W chałupie Wiersz ten jest przykładem zastosowania w poezji poetyki naturalistycznej. Naturalizm w literaturze miał służyć ukazywaniu rzeczywistości z fotograficzną dokładnością, z czego wynikała ogromna dbałość o szczegóły, skrajny obiektywizm w przedstawianiu świata, redukcja roli narratora i komentarza odautorskiego do absolutnego minimum. Utwór W chałupie należy do cyklu Obrazki natury. Taki wiersz mógł napisać tylko ktoś, kto doskonale znał wieś, kto z niej pochodził. Tak właśnie było w przypadku Jana Kasprowicza, który urodził się w Szymborzu pod Inowrocławiem w wielodzietnej rodzinie chłopa analfabety, Piotra Kasprowicza. Ubodzy rodzice z wielkim trudem wysłali syna do gimnazjum i zapewnili mu wykształcenie, a w perspektywie awans społeczny. Kasprowicz bardzo często w swoich wierszach wracał do lat dzieciństwa opisywał polską wieś i trudne warunki egzystencjalne chłopów. Na wiersz W chałupie składa się bardzo dokładny opis wiejskiej izby, w zasadzie beznamiętny spis znajdujących się w niej przedmiotów i opis dwóch kobiet. Beznamiętny, bo poeta wyraźnie unika wyrażenia swojego stosunku uczuciowego do przedstawionej rzeczywistości (cecha naturalizmu). Już przy czytaniu pierwszych słów wiersza uderza brzydota każdego opisanego szczegółu. Okno, przez które podmiot liryczny zagląda do środka, jest zapowiedzią tego, co znajduje się wewnątrz: "A kropla deszczu za kroplą wsiąka przez szybę stłuczoną, którą zapchano szmatami. Wszak to ostatki sukmany..." Wewnątrz chałupy ubóstwo jest jeszcze bardziej porażające: "Na butwiejącej przyciesi Łyżnik o barwie brunatnej (...) Na nim talerze gliniane, Dzbanek i garnki z żelaza, W połowie sadzą pokryte" wiadro "o zardzewiałych obręczach" Dopełnieniem tego obrazu nędzy są resztki bardzo skromnego posiłku, na który składały się kartofle i jakaś zgęstniała zupa. W izbie znajdują się dwie kobiety, najprawdopodobniej są to matka i córka. Swoją obecnością podkreślają jedynie brzydotę wnętrza chałupy. Starsza drzemie przy piecu, młodsza "pod strzępem kołdry, na słomie" śni o paniczu z fabryki, co stanowi tylko smutne zaakcentowanie nędzy egzystencji i beznadziejności losu dziewczyny.
Streszczenie wierszy Jana Kasprowicza
W chałupie Wiersz ten jest przykładem zastosowania w poezji poetyki naturalistycznej. Naturalizm w literaturze miał służyć ukazywaniu rzeczywistości z fotograficzną dokładnością, z czego wynikała ogromna dbałość o szczegóły, skrajny obiektywizm w przedstawianiu świata, redukcja roli narratora i komentarza odautorskiego do absolutnego minimum. Utwór W chałupie należy do cyklu Obrazki natury. Taki wiersz mógł napisać tylko ktoś, kto doskonale znał wieś, kto z niej pochodził. Tak właśnie było w przypadku Jana Kasprowicza, który urodził się w Szymborzu pod Inowrocławiem w wielodzietnej rodzinie chłopa analfabety, Piotra Kasprowicza. Ubodzy rodzice z wielkim trudem wysłali syna do gimnazjum i zapewnili mu wykształcenie, a w perspektywie awans społeczny. Kasprowicz bardzo często w swoich wierszach wracał do lat dzieciństwa opisywał polską wieś i trudne warunki egzystencjalne chłopów. Na wiersz W chałupie składa się bardzo dokładny opis wiejskiej izby, w zasadzie beznamiętny spis znajdujących się w niej przedmiotów i opis dwóch kobiet. Beznamiętny, bo poeta wyraźnie unika wyrażenia swojego stosunku uczuciowego do przedstawionej rzeczywistości (cecha naturalizmu). Już przy czytaniu pierwszych słów wiersza uderza brzydota każdego opisanego szczegółu. Okno, przez które podmiot liryczny zagląda do środka, jest zapowiedzią tego, co znajduje się wewnątrz: "A kropla deszczu za kroplą wsiąka przez szybę stłuczoną, którą zapchano szmatami. Wszak to ostatki sukmany..." Wewnątrz chałupy ubóstwo jest jeszcze bardziej porażające: "Na butwiejącej przyciesi Łyżnik o barwie brunatnej (...) Na nim talerze gliniane, Dzbanek i garnki z żelaza, W połowie sadzą pokryte" wiadro "o zardzewiałych obręczach" Dopełnieniem tego obrazu nędzy są resztki bardzo skromnego posiłku, na który składały się kartofle i jakaś zgęstniała zupa. W izbie znajdują się dwie kobiety, najprawdopodobniej są to matka i córka. Swoją obecnością podkreślają jedynie brzydotę wnętrza chałupy. Starsza drzemie przy piecu, młodsza "pod strzępem kołdry, na słomie" śni o paniczu z fabryki, co stanowi tylko smutne zaakcentowanie nędzy egzystencji i beznadziejności losu dziewczyny.
Materiały
Krótka interpretacja "Przeprosiny Boga"
“Przeprosiny Boga”
Nawiązanie do franciszkanizmu. Obcowanie i współistnienie Boga z ludźmi. Ich przyjaźń, zaufanie i zawierzenie. Szukanie Go, ale Bóg jest wszędzie, na co dzień, a nie tylko w kościele. Doszukiwanie się winy w samym sobie. Nie obwinianie Boga. Pogodzenie się z dobrem i złem tego świata.
Biblia pomperum to pokaz...
"Makbet" jako nowożytna tragedia
W swoim dramacie Shakespeare łamie dotychczasowe wyznaczniki dramatu, zmienia zasadę kompozycji i po raz pierwszy koncentruje się na głębi człowieka, nie tylko na jego czynach.
Następuje złamanie tradycyjnej reguły trzech jedności. Akcja rozgrywa się w kilku miejscach: na zamku, na leśnej polanie, na polu bitwy. Nie ma również jedności czasu....
Rodzina w "Rozmowach z katem"
„Rozmowy z katem\" - środowisko rodzinne
studium osobowości, forma wywiadu-rzeki, wiadomości zbiera w więzieniu, celi
śmierci, po amnestii wszystkie dane weryfikuje i na tej podstawie pisze powieść
księstwo - miniaturowe odbicie państwa
prawie wszyscy wszystkich znali, przynajmniej tych najważniejszych,
„wszyscy na oczach wszyst...
Jan Kochanowski - Pieśń V, XXIV i Pieśń świętojańska o Sobótce
Pieśń V. Powstała pod wpływem napaści Tatarów na Podole w 1575 r. podczas bezkrólewia, po nagłym opuszczeniu tronu przez H. Walezego. Kochanowski zawarł w niej swoje przemyślenia na temat tego zdarzenia oraz sugestie, jak w przyszłości wzmocnić obronę granic. W reakcji poety na najazd Tatarów na Podole dostrzegamy wzburzenie, żal, wściekłość na ...
Wiersze Tadeusza Różewicza - interpretacja
TADEUSZ RÓŻEWICZ -poeta moralista, najbardziej przeraża go brutalne zobojętnienie na losy innych ludzi.
„Ocalony”
Przedstawia doświadczenia i świadomość tej części pokolenia spełnionej Apokalipsy, której udało się przeżyć wojnę. Podm. lir. „ocalał prowadzony na rzeź. Był przeznaczony na śmierć. To zmieniło jego światopo...
Miasta - pojęcie, funkcje, modele
Miasta.
Obszary o najwyższej koncentracji ludności i działalności. Elementami miasta są: ludność, tereny, infrastruktura, jednostki społeczne, gospodarcze i kulturalne. Organem scalającym jest władza miejska. Elementy rozpatruje się z trzech punktów widzenia:
- funkcji jakie spełniają,
- trwałego zagospodarowania, jakie tworzą,
- relacji jak...
Uprawa kawy, kakao, tytoniu, herbaty
UŻYWKI:
• KAWA: pochodzi z Afryki, jej ojczyzną jest Etiopia, uprawiana jest w strefie międzyzwrotnikowej
Afryki, Ameryki Północnej i Azji, nie znosi przymrozków i bezpośredniego nasłonecznienia, jest kilka
gatunków wiecznie zielonych krzewów lub niewysokich drzew – rosną na plantacjach w cieniu innych,
wy...
Główny przedstawiciel patriotyzmu - Jacek Soplica
Głównym przedstawicielem patriotyzmu jest w Panu Tadeuszu - Jacek Soplica.
jest to bohater jakiego nie spotykaliśmy dotychczas w poznanych utworach romantycznych
znamienną cechą tej postaci jest dynamiczność jej charakteru i osobowości
poznajemy go jako \"zawadiackiego paliwodę\", którego gorąca miłość, porywczość temperamentu i doznana...