Rezerwy celowe, działalność banku

Zasady tworzenia rezerw celowych na ryzyko wynikające z działalności banku. Rezerwy celowe są tworzone przez banki w celu równoważenia skutków ryzyka, wynikającego z ich działalności, oraz zapewnienia bezpieczeństwa gromadzonym wkładom i lokatom. Do tworzenia rezerw celowych banki zobligowane są przez Prezesa NBP. Banki dokonują klasyfikowania należności banków z tytułu udzielonych: • Kredytów, • Pożyczek, • Gwarancji bankowych, Stosując kryteria ustalone przez prezesa NBP. Banki tworzą rezerwy celowe również na zobowiązania pozabilansowe, jeżeli mogą one stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa wkładów i lokat gromadzonych w bankach oraz istotnie zniekształcić ich sytuację finansową. Wielkość rezerw celowych zależy wówczas od ciążącego na nich ryzyka, przy czym w odniesieniu do aktywów innych niż należności banki ustalają rezerwy celowe w wysokości różnicy pomiędzy ich wartością księgową a rynkową. Należność staje się należnością „nieregularną” gdy opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek przekracza 30 dni. Dzieli się je na 3 grupy, dla których na podstawie oceny ryzyka ustala się wysokość rezerw celowych: 1. Należności poniżej standardu – opóźnienie w spłacie 1 – 3 miesięcy – konieczność utworzenia rezerwy celowej w wysokości 20% kapitału pozostałego do spłaty wraz z odsetkami. 2. Należności wątpliwe – opóźnienie w spłacie wynosi 3 – 6 miesięcy – rezerwa celowa musi wynosić 50% należności, 3. Należności stracone – opóźnienie w spłacke powyżej 6 miesięcy – rezerwa musi wynosić 100% należności. Rezerwy celowe tworzone są w ciężar kosztów, czyli obciążają wynik finansowy banku. Bank ponosi podwójny koszt związany z nieregularną należnością: 1. Koszt nie spłaconej części należności, 2. Koszt utrzymywania rezerwy. W obu przypadkach bank wydaje pieniądze, które w istocie do niego nie należą – musi więc cały czas płacić za nie deponentom. Rezerwa celowa musi być utrzymywana przez cały okres dopóki nie wyjaśni się sytuacja należności. Poszczególne rezerwy celowe są sukcesywnie zmniejszane odpowiednio: do spłaty należności banku, po jej przekwalifikowaniu do kategorii o niższym ryzyku bądź do wzrostu rynkowej wartości aktywu, na który utworzono rezerwę. Rozwiązanie (likwidacja) rezerwy następuje po całkowitym wygaśnięciu przyczyn jej utworzenia. Środki utrzymywane w postaci rezerwy mogą być inwestowane przez banki jedynie w płynne papiery wartościowe np. bony skarbowe. Założeniem rezerwy celowej jest że przewidywane straty znajdą pokrycie. Jej nadwyżkę przeznacza się na zasilenie kapitałów własnych netto, bądź utworzenie nowej rezerwy.