Strategia finansowania kapitału obrotowego

Strategia finansowania kapitału obrotowego Przedsiębiorstwo bez względu na fazę cyklu ruchu okrężnego utrzymuje zawsze określony, stały poziom rezerwy aktywów bieżących, który pozwala utrzymać ciągłość działalności. Przedsiębiorstwo dzięki tej rezerwie zyskuje również pewną elastyczność działania, która w razie wystąpienia nagłych, nieprzewidzianych trudności powinna umożliwić szybkie podjęcie niezbędnych kroków „ratunkowych". Kierownictwo przedsiębiorstwa wybierając źródła pozyskania kapitału, w celu sfinansowania poszczególnych składników majątku, tak trwałego, jak i obrotowego, powinno starać się dopasować „cykl życia" określonej formy, kapitału do „cyklu życia" aktywu, do sfinansowania którego kapitał ten ma, być wykorzystany. I tak np. nie jest pożądane, aby aktywa trwale zaangażowane w przedsiębiorstwie były finansowane jego zobowiązaniami bieżącymi. Utrzymywana w przedsiębiorstwie określona rezerwa aktywów bieżących, takich jak środki pieniężne, zapasy surowców czy zapasy półproduktów oraz wyrobów gotowych stanowi de facto stałą część majątku, nie podlegającą wahaniom cyklicznym. Z tego względu źródła kapitału, które przedsiębiorstwo zdecyduje się wykorzystać do sfinansowania tej stałej części aktywów obrotowych, powinny mieć charakter źródeł długoterminowych. Środki obrotowe stale znajdujące się w ruchu okrężnym przedsiębiorstwa, określane mianem kapitału obrotowego — jak już wspominaliśmy — to ta część aktywów bieżących, która jest finansowana funduszami długoterminowymi. Z funduszy krótkoterminowych powinny być finansowane jedynie te składniki majątku obrotowego, których wielkość zmienia się w czasie trwania cyklu obrotowego przedsiębiorstwa. Trudno określić taką wielkość kapitału obrotowego w przedsiębiorstwie, którą byłoby można uznać za najlepszą dla wszystkich uczestników rynku. Wśród podmiotów prowadzących działalność gospodarczą występuje bowiem znaczne zróżnicowanie, chociażby pod względem formy organizacyjno-prawnej, czy przedmiotu i skali działania. Generalnie, przyjmuje się, że większy, względnie stały kapitał obrotowy w przedsiębiorstwie zapewnia większe bezpieczeństwo działania oraz większą możliwość szybkiego i — co więcej — właściwego reagowania w przypadku wystąpienia nagłych, nieprzewidzianych trudności. Innymi słowy, odpowiednio duży, głównie własny kapitał obrotowy zmniejsza ryzyko działania, zapewniając kierownictwu przedsiębiorstwa pewien komfort zarządzania. Czasem zdarza się, że wartość zobowiązań bieżących przedsiębiorstwa przewyższy wartość jego majątku obrotowego (pole 2 — pole 5 < O) . Kapitał obrotowy takiego przedsiębiorstwa jest ujemny. Przedsiębiorstwo zdobywa środki finansowe niezbędne do uregulowania bieżących zobowiązań wyprzedając część swojego majątku trwałego. Jest to w wielu przypadkach sytuacja bardzo niebezpieczna, gdyż może prowadzić do utraty płynności i, w konsekwencji, do upadłości.