Romantyczny model miłości



Romantyczny model miłości . Omów odwołując się do literatury polskiej i obcej tego okresu. Miłość romantyczna to uczucie tragiczne. W wielu lekturach romantycznych oglądamy ją wciąż taka samą : zakochany, młody, wrażliwy romantyk wyznaje swój afekty wybrance. Ona nie jest mu nieprzychylna. Poza uczuciem łączą ich podobne poglądy i zainteresowania, podobne spojrzenie na świat i poezję. Wszystko zatem byłoby dobrze, gdyby nie nieubłagana ręka opatrzności. Najczęściej konwenanse świata, wola rodziców, nikły stan majątkowy romantyka staja na przeszkodzie szczęściu. Rozstanie jest tragiczne w skutkach - obłęd i cierpienie odrzuconego kochanka prowadzi go do samobójstwa. Nie rozpatrujmy skutków tego czynu – tak czy inaczej bohater przestanie istnieć dla świata jako prywatna osoba, jest co najwyżej wyrazicielem sprawy społecznej. Miłość Konrada Wallenroda i Aldony była szczęśliwa i zaakceptowana przez otoczenie, dopóki nie nadeszło zagrożenie „z zewnątrz”. Wallenrod musiał poświęcić żonę i życie rodzinne dla sprawy kraju – i w tym tkwi tragizm miłości obojga bohaterów. Bohater – młody Litwin – jako dziecko został porwany przez Krzyżaków – miał w pamięci obrazy z napadu Zakonu, krzyk matki dźwięczał mu w uszach. Wychowano go w zakonie jako Krzyżaka. Lecz stary Litwin – Halban – nie dopuścił do wynarodowienia chłopca, powiedział mu o jego przeszłości, podżegał w nim żądzę zemsty, pielęgnował miłość do Litwy. Młody Walter Alf przy pierwszej sposobności uciekł na Litwę. Opowiedział swoje dzieje księciu Kiejstuchowi, wspomagał go, pokochał jego córkę Aldonę i założył rodzinę – słowem wiódł szczęśliwe życie. Lecz nadciągnęła groźba wojny z Krzyżakami, a jeden Alf wiedział jak są silni. Obmyślił sposób na zwycięstwo – opuścił żonę i ojczyznę, przedostał się do krzyżackich szeregów, zdobył tam jako Konrad Wallenrod władzę komtura i uznanie. Zwlekał z bitwą, prowadził ją tak, by krzyżacy przegrali. Można powiedzieć, że skruszył zakon od środka, użył podstępu i sam jeden pokonał wroga. Nie oznacza to jednak powrotu do prywatnego szczęścia – krzyżacy wykryli zdradę, lecz Konrad postanowił zginąć z własnej ręki. Umiera także Aldona, która podążyła za nim jako ukryta w wieży pustelnica. Konrad Wallenrod znalazł się w sytuacji tragicznej – musiał wybierać pomiędzy miłością do ojczyzny a miłością do Aldony. Wybrał Litwę – poświęcił swoje życie prywatne i miłość ukochanej kobiety, gdyż „szczęścia w domu nie znalazł, bo go nie było w ojczyźnie”. Z kolei gdyby wybrał dobro prywatne – także nie był by szczęśliwy. Nie pozwoliłyby mu żyć spokojnie wyrzuty sumienia, zresztą Krzyżacy zburzyliby szybko spokuj mieszkańców Litwy. Typowy schemat miłości romantycznej możemy zaobserwować w utworze pod tytułem „Dziady”. Uczucie takie występuje pomiędzy Gustawem i Pasterką. Ona – nie może wyjść za niego za mąż, gdyż on nie jest odpowiednią partią, zatem godzi się z wolą rodziny. On – Gustaw – cierpi do granic obłąkania i usiłuje popełnić samobójstwo. Dwoje młodych ludzi o zgodnych ideałach i poglądach kochało się z wzajemnością. Różniło ich natomiast pochodzenie społeczne i stan majątkowy. Gdy sprawa przybiera poważny charakter, rodzice kładą kres idylli – pannę wydają za bogatego człowieka, a młodzian dostaje kosza. Ostatnie spotkanie, rozstanie, rozpacz kochanka w dzień wesela ukochanej – w ten sposób wygląda schemat nieszczęśliwej miłości romantycznej. Mamy tu do czynienia z drobiazgową analizą psychiki i odczuć nieszczęśliwie zakochanego człowieka. Wyeksponowany jest ciąg dalszy zdarzeń – ten, który rozwija się w duszy człowieka, w jego psychicznej głębi. Bohater przestał istnieć dla świata jako Gustaw – przekreślił tymczasowy etap życia. Znienawidził kobiety, choć nie przestał kochać. Bohater zwątpił także w prawdę, naukę i porządek tego świata. Obserwujemy człowieka zniewolonego, ogarniętego całkowicie swoim uczuciem, rozpamiętującego każdy element przeszłości i przekreślającego swoją przyszłość. Lecz to nie on znajduje się w centrum rozważań i nie jego ukochana – lecz właśnie kosmiczne, wszechogarniające uczucie – i dlatego cała ta część to wielki poemat miłosny. Kolejną wielką historię miłosną opisuje Adam Mickiewicz w „Panu Tadeuszu”. Młody bohater Jacek Soplica jest zawadiaką, hula, bierze udział w sejmikach – zupełnie nie pasuje do portretu uduchowionego, samotnego, wrażliwego poety. Lecz miłość Jacka do Ewy Horeszkówny jest nieszczęśliwa. Uczucie nie może zrealizować się w małżeństwie – zostaje zerwane ręką ojca panny. Stolnik odmówił Jackowi ręki Ewy i podał czarna polewkę, bo Soplica był zbyt niski stanem dla magnackiej córki. Ewa kochała Jacka, lecz była zbyt słaba i płochliwa – zgodziła się z wolą ojca. Bohater wiedziony odruchem zemsty i rozpaczy, strzelił do pysznego magnata akurat w chwili, gdy ten bronił się przed najazdem Moskali. W życiu Jacka Soplicy dokonuje się metamorfoza, lecz nie tyle po odmowie przez Horeszków ręki Ewy, co po nieszczęsnym, niemal przypadkowym zabójstwie jej ojca. Soplica przemienia się w księdza Robaka i udaje się na bolesną tułaczkę. Miłość Kordiana do Laury opisuje akt pierwszy utworu J.Słowackiego. Poznajemy Kordiana, 15 letniego, uduchowionego poetę zakochanego w starszej od siebie Laurze. Rzecz dzieje się w ziemiańskim dworku bohatera. Spotkanie z Laurą ukazuje dojrzały afekt Kordiana lecz ukochana wyraźnie go lekceważy, nawet nieco wyśmiewa. Akt 1 kończy się tragicznie – „panicz się zastrzelił”, czyli Kordian popełnił samobójstwo. Po raz pierwszy ciężar odpowiedzialności za nieszczęście spada nieco na samą wybrankę – to Laura odepchnęła uczucie Kordiana. Kolejnym przykładem typowego modelu miłości romantycznej, ale w literaturze obcej – jest uczucie Wertera do Lotty. Fabuła powieści nie jest zawiła. Werter – młody, wrażliwy i nader uczuciowy człowiek wyjeżdża na wieść, by tam odpocząć po niezbyt szczęśliwych perypetiach miłosnych w mieście. Na wsi poznaje Lottę. Rodzi się uczucie w typowo romantycznej atmosferze. Bohater idealizuje dziewczynę i uważa ją za swoją pokrewną duszę. Niestety jest już ona narzeczoną innego człowieka – Alberta. Werter ogromnie przeżywa swój ból, swój konflikt z konwenansami tego świata. Po romantycznym pożegnaniu, bohater pełen wewnętrznego rozdarcia popełnia samobójstwo strzelając do siebie. Zauważmy, że ukształtowany w romantyzmie schemat miłości funkcjonuje jak mit w świadomości pokoleń. Jeszcze tylko poświata księżycowa, zapach ogrodu nocą, kwiaty, pamiętniki, bolesne rozstanie i każdy wie: to miłość romantyczna. To z punktu widzenia mężczyzn poznajemy definicję miłości. Kobieta jest niby święta, lecz Mickiewicz woła: „Kobieto puchu marny!”, ubolewając nad przekupnością kobiet, a Słowacki zauważ to samo w „Kordianie”, poddając próbie Wiolettę. Najrozsądniej podchodzi do sprawy Aleksander Fredro: on bowiem w „Ślubach panieńskich” głosi, że o miłość trzeba walczyć, i że powinna ona być szczęściem, radością ludzi, a nie skąpanym we łzach grobowcem kochanków.

Romantyczny model miłości

Materiały

Charakterystyka sentymentalizmu Sentymentalizm jest prądem, który narodził się w Europie jako opozycja do klasycyzmu. Filozoficznym podłożem sentymentalizmu były tezy empiryzmu i sensualizmu., uznające doświadczenia zmysłowe jako jedyną wiarygodną drogę poznania. Poznawana w ten sposób rzeczywistość była według sentymentalistów przeciwieństwem tez głoszonych przez klasycystów ...

Wizja miasta w powieściach Juliana Tuwima . OBRAZ MIASTA W POWIEŚCI TUWIMA Julian Tuwim - poeta łódzki, czy poeta urodzony w Łodzi? To pierwsze hasło funkcjonuje w charakterze symbolu. Miasto cierpiące na niedostatki wielkich tradycji kulturalnych niejako przypisuje sobie owego 20-letniego, który opuszcza Łódź, aby do niej tak naprawdę nigdy nie wrócić. Nieczęsto wracał do tego miasta ...

Dwa spojrzenia na przeszłość narodową w "Grobie Agamemnona" i "Potopie" 82. Omów dwa spojrzenia na przeszłość narodową: w „Grobie Agamemnona” J. Słowackiego i w „Potopie” H. Sienkiewicza. Przeszłość narodowa stanowi dla ludzi źródło wiedzy historycznej, ale też jest punktem wyjścia dla analizy przyczyn zaistniałych wydarzeń. Z tego powodu często sięgamy do naszej histori...

Streszczenie Sonetów Jana Kasprowicza Cykl sonetów: Z chałupy Sonet I Sonet ten stanowi otwarcie cyklu poświęconego tematyce wiejskiej i jest zarazem rodzajem wprowadzenia w problemy wsi polskiej schyłku XIX wieku. Utwór zawiera typowo naturalistyczny opis nędznej, ale spokojnej wsi, która stanowi dla podmiotu lirycznego \"wspomnień skarb bogaty\", gdyż z nią \"zrosło się\" je...

Stany społeczne wg Webera Stany społeczne wg Webera Położenie stanowe wyznacza w przeciwieństwie do czysto ekonomicznych kryteriów położenia klasowego pozytywna lub negatywna ocena społeczna szacunku, wiążąca się z jakąś wspólna właściwością przysługującą wielu osobom. 4 koncepcje stanów: 1. Teora własnościowo–polityczna – kryterium identyfikacji stanów są...

"Polska Winkelriedem narodów" - rozumienie hasła Hasło winkelriedyzmu głosi Kordian na szczycie Mont Blanc. Słowacki zamieszcza ją jako własną, specyficzną, odmienną nieco od mickiewiczowskiej, koncepcję mesjanizmu narodowego. Myśl ta odwołuje się do średniowiecznej historii Winkelrieda- rycerza szwajcarskiego, który w trakcie bitwy w trakcie bitwy wbił sobie w pierś tyle wrogich włóczni, że p...

Metody ocen eksperckich i badań ankietowych - statystyka Metody ocen eksperckich i badań ankietowych Ważną rolę w systemie prognoz krótkookresowych powinny odgrywać oceny ekspertów. Praktycznie są one wykorzystywane zawsze: nie ma narzędzi formalnych, ilościowych, które zapewniałyby automatyczną generację prognoz. Zawsze w formułowaniu prognozy występuje duża doza myślenia jakościowego, eksper...

Czy profesor Sonnenbruch jest uczciwym niemcem? Uważam, że profesor Sonnenbruch nie jest uczciwym Niemcem. Niewątpliwie dobrze byłoby, gdyby przed wojną byli tylko tacy ludzie jak pan Walter, w tedy na pewno nie doszło by do wojny. Za postawą profesora przemawiają argumenty i kontrargumenty, których jest niestety więcej. Po pierwsze czuje on odrazę do faszyzmu, ale nie występuje przeciwko n...