziesięciu postaci. Mamy więc do czynienia z panoramicznym obrazem środowiska wiejskiego. W tej warstwie przedstawiono:
Dzieje Maci...
Twórczość Norwida
Twórczość Norwida jako kontynuacja i przekroczenie tradycji romantycznych
Cyprian Kamil Norwid jest reprezentantem drugiego pokolenia romantyków, którego młodość przypadła na czasy po klęsce powstania listopadowego. Pisarz miał bardzo silne poczucie zarówno przynależności pokoleniowej, jak też odrębności swojej generacji, zwanej przez niego pok...
Grażyna - postawa patriotyczna
POSTAWA PATRIOTYCZNA GRAŻYNY
Jest to utwór o konflikcie pomiędzy korzyściami materialnymi a dobrem ojczyzny. Litawor sprzymierzając się z Krzyżakami stawia nad dobro podwładnych swoje własne korzyści. Jego żona stara się nie dopuścić do najazdu na Litwę. Pod koniec bitwy rozpoczętej przez Grażynę pojawia się tajemnicza postać. Dzięki jej rozkaz...
Profil działalności firmy
Profil działalności firmy
Działalność gospodarcza XYZ jest skoncentrowana na świadczeniu usług budowlanych, instalacji sanitarnych oraz centralnego ogrzewania. Spółka zatrudnia na stałe 76 osób; oprócz tego w sezonie (od kwietnia do września) ok. 25 osób na umowę zlecenie. Usługi te prowadzone są w kraju. Szczegółowa działalność spół...
Teoria samoświadomości i przyczynowości - psychologia
Teoria samoświadomości to koncepcja przyjmująca, że kiedy człowiek koncentruje uwagę na sobie samym, zaczyna oceniać własne zachowanie i porównywać je ze swymi wewnętrznymi normami i wartościami.
Teoria przyczynowości to teoria dotycząca przyczyn naszych uczuć i zachowań; wiele z tych teorii przyswajamy sobie z kultury, w której żyjemy (np. \"...
Wrażenia po przeczytaniu "Mistrza i Małgorzaty"
Michał Bułhakow - jeden z najbardziej utalentowanych, najwybitniejszych pisarzy rosyjskich nigdy nie został dopuszczony do \"wielkiego świata\" literackiego ówczesnego Związku Radzieckiego. To właśnie odsunięcie stało się jednym z motywów powtarzających się w jego powieściach. W latach 1928-1940 powstaje największe dzieło pt. \"Mistrz i Małgorza...
Sąd Stefana Żeromskiego w Dziennikach
Stefan Żeromski w swoim sądzie zawartym w Dziennikach nazwał bohatera Ludzi bezdomnych romantykiem realizmu, chybionym pozytywistą i dzisiejszym Hamletem. Od razu po przeczytaniu tego stwierdzenia rzuca się w oczy kontrast i przeciwstawność powyższych określeń, które oznaczają nieumiejętność pogodzenia swoich idei i postawy z epoką, w której jed...
Prekursorzy ideii humanizmu w Polsce
PREKURSORZY IDEI HUMANIZMU W POLSCE
KONRAD CELTIS
niemiec, humanista
znalazł się w Akademii Krakowskiej
założył towarzystwo Humanistyczne
pisał ody, elegie, epigramaty
posługiwał się klasyczną łaciną
FILIP BUONACCORSI (KALLIMACH)
prześladowany przez papiestwo Włoch
wykształcony, znał łacinę i posługiw...