Struktura i znaczenie "Dżumy" Alberta Camusa

Struktura i znaczenie Dżumy Powstała po II wojnie powieść Alberta Camusa jest utworem o charakterze uniwersalnym. Wydarzenia w Oranie odsyłają do szer¬szych treści. Jest to więc dzieło o ekspansji zła i różnych postawach ludzkich. Jak staraliśmy się pokazać, walka ze złem przybiera formy zależne od motywacji, umiejętności, wrażliwości człowieka. Dżuma jest powieścią paraboliczną, posługującą się uogólnieniem, schematyczną fabułą do przedstawienia zagadnień szerszych, doniosłych, aktualnych w każdej epoce. Temu celowi podporządkowane są opisy miejsca akcji i stylu życia ludzi – zwy¬czajność, przeciętność, szara codzienność z elementami radości i smutku, a potem efekty epidemii w mieście i sercach ludzkich. Para¬boliczną konstrukcję powieści wspiera również zasygnalizowany, ale niedookreślony, czas akcji. Utwór wyrósł z osobistych doświadczeń autora, z przeżyć związanych z wojną, rozstaniami, śmiercią, zjawiskiem masowej zagłady, brakiem środków do życia, stałym poczuciem zagrożenia. Jest to jednak dzieło uniwersalne, pozwalające dostrzec w ukazanych zdarzeniach i postawach ich odpowiedniki nie tylko związane z wojną. Czytelnik może widzieć w dżumie jakieś inne zło, wobec którego trzeba przyjąć określoną postawę. Refleksje narratora, dialo¬gi postaci, wątpliwości, poglądy, spostrzeżenia – to wyraz zmagań ze złem, które trzeba wyjaśnić, zinterpretować, zakwalifikować. Jest to więc dzieło o podstawowych dylematach człowieka, sprawach su¬mienia, relacji międzyludzkich i honoru.