"U nas w Auschwitzu" opis opowiadania Borowskiego

„U nas w Auschwitzu" literacki wizerunek obozu, list do Marii początek wprowadza nas w zaciekawienie, nie znamy początku tej historii, losów sytuacja narracyjna - cykl listów, wyrwana z kontekstu opowieść więźnia później zaczynamy się orientować w sytuacji kompozycja listu - każdy prezentuje określony wycinek obozowej rzeczywistości wraz z odautorskim komentarzem list umożliwia prezentowanie własnych opinii i myśli, doznań tragizm ofiar faszyzmu obóz - miejsce „opętania człowieka przez człowieka" tzn. występuje ścisły podział na katów i ofiary: a) esesmani - panowie życia i śmierci b) więźniowie - bezwolne, milczące stado ofiar system dba o pozory - stodoła i niepozorne budynki - komory gazowe zbrodnia ma swą technologię - makabryczny paradoks bronią więźniów - ich ilość, Niemcy wiedzą, że nie są w stanie wszystkich zabić technologia - żeby szybko i sprawnie poradzić sobie z ogromną masą ludzi słynną niemiecką organizację wykorzystują do zbrodniczych celów narrator tylko wyraża zdziwienie - tak silna jest presja obozowej rzeczywistości więźniowie w obozie nie mają wyboru - ubezwłasnowolnienie jednostki los kształtowany przez faszystowski system - uważane to za normalne postępowanie wszystko należy do państwa (numer-tatuaż, złote zęby wpisane) świadomość, że system (regulaminy) stawia jeden cel: do max wykorzystać więźnia (jako siła robocza, istota stanowiąca własność Rzeszy i surowiec do wykorzystywania) jest to nowa filozofia, sposób traktowania ludności podbitych krajów konkurencja: naród wybrany - Żydzi (Biblia) - naród aryjski (Hitler) faszyzm, totalitaryzm - musi być wróg, żeby się trzymało kradzież, handel - mogą utrzymać, ocalić życie warunek życia - pojęcie istoty porządków stary więzień - przejrzał na wskroś metody oprawców i pojął właściwą metodę walki upodabniają się do zwierząt, kierują się instynktem, nauczyli się radzić z zagrożeniem w obozie łamią zasady moralne, moralność nie znajdzie zastosowania w warunkach obozowych, bo ktoś taki by nie przetrwał, nawet miłość w nieprzyzwoitych warunkach więźniowie rozmawiają o metodach stosowanych w swej pracy (palenie zwłok, czuje się częścią krematorium, miejscem gdzie pracuje) moralnie zdegradowany, z cynizmem traktuje wykonywane przez siebie zajęcie, relacjonuje sytuację w sposób chłodny, pozbawiony ocen, nie sugeruje własnego stanowiska zło jest wpisane w ludzką naturę rolę, jaką spełniają w obozie przyrównuje do roli budujących piramidy, drogi rzym., jest jakieś prawo procesu dziejowego (ale coś się zmieniło - kolejne pokolenie Polaków nie ostrzyło bagnetu o grób) pozostaje im tylko nadzieja, żyć kosztem innych, oszczędzać się pragną kłamstwa - idą posłusznie do komór ubezwłasnowolnieni chcą wierzyć, że ocalą życie, nie przyjmują myśli, że to ostanie chwile ich życia nadzieja - każe nie ryzykować, pogrąża w martwocie, rwie więzy rodzin (matki wyrzekają się dzieci) nadzieja na życie, gdzie spokój i wypoczynek obóz ma swą fasadę (brukowane chodniki, pomalowane budynki, trawnik) żeby maskować prawdę firmy zrobiły ogromny interes, to integralna część systemu gosp. Rzeszy (sys. total. niewydolny pod względem gospodarczym i musi uciekać się do zatrudniania niewolniczej siły roboczej