Romantyzm w Europie - wstęp

I. Romantyzm w Europie - wstęp. Romantyzm jako prąd kulturalny jest zjawiskiem historycznym ogromnie złożonym, m.in. dlatego, że ogarnął wszystkie dziedziny życia (sztukę, filozofię, politykę, obyczajowość), a poza tym przybierał różne kształty w poszczególnych krajach Europy, zależnie od panujących tam stosunków politycznych, społeczno-obyczajowych, itp. Nie wszędzie narodził się w tym samym czasie i nie wszędzie objawiał się w podobny sposób. Narodził się i rozwijał ten prąd pod wpływem zjawisk wywołanych przez rewolucje burżuazyjne, przy czym największe znaczenie miała oczywiście Wielka Rewolucja Francuska. Najwcześniej pojawiły się pierwsze jaskółki nowego kierunku w Anglii, gdzie rewolucja miała miejsce już w latach 1640-60. W Rosji natomiast rewolucji burżuazyjnej w ogóle nie było, dlatego romantyzm ma tu inny charakter niż w zachodniej Europie. Podobnie w Polsce kierunek ten przybrał odmienne cechy uwarunkowane brakiem niepodległego bytu i dominującym znaczeniem drobnej szlachty, która u nas odgrywała podobną rolę do tej, jaką miało mieszczaństwo na Zachodzie. W niektórych krajach Europy romantyczny kierunek rozwijał się ewolucyjnie, bez specjalnych wstrząsów (np.: Anglia, Niemcy), w innych miały miejsce tzw. przełomy romantyczne (np.: Francja, Polska). Wszystko to zależało od warunków historycznych danego kraju. Rewolucje burżuazyjne zupełnie zmieniały strukturę społeczną krajów, w których się odbywały. Do głosu doszła nowa warstwa społeczna - mieszczaństwo, dotychczas usuwana od życia politycznego i kulturalnego przez uprzywilejowane klasy feudalne. Powstał w ten sposób nowy krąg społeczny odbiorców kultury, musiała więc nastąpić także zmiana w samej kulturze, gdyż gust i potrzeby kulturalne nowej warstwy były inne niż panującej poprzednio elity dworskiej i feudalnej. Tym nowym kierunkiem w kulturze stał się właśnie romantyzm. Rozwój romantyzmu związany był z ruchami rewolucyjnymi i wolnościowymi, które szerzyły się w pierwszej połowie XIX wieku, po upadku zdobyczy Wielkiej Rewolucji, spowodowanym zwycięstwem reakcyjnych sił (monarchia burżuazyjna Ludwika Filipa we Francji, rządy Świętego Przymierza w Rosji, Austrii i Prusach). Najważniejsze zrywy rewolu- cyjno-wolnościowe to kolejno : powstanie greckie w 1824r., powstanie dekabrystów z 1825r., powstanie listopadowe z 1831r.