Stworzenie świata w mitologii

Stworzenie świata - powstał z Chaosu,wyłoniły się z niego dwa bóstwa Uranos i Gaja oraz ziemia, z ich związku zrodziły się trzy rody: tytanów, cyklopów i sturękich. Uranos bojąc się synów kazał ich strącić do Tartaru (bezdennych czeluści) wówczas najmłodszy tytan Kronos za namową Gai okaleczył ojca i sam objął władzę nad światem.Zapamiętawszy klątwę ojca, który mu kiedyś przepowiedział, że i jemu syn odbierze berło, połykał kolejno swoje dzieci, które rodziła mu żona Reja. Po urodzeniu szóstego dziecka Reja oszukała go. Podała mu zawinięty kamień i Kronos połknął go, sądząc, że połyka syna. Ona natomiast zeszła na ziemię i ukryła dziecko, któremu dała na imię Zeus, w grocie na Krecie pod opieką nimf górskich. Chłopiec chował się zdrowo karmiony mlekiem kozy Almatei. Gdy dorósł poradził matce by podała Kronosowi środek wymiotny, co uczyniła a on wypluł połknięte dzieci: Hadesa, Posejdona, Herę, Hestję i Demeter. Zeus stoczył z Kronosem walkę, która trwała 10 lat, nie przyniosła rozstrzygnięcia, wówczas Zeus uwolnił z Tartaru cyklopów i sturękich, przy ich pomocy pokonał Kronosa i strącił go do czeluści. Bogowie podzielili władzę międze siebie. narodziny człowieka - według jednego z podań twórcą rodu ludzkiego jest Prometeusz. Ulepił on człowieka z gliny pomieszanej ze łzami, a duszę dał mu z ognia niebiańskiego, którego parę iskier ukradł z rydwanu słońca. Stworzony w ten sposób człowiek był słaby i bezbronny wobec potęgi przyrody, której nie rozumiał. Prometeusz, widząc to, ponownie zakradł się po ogień do niebiańskiego spichlerza, przyniósł go na ziemię i nauczył ludzi, jak się nim posługiwać. (patrz Prometeusz i Puszka Pandory). Potop - ludzie po uwięzieniu Prometeusza nękani cierpieniami, pełni żadz stawali się żli i występni, obrażali bogów, gdy król Lykaos obrażił Zeusa częstując go mięsem ludzkim postanowiono spuścić potop, spadły deszcze wszystko zostało zalane oprócz Parnasu w Beocji dobiło do niego dwóch staruszków Deukalion i Pyrra, gdy woda opadła poszli do groty delfickiej, aby się dowiedzieć co należy czynić: mieli zasłonić twarze i rozrzucać kości swojej matki. Deukalion wyjaśnił: wspólną macierzą wszystkiego co żyje jest ziemia, a kośćmi ziemi są kamienie, poszli wtedy na pole, gdzie rzucali kamienie, które stawały się ludżmi, z ręki Deukaliona powstali mężczyżni a Pyrry kobiety. Gdy odpoczeli zobaczyli, że świat zaczął się zmieniać i odradzać. Nowe pokolenie wyrosłe z kamieni było silniejsze i bardziej odporne. Deukalion nauczał wszystkich, a Zeus widział, że ludzie nipamiętni kary nie stają się lepsi, lecz nie zsyłał na nich więcej potopu. Zło - patrz Pandora i Potop; wśród pierwszych ludzi złu była winna zbrodnicza krew gigantów, którą przesiąknięta była ziemia z jakiej Prometeusz ulepił ludzi. Przemiany pór roku - Demeter bogini urodzaju zabroniła Persefonie zrywać narcyzy ta jednak nie posłuchała i zerwała jeden, tym samym została porwana do podziemi, na prośbę bogów Hades zwrócił ją matce, ale wcześniej dał jej jabłko granatu co było symbolem przywiązania do królestwa podziemi odtąd co roku musiała na trzy miesiące wracać do męża. Gdy idzie do Hadesu przychodzi zima, a gdy powraca przychodzi wiosna; ziemia jest jej matką i uczucia jej rozgrywają się na ziemi. Obraz świata zmarłych - w przedsionku piekielnego państwa są postacie: Smutek, Trwoga, Nędza, Wojna, Niezgoda, Sny i Marzenia, pod drzewem leży Briareus sturęki olbrzym, potem zaczynają się błota i grzęzawiska Archeontu, której wody łączą się ze Styksem z niej bierze początek Lete rzeka zapomnienia, dusze aby dostać się do świata zmarłych muszą przepłynąć te wszystkie rzeki, korzystają z pomocy Charona przewożnika, który za opłatą przeprowadza na drugą stronę, na drugim brzegu jest Cerber - potworne psisko o trzech paszczach (dla wchodzących jest uprzejmy). Królestwo cieni to nieobeszła równina, chłodna i martwa, po której szamocą się ostre wiatry, pędzące tam i spowrotem mdłe dusze. Chodzą po niej umarli, a każdy ma tam wyznaczone miejsce. wszyscy czekają na sąd składający się z trzech królów: Minos, Ajakos i Radamantys, oceniają oni uczynki duszy i wyznaczają jej przyszłe miejce. Nad światem umarłych góruje ogromny pałac władcy tego świata Hadesa, pod nim znajduje się miejsce najsroższych każni dla zbrodniarzy. Jednak nie wszyscy tam trafiają, ten kto żył sprawiedliwie całe życie odjedzie na Wyspę Błogosławinych - krainy wiecznej szczęśliwości, gdzie wszystko jest jasne, kolorowe a budunki zbudowane są ze szlachetnych kamieni. Panuje tam wieczna wiosna.