Molier stworzył wyrazisty typ komedii klasycystycznej, wyrażającej prawdy psychologiczne, obyczajowe i społeczne. Obserwacja życia, zmysł realistyczny i trafność intelektualnych uogólnień decydowały o celności wyboru tematów, o świetności kreacji bohaterów. Komedią określa się utwory o pogodnej tematyce i żywej akcji, kończące się najczęściej pomyślnie dla bohaterów. Posługując się komizmem i groteską, a często również satyrą, ośmiesza ludzkie wady i słabości charakteru. "Skąpiec" Moliera to komedia charakterów, będąca znakomitym portretem typu odwiecznego skąpca. Jest ona jednocześnie komedią obyczajową, piętnującą świat, w którym rządzi pieniądz, demoralizujący rodzinę i społeczeństwo. Groteskowy obraz ma miejscami charakter dramatyczny, nie jest to więc czysta komedia charakterów, gdyż znajdujemy w niej zarówno elementy komedii, intrygi jak i farsy. Jako jej wady współcześni autorowi krytycy podkreślali brak jedności akcji oraz użycie prozy zamiast wiersza. Występuje w niej zarówno komizm charakteru jak i słowny oraz sytuacyjny. "Cyd" Corneille'a jest typowym przykładem dramatu klasycznego. Obowiązuje zasada trzech jedności. O wydarzeniach rozgrywających się poza sceną, np. o pojedynkach, dowiadujemy się z relacji świadków. Właściwa akcja dramatu rozgrywa się w duszach bohaterów. Wszyscy oni przeżywają poważne konflikty psychologiczne i moralne. Rozdarci są między obowiązkiem a uczuciem, obrażoną ambicją a miłością własną, racją stanu i honoru a nakazem serca - jednym słowem znajdują się w pozycji konfliktu dramatycznego. "Cyd" jest tragikomedią, czyli tragedią, która dobrze się kończy. Losy i przeżycia doskonale wykreowanych bohaterów wzbudzają nie tylko litość i trwogę - jak to było w dramacie antycznym - ale także podziw dla wielkości człowieka.
"Skąpiec" i "Cyd" - cechy gatunkowe utworów
Molier stworzył wyrazisty typ komedii klasycystycznej, wyrażającej prawdy psychologiczne, obyczajowe i społeczne. Obserwacja życia, zmysł realistyczny i trafność intelektualnych uogólnień decydowały o celności wyboru tematów, o świetności kreacji bohaterów. Komedią określa się utwory o pogodnej tematyce i żywej akcji, kończące się najczęściej pomyślnie dla bohaterów. Posługując się komizmem i groteską, a często również satyrą, ośmiesza ludzkie wady i słabości charakteru. "Skąpiec" Moliera to komedia charakterów, będąca znakomitym portretem typu odwiecznego skąpca. Jest ona jednocześnie komedią obyczajową, piętnującą świat, w którym rządzi pieniądz, demoralizujący rodzinę i społeczeństwo. Groteskowy obraz ma miejscami charakter dramatyczny, nie jest to więc czysta komedia charakterów, gdyż znajdujemy w niej zarówno elementy komedii, intrygi jak i farsy. Jako jej wady współcześni autorowi krytycy podkreślali brak jedności akcji oraz użycie prozy zamiast wiersza. Występuje w niej zarówno komizm charakteru jak i słowny oraz sytuacyjny. "Cyd" Corneille'a jest typowym przykładem dramatu klasycznego. Obowiązuje zasada trzech jedności. O wydarzeniach rozgrywających się poza sceną, np. o pojedynkach, dowiadujemy się z relacji świadków. Właściwa akcja dramatu rozgrywa się w duszach bohaterów. Wszyscy oni przeżywają poważne konflikty psychologiczne i moralne. Rozdarci są między obowiązkiem a uczuciem, obrażoną ambicją a miłością własną, racją stanu i honoru a nakazem serca - jednym słowem znajdują się w pozycji konfliktu dramatycznego. "Cyd" jest tragikomedią, czyli tragedią, która dobrze się kończy. Losy i przeżycia doskonale wykreowanych bohaterów wzbudzają nie tylko litość i trwogę - jak to było w dramacie antycznym - ale także podziw dla wielkości człowieka.
Materiały
"Zbrodnia i kara" - czas i miejsce akcji
Czas i miejsce akcji
Akcja powieści (bez Epilogu) rozgrywa się w ciągu dziewięciu i pół doby, w lipcu 1865 roku. Czytelnik obserwuje sceny z życia głównego bohatera, Rodiona Raskolnikowa, ukazane na tle petersburskich za¬ułków, ulic i traktierni oraz mrocznych ponurych wnętrz zamieszkiwanych przez biedotę. Podobnie jak w powieści H. B...
Instytucje społeczne - definicja
Instytucje grupowe (społeczne) – zespoły ról i stanowisk ustanawiane publicznie, a dążące do realizacji celów. Instytucje grupowe przez podział zadań na członków grupy (personel) i w sposób trwały stoją na straży wykonania – skłaniają jednostki do wykonywania ról przez kary i nagrody. Zapewniają pewną wewnętrzną spójność grup i zapew...
Fabuła "Dżumy"
kształt artystyczny
1. Parabolizm (jak w bajce) fabuły
fabuła tylko pretekstem:
miasto średnie, zwykły nadmorski port
ubierają się, zachowują po europejsku
Oran jest typowy
akcja poza czasem historycznym
autor napomyka jedynie o zmienności pór roku
bohaterowie zostali wyłowieni z wielkomiejskiego tłumu
prezentują różne postawy wobec świ...
Biografia Kazimiery Iłłakowiczówny
Iłłakowiczówna Kazimiera (1892-1983), polska poetka, prozaiczka i tłumaczka. Początkowo wykształcenie domowe, 1908-1909 studia w Oxfordzie w kolegium dla cudzoziemców. 1910-1914 studiowała filologię polską i angielską w Uniwersytecie Jagiellońskim.
1915-1917 sanitariuszka w armii rosyjskiej. Od 1918 pracownica MSZ, a od 1926 w Ministerstwie Spr...
Szczegółowa interpretacja "Zagłębie Dąbrowskie"
„Zagłębie Dąbrowskie”.
Pejzaż Zagłębiowski niezwykle ponury, wyraźnie przypomina opisy z „Ludzi bezdomnych”. W krajobrazie ciemne zarysy kopalnianych szybów, „widma domostw i gruda błota”. Ponurości nie przedstawia nawet noc, skoro w ciemnościach nad widnokręgiem łuna błotnisto - krwawa, a na czarnym niebie s...
Krótki opis pozytywizmu
Pozytywizm zaczął się po upadku powstania listopadowego
w 1864 (zachodzi też wcześnie w latach 40). Za twórcę ucho-
dzi August Conte formułując pierwsze myśli pozytywistyczne:
- socjalizm: skłonność do traktowania człowieka jako elementu
społeczeństwa (dalej Bulcle).
-scjentyzm:przekonanie i zaufanie do nauki, która może poznać
społeczeń...
"Praca miernikiem wartości człowieka"
„Praca miernikiem wartości człowieka” – czy słusznie? Przedstaw swoje refleksje na ten temat w oparciu o przykłady literackie z różnych epok.
Polscy pozytywiści nadali pracy rangę czynnika odradzającego i umoralniającego jednostkę i społeczeństwo. Filozofia pozytywistyczna traktowała bowiem człowieka jako cząstkę ogółu i prz...
Krótki opis najważniejszych postaci Dżumy
Dr Bernard Rieux- swój zawód traktuje jako posłannictwo. Najwyższą wartością jest dla niego uczciwość pojmowana jako rzetelne wypełnianie obowiązków lekarza. \"Obchodzi mnie tylko, żeby być człowiekiem\"- wyznaje w rozmowie z Tarroru, opowiadając się po stronie tragicznej i paradoksalnej wierności ludzkim wartościom. Obraz cierpień dziecka s...