"Przedwiośnie" jako powieść o nadziei i rozczarowaniu

Początkowo Cezarego fascynuje rewolucja, dostrzega wyłącznie jej zalety, nie widząc wad. Uważa, że jest to doskonała droga do wprowadzenia nowego, idealnego porządku. Jednak śmierć matki i okoliczności jej towarzyszące uświadamiają mu, jak wielki błąd w ocenie tego przewrotu popełnił. Rewolucja okazała się być zła, niszcząca. Ojciec Cezarego, Seweryn, opowiada mu historię szklanych domów, które ponoć istnieją w Polsce. Rozbudzają one marzenia Cezarego o wolnym, równym i szczęśliwym społeczeństwie. Jednak rzeczywistość okazuje się zupełnie inna, Nawłoć i Chłodek to siedziby starego porządku, niesprawiedliwości, krzywdy społecznej. Arystokracja nie dostrzega swej szczególnej roli, nadal po staremu wykorzystuje chłopów, którzy nawet nie myślą o zmianie sytuacji. Pewną nadzieją jest tytuł utworu. Przedwiośnie to okres przejściowy, zapowiedź nadchodzącego rozkwitu. Tytuł ma więc znaczenie metaforyczne i odnosi się do sytuacji odrodzonej Polski. Sugeruje nadzieje na lepszą przyszłośc, ale zwraca też uwagę na wszystkie trudności i niebezpieczeństwa, które zaważyć mogą na nieprawidłowym rozwoju kraju. Przedwiośnie to czas wielkich możliwości, a także trudnych decyzji, ważących na przyszłym kształcie państwa.