Był wybitną indywidualnością XX-lecia, zajmował się wieloma różnymi stukami: najpierw malował, ale nie będąc zadowolonym z rezultatów, zachłannie rzucił się na dramatopisarstwo, przy okazji tworząc Teorię Czystej Formy, która miała określać zadania nowej, awangardowej sztuki; Nie uczył się w szkole publicznej, lecz był edukowany przez własnego ojca w domu, a potem douczał się już sam; brał udział w I Wojnie Światowej, z niewiadomych przesłanek jako ochotnik w armii austriackiej; Krótki wykład jego teorii: zadanie sztuki nie ma być odzwierciedlanie rzeczywistości i przekazywanie jej odbiorcy, lecz wprowadzanie widza (chodziło głównie o sztuki) w specjalny stan metafizyczny; poza tym pokazywanie na scenie wydarzeń realistycznych jest zwykłym okłamywaniem widza, co jest przecież bez sensu; do tego Witkiewicz podaje wykład o sposobie tworzenia sztuki: najważniejsza ma być oprawa, forma i sposób pokazania (ta ma być idealna, kunsztowna, zaskakująca i ciekawa), a nie treść zawarta w tejże formie; Przestrzegał przed rozwojem cywilizacji, gdyż ta doprowadzi w końcu do dezintegracji sztuki i indywidualizmu, koniecznego do rozwoju kultury; postępująca technicyzacja prowadzi do społeczeństwa identycznych ludzi, pozamykanych w swoich schematach myślenia i zachowania; jednostka stanie się bezdusznym automatem (byśmy powiedzieli teraz - komputerem) Zauważał także problemy rewolucji (przestrzegał przed jej bezsensownością i zagrożeniom z niej płynącym) oraz związanym z tym rozwojem totalitaryzmu; także sytuacja europejska i też cywilizacja doprowadziły do tego, że pojawia się intensywnie eksploatowany motyw nieuniknionej katastrofy, wręcz zagłady ludzkości; Dla pokazania wszystkich tych zagadnień intensywnie posługiwał się swoją (nigdy też do końca nie zrealizowaną) teorią; np. stosował groteskę jako sposób na wyśmianie pewnych zjawisk; realizacją tego wszystkiego jest na przykład dramat "Szewcy"; Trzeba też zauważyć, że był nie doceniany i niezrozumiany przez swoja epokę; często mówi się że ją wyprzedzał; dostrzeżono go dopiero po wojnie
Stanisław Ignacy Witkiewicz - twórczość niezwykłego człowieka
Był wybitną indywidualnością XX-lecia, zajmował się wieloma różnymi stukami: najpierw malował, ale nie będąc zadowolonym z rezultatów, zachłannie rzucił się na dramatopisarstwo, przy okazji tworząc Teorię Czystej Formy, która miała określać zadania nowej, awangardowej sztuki; Nie uczył się w szkole publicznej, lecz był edukowany przez własnego ojca w domu, a potem douczał się już sam; brał udział w I Wojnie Światowej, z niewiadomych przesłanek jako ochotnik w armii austriackiej; Krótki wykład jego teorii: zadanie sztuki nie ma być odzwierciedlanie rzeczywistości i przekazywanie jej odbiorcy, lecz wprowadzanie widza (chodziło głównie o sztuki) w specjalny stan metafizyczny; poza tym pokazywanie na scenie wydarzeń realistycznych jest zwykłym okłamywaniem widza, co jest przecież bez sensu; do tego Witkiewicz podaje wykład o sposobie tworzenia sztuki: najważniejsza ma być oprawa, forma i sposób pokazania (ta ma być idealna, kunsztowna, zaskakująca i ciekawa), a nie treść zawarta w tejże formie; Przestrzegał przed rozwojem cywilizacji, gdyż ta doprowadzi w końcu do dezintegracji sztuki i indywidualizmu, koniecznego do rozwoju kultury; postępująca technicyzacja prowadzi do społeczeństwa identycznych ludzi, pozamykanych w swoich schematach myślenia i zachowania; jednostka stanie się bezdusznym automatem (byśmy powiedzieli teraz - komputerem) Zauważał także problemy rewolucji (przestrzegał przed jej bezsensownością i zagrożeniom z niej płynącym) oraz związanym z tym rozwojem totalitaryzmu; także sytuacja europejska i też cywilizacja doprowadziły do tego, że pojawia się intensywnie eksploatowany motyw nieuniknionej katastrofy, wręcz zagłady ludzkości; Dla pokazania wszystkich tych zagadnień intensywnie posługiwał się swoją (nigdy też do końca nie zrealizowaną) teorią; np. stosował groteskę jako sposób na wyśmianie pewnych zjawisk; realizacją tego wszystkiego jest na przykład dramat "Szewcy"; Trzeba też zauważyć, że był nie doceniany i niezrozumiany przez swoja epokę; często mówi się że ją wyprzedzał; dostrzeżono go dopiero po wojnie
Materiały
Definicja pojęć: humanizm, racjonalizm i irracjonalizm
18. Humanizm, racjonalizm i irracjonalizm wyjaśnij pojęcia; z jakimi epokami Ci się kojarzą, omów na przykładach.
Humanizm - (z łac. \"humanitas\" - człowieczeństwo) prąd umysłowy Renesansu, który poniekąd poprzedził całą epoką, był jej zwiastunem, jej świtem. Waga tego pierwszego objawienia polegała przede wszystkim na uzmysłowieniu sobie wart...
Barokowe przeciwieństwa w twórczości Daniela Naborowskiego
Temat: Barokowe kontrasty u Daniela Naborowskiego.
D.Naborowskiego można śmiało nazwać poetą, który łączy barokową formę wiersza (z
całym wymaganym w tej epoce wyrafinowaniem, kunsztem i zaskoczeniem) z istotną
poważną tematyką. Jest ona typowa dla baroku, koncentruje się ona na
zagadnieniach:
człowiek - kim jest, czym jest ludzki...
"Romeo i Julia" - nawiązania literackie
Nawiązania literackie
Romeo i Julia to utwór, który wywarł ogromny wpływ na twórczość literacką. Na gruncie polskim był inspiracją dla wielu pisarzy. Para kochanków z Werony stała się powszechnie znanym symbolem miłości nie znającej ograniczeń, pięknej i wzruszającej.
Dramaturgia Szekspira odcisnęła swój ślad na dziełach literackich, f...
Ars moriendi jako sztuka umierania
Temat: Ars moriendi
Ars moriendi to sztuka umierania. W wiekach średnich była to przede wszystkim śmierć w obronie ojczyzny, wiary lub władcy. W średniowiecznych romansach za piękną uważano śmierć z miłości.
Przykładem ars moriendi był zgon głównego, bohatera „Pieśni o Roladzie”. Wybrał na miejsce swojej śmierci wzgórze, które m...
Antygona - dramat uniwersalny
Problemy ogólnoludzkie i ponadczasowe w dramacie Sofoklesa:
• miłośc siostrzana
• walka o władzę
• władza a interes jednostki
uczucie i obowiązak
• pojęcie zdrady i dochodzenie swoich praw
• równość prawa w odniesieniu do różnych jednostek
• szacunek dla zmarłych
• ból po stracie najbliższych
...
Sposoby narracji w "Lalce" i "Ludziach bezdomnych"
Prus wprowadził dwóch narratorów. Pierwszy prowadzi obiektywną narrację autorską, która obejmuje wydarzenia z dwóch lat. Jest wszechwiedzący, ocenia i komentuje akcję. Niekiedy posługuje się postacią Wokulskiego - z jego perspektywy opisuje Powiśle. Istnieje przewaga między narracją a dialogami.
Narrator subiektywny to Rzecki w \"Pamiętniku s...
Krytyka moskiewskiej rzeczywistości w "Mistrz i Małgorzata"
Krytyka moskiewskiej rzeczywistości
Ukazana w powieści M. Bułhakowa Moskwa i panujące w niej stosunki to obraz totalitarnej rzeczywistości w pigułce. Składają się nań wypaczenia obserwowane we wszelkich dziedzinach życia: społecznej, kulturalnej, ekonomicznej. Prowadzą one wprost do zniszczenia hierarchii wartości, do zaburzenia porządku m...
Cechy i światopogląd romantyzmu
1. Cechy romantyzmu, światopogląd, epoka.
Genezę terminu \"romantyzm\" (ang. romanticism, fr. romantisme, niem. Romantik ) J.Kleiner wyprowadza z łacińskiego słowa \"romanus\". W średniowieczu wyrażenie \"lingua romana\" oznaczało języki nierzymskie. W przeciwieństwie do łaciny zwano romańskim język ludowy, który powstał
z pomieszania łaci...