Rozterki Cezarego Baryki w "Przedwiośniu"



Temat: Rozterki ideowe Cezarego Baryki. Cezary Baryka to odpowiednik samego autora, który zadaje pytanie, czy opowiedzieć się za rewolucją czy przeciw niej. Cezary przechodzi różne fazy: 1. Baku. Tam może obserwować piekło rewolucji. Początkowo rozruchy przyjmuje z entuzjazmem traktując je jak wielką przygodę. Porzuca szkołę, znieważa dyrektora szkoły, uczestniczy w wiecach, wydaje rodzinne oszczędności. Rewolucja zaczyna go jednak doświadczać: choroba i śmierć matki, praca przy wywożeniu trupów (widok ormiańskiej dziewczyny - niewinnej ofiary rzezi). Mimo to w dyskusjach z ojcem jest przekonany o słuszności przewrotu. Ojciec przekonuje go, że w zrabowanych pałacach pojawią się tylko nowi panowie. Cezary nie jest o tym przekonany, powtarza, że uprzywilejowani deptali, ciemiężyli, odbierali prawa, a zatem rewolucja jest konieczna ponad wszystko. Jest to prawo moralne. Usiłuje wierzyć, że rewolucja da wolność, braterstwo, zlikwiduje wyzysk. Ma jednak wątpliwości widząc grabieże, głód i bogacenie się kosztem obrabowanych. 2. Nawłoć. Ziemiaństwo w Nawłoci żyje w błogiej sielance, ale dzieje się to kosztem obrabowanych. Zastanawia Cezarego fakt, że trochę dalej na wschód wszystko minęło, tutaj stare porządki. Patrząc na służbę zastanawia się, kiedy nadejdzie dzień, iż Jędrek zdobędzie się na odwagę i jaśnie pana chwyci za gardło, czy dojdzie do tego, że Maciejunio jaśnie dziedziczkę wypchnie za drzwi w pazury motłochu, czy wpuści do pałacu biednych z okolicznych wsi, by wreszcie zobaczyła co jest w środku dworu bardziej niedostępnego niż kościół. Podczas pobytu w Chłodku myśl o rewolucji wraca, ale na inny sposób. Widząc nędzę Cezary rozmyśla - „jedni mają jadła tyle, że z niego urządzili kult, obrzęd, nałóg, obyczaj i jakąś świętość, a drudzy po to tylko żyją, żeby nie zdychać z głodu". Wynędzniałych nakłania wręcz do buntu, ale oni potrafią myśleć tylko o przetrwaniu do następnego dnia. 3. Warszawa. Z kwestią rewolucji spotyka się Cezary na poziomie dyskusji ideowych. Wysłuchuje z jednej strony Gajowca, z drugiej komunisty Lulka. Gajowiec irytuje Cezarego z powodu zachwytu nad wolną Polską, nadzieją na reformy i wiary, że wszystko się ułoży. Kiedy Gajowiec utrzymuje, że biedę zlikwiduje rząd, Cezary odpowiada argumentami Lulka: ten rząd wcale nie zmierza do reform, skoro więzienia przepełnione są działaczami robotniczymi, wobec których stosuje się średniowieczne tortury. Lulek zraża go jednak dogmatyzmem i obojętnością na losy narodu. Lulek chce rewolucji bez względu na cenę, a Cezary tej ceny się obawia. Dramat Cezarego to dramat pokolenia, które marzyło o odzyskaniu niepodległości, chciało wierzyć, że odrodzona Polska będzie ojczyzną wszystkich Polaków. Rzeczywistość temu przeczyła stąd rozterki. Dwuznaczna jest scena końcowa i opisująca manifestację idącą na Belweder. Cezary przyłącza się tuż po rozstaniu z Laurą, a więc w szoku, a nie po przemyśleniach. Wysuwa się do przodu, odrywa od tłumu: "wyszedł z szeregu robotników i parł oddzielnie wprost na ten szary mur żołnierzy na czele zbiedzonego tłumu". Być może szuka śmierci, być może się dystansuje, a może przewodzi. Końcową scenę "Przedwiośnia" odczytuje się jako ostrzeżenie pod adresem rządzących, jeśli nie zostaną wprowadzone reformy, dojdzie do rewolucji i przyłączą się do niej nawet tacy ludzie jak Cezary, czyli doskonale zdający sobie sprawę jaką cenę przyjdzie zapłacić.

Rozterki Cezarego Baryki w "Przedwiośniu"

Materiały

Gatunki literackie w Biblii Jakie gatunki spotykamy w Biblii – omów trzy wybrane przykłady. Sam czas powstania, a także wielość autorów sugeruje, że nie jest to dzieło jednolite, lecz zbiór różnych gatunków literackich. Opracowując Biblię, analizowaliśmy psalmy, które stanowią odrębny gatunek literacki. Innym gatunkiem jest przypowieść, czyli parabo...

Radość życia w poezji Horacego Horacy to poeta rzymski; żył od 65 do 8r.p.n.e. Syn wyzwolonego niewolnika, wysoko wykształcony. Pisał liryki zwane carmina, czyli pieśń. Później te utwory określono jako ody. Oda - gatunek liryki, uroczysty, patetyczny utwór opiewający doniosłe wydarzenie, wybitną postać, wielkie idee. „O co prosi poeta Apollina?” Nie zależy po...

"To człowiek człowiekowi najbardziej jest potrzebny do szczęścia" uzasadnienie stwierdzenia „To człowiek człowiekowi najbardziej jest potrzebny do szczęścia” Paul Holbach. Wyraź swój sąd o tym stwierdzeniu, odwołując się do wybranych utworów literackich. Szczęście jest wartością, która ma dla każdego człowieka inne znaczenie. Niektórzy potrzebują nie wiele, aby być szczęśliwymi. Inni nigdy nie są nasyceni i zawsze bę...

Kapitały rezerwowe Pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe. W spółce akcyjnej może być tworzony kapitał rezerwowy, głownie na pokrycie strat, czy szczególnych wydatków. O takich szczególnych wy¬datkach mówi art. 362 K.s.h. Spółka akcyjna może nabyć własne akcje jeśli ma to na celu zapobieżenie bezpośrednio zagrażającej spółce poważnej szkodzie ora...

Komedia satyryczna, romantyczna, bulwarowa Początek nowożytnym formom dał renesans. W toku rozwoju komedii nowożytnej skrystalizowało się szereg odmian tematyczno-kompozycyjnych: komedia sytuacji, a w jej obrębie komedia intrygi komedia charakterów komedia satyryczna, w jej obrębie komedia obyczajowa i komedia polityczna W XVI - XVII w. ukształtowały się dwa zasadnicze modele komedi...

"Czarna wiosna" i "Niemcy" - poezja Antoniego Słonimskiego Temat: Poezja Antoniego Słonimskiego (\"Czarna wiosna\", \"Niemcom\"). Antoni Słonimski był jednym z założycieli grupy poetyckiej Skamander (obok niego byli to Julian Tuwim, Jarosław Iwaszkiewicz, Jan Lechoń i Kazimierz Wierzyński). Był chyba najbardziej ze wszystkich skamandrytów przepojony ideami humanizmu, poczuciem wspólnoty ludzi ...

Cechy twórczości Krasickiego Najwybitniejszy przedstawiciel czasów stanisławowskich, czołowy reprezentant nurtu klasycznego opartego na wzorach francuskich. Charakterystyczną cechą jest rozpiętość gatunkowa jego twórczości. Jest twórcą liryki \"Hymn do miłości ojczyzny\", pisał również bajki, satyry, poematy heroikomiczne, powieści, a także listy poetyckie (\"Do ks. Adama N...

Analiza "Nie tak" Czesława Miłosza" Nie tak (z tomu Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada 1794) Wiersz ma formę monologu skierowanego, jest rodzajem wyznania skierowanego do Boga. Modlitewny charakter podkreślony został po¬przez specyficzny zapis, gdzie poszczególne zdania stanowią odrębne wersety, rozdzielone wyrazistymi pauzami – każda z wypowiedzianych myli domag...