Rozliczenia pieniężne

Instrumenty pośrednictwa bankowego w sferze rozliczeń krajowych Rozliczenia pieniężne wynikają z relacji zachodzących w gospodarce między zarówno podmiotami gospodarczymi jak i osobami fizycznymi. Polegają na przemieszczaniu się pieniądza w celu realizacji transakcji kupna/sprzedaży, opłat składek ubezpieczeniowych, zobowiązań podatkowych, spłat kredytów, wypłat wynagrodzeń itp. Ustawa Prawo bankowe z 29 sierpnia 1997 roku definiuje je następująco: „Przez bankowe rozliczenia pieniężne rozumieć należy operacje polegające na dokonywaniu zmian w stanie środków pieniężnych na rachunku bankowym na zlecenie klienta lub w wyniku czynności, które z mocy prawa powodują wskazane zmiany w stanie praw majątkowych klienta”. Rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane w obrocie krajowym za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna strona rozliczenia posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne mogą być dokonywane w formie gotówkowej lub bezgotówkowej. O wyborze gotówkowej lub bezgotówkowej formy rozliczeń decydują strony przeprowadzające rozliczenia. Rozliczenia gotówkowe za pośrednictwem banków przeprowadza się: • Czekiem gotówkowym, • Wpłacając gotówkę na rachunek wierzyciela. Jako instytucjonalne formy rozliczeń bezgotówkowych prezes NBP wprowadził w obrocie krajowym: • Polecenie przelewu, • Polecenie zapłaty, • Czek rozrachunkowy, • Karty płatnicze.