Realizm w "Procesie" Kafki

Realizm • racjonalne, rozumne, zgodne z rzeczywistością przedstawienie świata • realizm zakłada prezentację człowieka w jego codzienności • narrator jest wszechwiedzący, on przedstawia świat • zdarzenia fikcyjne zgodne z prawdopodobieństwem • motywacja bohatera ma charakter psychologiczny i zdeterminowana jest sytuacjami społecznymi w jakich się znajduje • bohaterzy są niejednokrotnie typowi dla swojego środowiska • komunikatywność języka • wydarzenia ułożone chronologicznie, związek przyczynowo skutkowy • nie ma jasnego zakończenia • bohaterowie to zarówno postacie pierwszo jak i drugo planowe Kafka odchodzi od realizmu jako naśladowania rzeczywistości. Kreuje nową rzeczywistość, która nie jest zgodna z prawdą. Główny bohater Józef K. jest typowy, bez życia wewnętrznego. Jest on postacią szczególnie ubogą. Zredukowany zostaje do prostych reakcji i odruchów. Proces to ilustracja pewnych uniwersalnych prawd. Sens utworu jest ukryty i metaforyczny. W Procesie świat przedstawiony pozbawiony jest sensu. Józef K. nie wie za co został oskarżony. Cały świat utworu podporządkowany jest procesowi. Proces to parabola niewiadomej losu, samotności człowieka wobec świata, który ujawnia człowieka jako bezduszny mechanizm. Bezsilność, bezradność. Człowiek jest podporządkowany prawu. Bezsilność jednostki pozbawionej praw. Władza jest nieomylna.