"Odprawa posłów greckich" jako dramat polityczny



Historia wojny trojańskiej była powszechnie znana ludziom XVI wieku. Treść dramatu stanowi tylko kostium historyczny, maskę (pretekst), pod którą autor ukrył ważne współczesne problemy polityczne. Rozważył problem: kiedy państwo jest silne, a kiedy słabe. Sens rozważań autora ma charakter uniwersalny (dotyczy każdego państwa w każdym czasie), jednak najbardziej interesuje Kochanowskiego Polska XVI wieku, wówczas jeszcze silna i znacząca w Europie, ale już z pierwszymi przejawami słabości. Kochanowski chciał więc przestrzec rodaków przed tym, że niewłaściwa polityka może doprowadzić do upadku państwa, tak jak Troję. W tekście są fragmenty świadczące o takich intencjach autora. Druga wypowiedź chóru ("Wy, którzy pospolitą rzeczą władacie") jest skierowana do rządzących państwem i zawiera pouczenie, jak mają sprawować powierzoną im władzę. Winni wyrzec się myśli o osobistych korzyściach i troszczyć się o dobro publiczne. Na zakończenie poeta przestrzega, że występki rządzących prowadzą państwo do zguby. Opis narady trojańskiej wzorowany na polskich sejmach (świadczy o tym polski sposób głosowania przez rozstąpienie oraz obecność marszałków stukających o ziemię laskami). Kochanowski dostrzega i wytyka prywatę, przekupstwo (np. Iketaon), chaos, brak odpowiedzialności za losy państwa. Przeważają posłowie podobni do Aleksandra, myślącego jedynie o własnych interesach, mało zaś jest Antenorów troszczących się o państwo. Wypowiedź Ulissesa (Odyseusza) zawiera krytykę zjawisk osłabiających państwo: przekupstwa, słabości rządu, braku szacunku dla prawa. W dalszej części Kochanowski ustami Ulissesa bardzo krytycznie ocenia młodzież magnacko-szlachecką przyzwyczajoną do wygód, skłonną do pijaństwa i obżarstwa, a niezdolną do żadnego wysiłku, a zwłaszcza do obrony ojczyzny. Poeta niepokoi się, czy tacy ludzie będą mogli w przyszłości rządzić państwem. W wypowiedzi Kasandry Kochanowski zawarł przestrogę przed możliwością upadku państwa rządzonego tak jak w Troi. W kreacjach głównych bohaterów, Antenona i Aleksandra, poeta skupił dwie spotykane wśród ówczesnej szlachty postawy wobec spraw narodowych. Pierwszy z nich uosabia patriotyzm, szlachetność, mądrość, dalekowzroczność polityczną, drugi zaś jest synonimem prywaty, nieliczenia się z dobrem państwa, realizowania własnych celów kosztem narodu. Kończąca dramat wypowiedź Antenona nawołująca do wojny, choć sprzeczna z jego wcześniejszymi próbami zapobieżenia jej, jest w gruncie rzeczy wyrazem patriotycznego myślenia o ojczyźnie. Chodzi bowiem o to, by przez atak zaskoczyć wroga, osłabić go i nie dopuścić do wejścia w granice państwa.

"Odprawa posłów greckich" jako dramat polityczny

Materiały

"Skąpiec" i "Cyd" - cechy gatunkowe utworów Molier stworzył wyrazisty typ komedii klasycystycznej, wyrażającej prawdy psychologiczne, obyczajowe i społeczne. Obserwacja życia, zmysł realistyczny i trafność intelektualnych uogólnień decydowały o celności wyboru tematów, o świetności kreacji bohaterów. Komedią określa się utwory o pogodnej tematyce i żywej akcji, kończące się najczęściej po...

Królestwo Warszawskie ROZWÓJ ROLNICTWA: Okres między powstaniem listopadowym, a styczniowym przyniósł dla rolnictwa polskiego zasadnicze zmiany, przekształcając formy produkcji z feudalno - pańszczyźnianych na wczesnokapitalistyczne. Jakkolwiek zakończenie procesu uwłaszczeniowego przypada dopiero na lata sześćdziesiąte XIXw. to jednak już na przełomie lat czterdzie...

Literatura polska we współczesności Literatura polska Najnowsze dzieje naszego piśmiennictwa, nazywanego umownie literaturą współczesną, określają dwa zwrotne momenty w historii naszego narodu: wrzesień 1939 r. i czerwiec 1989 r. Daty te tworzą ramy czasowe tego okresu. Literaturę lat 1939-1989 kształtowały głównie historia i polityka. Czynniki te formowały jej odrębność tematy...

Wzorce osobowe literatury parenetycznej Niezłomni rycerze Każda epoka kształtuje oraz propaguje wzorce osobowe. Z tymi określonymi typami zachowań wiąże się bezpośrednio literatura parenetyczna, która ma za zadanie wskazywać oraz szerzyć wzorce osobowe typowe dla ludzi sprawujących jakąś funkcję społeczną. W średniowieczu za taki typ literatury można uważać epikę rycerską. W okres...

Dżuma jako parabola \"Dżuma\" jako powieść parabola. Powieść \"Dżuma\" Alberta Camusa jest utworem, który można określić w wieloraki sposób: jest to zarówno powieść egzystencjalna związana z filozofią egzystencjalizmu, parabolą - przypowieścią, jak i kroniką wydarzeń dziejących się w Oranie od 16 kwietnia 194. roku do lutego następnego roku. Już sam tytuł książk...

Działalność firmy - miernik oceny Nowe mierniki oceny rezultatów działalności firmy Wzrost roli inwestorów instytucjonalnych (co spowodowało wydłużenie horyzontu czasowego oceny rezultatów działalności przedsiębiorstw, wraz z ich ściślejszym powiązaniem z rynkiem kapitałowym) zmusił do poszuki¬wania alternatywnych względem dotychczasowych, opartych głównie na danych księg...

Sielanki Wergiliusza BUKOLIKI (SIELANKI) twórca: Wergiliusz “Bukoliki” - zbiór sielanek (utworów rozgrywających się na wsi) przedstawiających beztroskie i bezproblemowe życie rybaków, pasterzy i rolników, a także ich poglądy na tematy filozoficzne i kulturowe. nawiązania: • Renesans - Szymon Szymonowic • Oświecenie - Franciszek Karpińs...

Relacje międzyludzkie i ich rodzaje Relacje międzyludzkie i ich podstawowe rodzaje a) styczności - przestrzenne – zachodzą między dwoma jednostkami A i B, wtedy kiedy dwie jednostki uświadamiają sobie o własnym istnieniu - psychiczne – gdy jednostka A zaczyna interesować się osobnikiem drugim B, ale jednocześnie uświadamia sobie co może od niej otrzymać i co ...