Streszczenie "Dziadów" cz. II Adama Mickiewicza



Upiór Co roku w Dzień Zaduszny ożywa trup młodzieńca-samobójcy, wychodzi z mogiły i idzie między ludzi, aby odnaleźć wybrankę swego serca, a następnie przeżyć ponownie wszystkie cierpienia, które doprowadziły go do odebrania sobie życia oraz ponownie dokonać samobójstwa. Większą część utworu zajmuje skarga samego upiora, którą podsłuchał był niegdyś "jeden zakrystyjan stary". Dziady Rzecz dzieje się wieczorem w kaplicy cmentarnej. Guślarz przywołuje duchy zmarłych osób, które nie mają spoczynku i odbywają karę za błędy i przewinienia popełnione za życia. Na początku ukazuje się - w postaci Aniołków - para małych dzieci: Józio i Rózia. Józio opisuje ich obecne życie: znajdują się w raju, niczego im nie brakuje i ciągle mogą się bawić, a jednak droga do nieba jest dla nich zamknięta. Z tego powodu dręczy je nuda i trwoga. Znajdują się one w takim stanie, ponieważ "według Bożego rozkazu, Kto nie doznał goryczy ni razu, Ten nie dozna słodyczy w niebie" Guślarz daje im ziarnka gorczycy, o które dzieci uprzednio prosiły, i odpędza je zaklęciem. Następnie wzywa kolejnego ducha. Zza okna odzywa się Widmo. Za życia był to pan, właściciel wsi, który zmarł przed trzema laty. Błąka się on po ziemi "szukając nocy, a uciekając od słońca". Jest skazany na wieczny głód. Skarży się na swe cierpienia i stwierdza, że wolałby cierpieć najgorsze męki w piekle, niż być wystawionym na obecne męczarnie. Prosi o trochę napoju i pożywienia. Otrzymuje je, ale natychmiast zjawia się Chór ptaków nocnych - niegdyś sług dziedzica, których "pomorzył głodem" . Ptaki rzucają się na pokarm i wyrywają go nawet z ust dziedzica, a później szarpią jego ciało. Od ptaków odłącza się kruk i opowiada swą historię. Za życia był biedakiem. Pewnego razu - po trzydniowej głodówce - wszedł do pańskiego sadu i zjadł tam kilka jabłek. Ukryty w zaroślach ogrodnik zaalarmował dwór, spuszczono psy i złapano biednego kmiecia. Pan - za karę i dla przykładu - rozkazał wymierzyć chłostę, podczas której odbito biedakowi ciało od kości, co spowodowało jego śmierć. Po kruku głos zabiera sowa. Za życia była ubogą wdową obarczoną małym dzieckiem oraz chorą matką. W wigilijny wieczór poszła do dworu, aby prosić o jałmużnę. Pan rozkazał wyrzucić ją za bramę. Sługa wykonując polecenie wepchnął ją razem z jej małym dzieckiem w śnieżną zaspę i przestał się interesować jej dalszym losem. Uboga kobieta nie mogła znaleźć nigdzie noclegu i zamarzła. Widmo stwierdza, że będzie musiało tak cierpieć wiecznie, gdyż "... kto nie był za życia człowiekiem, Temu człowiek nic nie pomoże" Następną zjawą przybyłą na wezwanie Guślarza jest Dziewczyna. Zmarła mając dziewiętnaście lat. Za życia była najpiękniejszą dziewczyną we wsi, ale nie chciała wyjść za mąż i drwiła sobie ze wszystkich zalotników. Przez swoje postępowanie nie zaznała "troski ani prawdziwego szczęścia" i została za to ukarana: choć swobodnie unosi się między niebem a ziemią, to jednak nigdy "Ani wzbić się pod niebiosa, Ani ziemi dotknąć nie może " Mówi, że będzie tak cierpieć, ponieważ "Kto nie dotknął ziemi ni razu, Ten nigdy nie może być w niebie!" Później Dziewczyna znika, a pojawia się nowe widmo - upiór ze skrwawioną piersią, który - pomimo zaklinań - nie wypowiada ani słowa i nie znika. Wpatruje się tylko w oczy młodej pasterki, która również nie odpowiada na pytania Guślarza. Wreszcie Guślarz nakazuje ją wyprowadzić z kaplicy. W ślad za pasterką podąża nieme widmo.

Streszczenie "Dziadów" cz. II Adama Mickiewicza

Materiały

Obraz ostatnich dni powstania styczniowego w "Rozdziobią nas kruki, wrony" Żeromski przedstawia epizod z końca powstania styczniowego. Chociaż powstanie upadło , Winrych przewoził transport broni dla walczących patriotów. Dostrzegł go konny oddział żołnierzy rosyjskich i w brutalny sposób zamordował. Świadkiem tragedii był chłop, który obdarł powstańca z łachmanów, wrzucił ciało do dołu i z modlitwą dziękczynną na us...

Forma i treść w życiu człowieka w "Ferdydurke" \"Ferdydurke\" jest specyficzną, nowatorską powieścią, która wywołała w roku 1938 - roku swojego wydania - nieco hałasu. Dyskusje i atmosfera skandalu towarzyszyły jej narodzinom. Dziwaczna i niespójna wydaje się fabuła już we wstępie. Oto bohater - Józio - człowiek trzydziestoletni, pisarz, zostaje \"przeniesiony\" do szkoły i umieszczony w kla...

Analiza sprawności działania przedsiębiorstwa ANALIZA SPRAWNOŚCI DZIAŁANIA PRZEDSIĘBIORSTWA (OBROTOWOŚCI). Jest to umiejętność efektywnego wykorzystania posiadanych zasobów w danych warunkach. Wskaźnik poziomu kosztów własnych (wskaźnik operacyjności). Koszt własny sprzedaży x 100% ---------------------------------------------- Przychód ze sprzedaży Jeżeli wartość wskaźnika wy...

Cierpienie w III cz Dziadów CIERPIENIE I OFIARA W III CZ. DZIADÓW. Cierpienie jako : Cierpienie jako kara - źródłem cierpienia: grzech, krzywdzenie bliźnich (sen senatora, duchy Doktora i Bajkowe) krzywdę wymierzają siły nadprzyrodzone. Jej przestrzeń: poza światem realnym (po śmierci lub w przestrzeni snu) Cierpienie za ideę (Konrad). Jego źródłem nad ludzka wrażliwość...

Ogólny opis utworu "Bema pamięci rapsod żałobny" \"Bema pamięci rapsod żałobny\" utwór poświęcony pamięci Józefa Bema, bohatera powstania listopadowego, który za \"wolność waszą i naszą\" walczył we Francji i Portugalii, w czasie Wiosny Ludów bił się w obronie Wiednia i na Węgrzech, swoją wspaniałą drogę żołnierza zakończył w służbie tureckiej. Wiersz powstał w 1851 roku, kilka miesięcy po zgo...

Motywy mityczne w różnych epokach Motywy mityczne w epokach Mity nie są jedynie zwykłymi podaniami, legendami czy baśniami. Tkwiły one głęboko w świadomości społeczeństwa, spełniały rolę poznawczą, objaśniały świat. A dzieje takich bogów, jak Zeus-bóg bogów, Atena-bogini wojny, Afrodyta-bogini piękności, Eris-bogini kłótni i niezgody, Atremida-bogini łowów, Apollo-bóg poezji ...

Czym jest agresja - psychologia Agresja Agresję definiujemy jako działanie intencjonalne, ukierunkowane na spowodowanie szkody fizycznej lub psychicznej. Celem agresji wrogiej jest zadanie bólu lub zranienie. Agresja instrumentalna służy do osiągnięcia innego celu poza zadaniem bólu i zranieniem. Dzisiaj na skutek rosnącej liczby przestępstw z użyciem przemocy, popełnianych...

Stosunek do tradycji i kultury w wierszy "Herostrates" Stosunek do tradycji i kultury oraz odrzucenie tradycji romantycznej w wierszu “Herostrates\" “Herostrates\" - jest to wiersz, w którym poeta podejmuje polemikę z tradycją romantyczną, pragnie dokonać przewartościowania mitów narodowych w związku z odzyskaniem przez Polskę niepodległości. Autor wyraża swój niepokój, lęk o ojczyznę, ...