"Melodia mgieł nocnych" jako impresja tatrzańska

TEMAT: „Melodia mgieł nocnych” - impresja tatrzańska. Impresja - krótkie przelotne wrażenie, subiektywne odczucie, przeżycie. W wierszu uchwycony nastrój chwili dotyczy letniej pogodnej nocy w Tatrach. Podmiot liryczny znalazł się wysoko w Tatrach nad Czarnym Stawem Gąsienicowym. Wszystko co obserwuje jest chwilowe, ulotne: spada gwiazda, przeleciała sowa, świeci księżyc, za chwilę pogoda może się zmienić. Jest spokój po chwili zrywa się wiatr i znów cisza. Obserwuje się też tam ulotne zjawiska takie jak puch czy mgły. Podmiot liryczny rejestruje różnorodne wrażenia: 1) Wrażenia słuchowe (melodia nocy). a) głęboka cisza - „cicho, cicho” (powtórzenie), „śpiąca woda” (epitet); b) odgłosy nocy - „ptaków szmer”, „szept boru”, „szumy limb” (onomatopeja); c) gradacja dźwięków kojarzonych z ruchem, ale dla ucha nieuchwytnych - „spadanie gwiazdy”, „unoszenie się puchu mlecza”, „lot ćmy”, „sowy”, „nietoperza”; 2) Wrażenia zapachowe - „kwiatów woń rzeźwa”, „kwiaty są dźwięczne, barwne, wonne”. Różnorodność zapachów przywołuje tu gamę barw kojarzoną z gamą dźwięków, sugeruje to bogactwo flory. 3) Wrażenia wzrokowe: a) obserwacja realiów ("śpiąca woda w kotlinie" (ożywienie), "przestworów głębina" = przepaść, "wstęga na około księżyca" = poświata (peryfrazy), "mgły jak mosty wiszące" (porównanie)); b) studium światła; jest noc, światło księżyca tworzy "tęczę blasków", dzieje się tak z powodu różnorodnych zachowań światła: - efekt odbicia od tafli wody; - rozproszenie światła "przestworów głębina", "głąb błękitna"; - przenikanie światła "ciała przeźrocze", "ćmy błona przeźrocza"; - skupienie światła "wstęga wokoło księżyca", "promienie gwiazd"; - wchłanianie przez mgły stąd wrażenie ciała stałego "mosty"; c) obserwacja ruchu (elementy baletu) - spokój, uśpienie, odpoczynek "śpiąca woda", "wiatr uciszony"; - tańczy w powietrzu puch mlecza; - pląsanie wokoło księżyca, skoczne pląsy wiatru; Zjawisko synestezji. Dotyczy przenikania się różnych wrażeń, sztuk oraz określenia melodii mgieł. Dotyczy podmiotu lirycznego. W przyrodzie słychać melodię nocy. Istnieje doskonała harmonia, co podkreśla reakcja podmiotu lirycznego: - nie zakłócać spokoju przyrody "nie budźmy śpiącej wody"; - wchłaniajmy piękne szmery, blaski wonie; - uwolnijmy się od złych myśli i kłopotów; - czujmy się lekko, dobrze: pląsajmy, wzlatujmy, bawmy się, ścigajmy; - stańmy się lepsi, życzliwsi: "gwiazdę chwyćmy w ramiona"; - nie spóźnijmy się, nie przeoczmy właściwej chwili "lećmy, lećmy"; - stańmy się cząstką, elementem przyrody: "bądźmy jak mosty wiszące" Poeta podjął też próbę umuzykalnienia poezji. Harmonię dźwięków, zapachów, światła, związków człowieka z naturą, rytmikę delikatnych ledwie uchwytnych zmian oddaje wiersz sylabotoniczny. //+-/+-/-+-//+-/+-/-+-//