Kompozycja Utwór przedstawia kilkanaście godzin z życia głównego bohatera (jeden dzień) od przebudzenia i wizyty znajomych do momentu tuż przed realizacją przekazanego przez nich polecenia. Przez cały czas trwania akcji narasta napięcie wzmagane wątpliwościami pisarza co do słuszności decyzji o niezwykłej manifestacji. Spalenie się bohate¬ra powinno wstrząsnąć narodem i skłonić go do aktywnej postawy – protestu przeciwko przyłączeniu Polski do Związku Radzieckiego. Od początku jest jasne, że pisarz, choć ma obawy, czy warto umierać, nie przeciwstawi się narzuconej mu misji. Odbywa wędrówkę po mie¬ście, odwiedza znajomych i osoby, które mają go odpowiednio przy¬gotować do zadania. Obserwacja różnych miejsc, rozmowy z ludźmi o różnych poglądach są pretekstem do przemyśleń natury moralnej, politycznej, filozoficznej. Akcja utworu oplata się wokół głównego wątku: wędrówki pisarza. Można jednak bardziej dokładnie wyróżnić składniki akcji: 1) literat odbywa ostatnią drogę po znajomym mieście (miejsca, wspomnienia o dawnej Warszawie, ludzie), 2) pokonuje w myślach drogę od usłyszenia decyzji, o tym, że właśnie on ma się spalić, poprzez zmaganie się z sobą i refleksje nad rozpadem otaczającej go rzeczywistości do umocnienia się w przekonaniu, że nie ma odwrotu od powziętego za¬miaru i 3) obserwuje przebieg partyjnego święta (transmisje telewizyjne, uliczne pochody, ujawniające skalę narodowego zniewolenia. Świat przedstawiony ujawnia rzeczywistość wykrzywioną, absurdal¬ną, zdegradowaną do chaosu i nędznej wegetacji ludzi (por. rozdział Czas i miejsce akcji). Rzecz dzieje się w stolicy kraju, w środku mia¬sta, którego centralnym obiektem jest Pałac Kultury, przez cały czas pozostający w świadomości pisarza jako znak zniewolenia – upadku moralnego i ruiny materialnej (budowla rozsypuje się) oraz miejsce spalenia (śmierci, która ma odrodzić narodowego ducha). Kompozycja tekstu opiera się na zasadzie trzech jedności klasycz¬nych, a więc w pewien sposób odsyła do pojęć związanych z tragedią grecką, takich jak nieuchronność fatalnego losu, konieczność dokona¬nia trudnego wyboru, perspektywa śmierci, zagadnienia o wielkim ciężarze moralnym. Czas zdarzeń obejmuje jeden dzień, miejsce to centrum miasta, zaś akcja – wędrówka bohatera po Warszawie, która siłą rzeczy narzuca elementy partyjnych uroczystości oraz skłania pi¬sarza do refleksji – jest w zasadzie jednowątkowa. Jedność akcji budzić może największe zastrzeżenia, bo choć ogranicza się ona w zasa¬dzie do jednego podstawowego wątku, [...] to jednak obejmuje także luźne na pozór sceny i wydarzenia oraz szeroko nieraz rozbudowane epizody, co sprawia początkowo wrażenie pewnej przypadkowości ko¬lejnych segmentów fabuły i dowolności w ich układzie, a nawet pew¬nej polifonii fabularnej. Wrażenie to wszakże zaciera się i ginie, gdy poddać dokładniejszej analizie funkcję owych scen, wydarzeń i epizo¬dów, przede wszystkim zaś funkcję i wymowę całodziennej wędrówki bohatera po stolicy.9 Utwór Mata apokalipsa określa się mianem powieści. Istotnie struk¬tura utworu uprawnia do takiej klasyfikacji. Warto jednak zwrócić uwagę na to, iż podstawą dzieła jest obserwacja realiów życia w pań¬stwie komunistycznym, dopełniona elementami autobiograficznymi i wsparta żywiołem literackim (fikcyjni, choć ukazani z realizmem bo¬haterowie i dialogi, a także wyolbrzymione, ale prawdopodobne zda¬rzenia – styl świętowania, zawalenie się mostu itp.). Na uwagę zasłu¬guje konstrukcja świata przedstawionego, zbudowanego z sennych wizji, wspomnień oraz obrazów. Bohater często koncentruje uwagę na jakimś detalu rzeczywistości ukazuje go jakby w filmowym zbli¬żeniu. W Małej apokalipsie świat został przedstawiony w sposób łą¬czący z sobą metody literackie i filmowe.
"Mała apokalipsa" - kompozycja utworu
Kompozycja Utwór przedstawia kilkanaście godzin z życia głównego bohatera (jeden dzień) od przebudzenia i wizyty znajomych do momentu tuż przed realizacją przekazanego przez nich polecenia. Przez cały czas trwania akcji narasta napięcie wzmagane wątpliwościami pisarza co do słuszności decyzji o niezwykłej manifestacji. Spalenie się bohate¬ra powinno wstrząsnąć narodem i skłonić go do aktywnej postawy – protestu przeciwko przyłączeniu Polski do Związku Radzieckiego. Od początku jest jasne, że pisarz, choć ma obawy, czy warto umierać, nie przeciwstawi się narzuconej mu misji. Odbywa wędrówkę po mie¬ście, odwiedza znajomych i osoby, które mają go odpowiednio przy¬gotować do zadania. Obserwacja różnych miejsc, rozmowy z ludźmi o różnych poglądach są pretekstem do przemyśleń natury moralnej, politycznej, filozoficznej. Akcja utworu oplata się wokół głównego wątku: wędrówki pisarza. Można jednak bardziej dokładnie wyróżnić składniki akcji: 1) literat odbywa ostatnią drogę po znajomym mieście (miejsca, wspomnienia o dawnej Warszawie, ludzie), 2) pokonuje w myślach drogę od usłyszenia decyzji, o tym, że właśnie on ma się spalić, poprzez zmaganie się z sobą i refleksje nad rozpadem otaczającej go rzeczywistości do umocnienia się w przekonaniu, że nie ma odwrotu od powziętego za¬miaru i 3) obserwuje przebieg partyjnego święta (transmisje telewizyjne, uliczne pochody, ujawniające skalę narodowego zniewolenia. Świat przedstawiony ujawnia rzeczywistość wykrzywioną, absurdal¬ną, zdegradowaną do chaosu i nędznej wegetacji ludzi (por. rozdział Czas i miejsce akcji). Rzecz dzieje się w stolicy kraju, w środku mia¬sta, którego centralnym obiektem jest Pałac Kultury, przez cały czas pozostający w świadomości pisarza jako znak zniewolenia – upadku moralnego i ruiny materialnej (budowla rozsypuje się) oraz miejsce spalenia (śmierci, która ma odrodzić narodowego ducha). Kompozycja tekstu opiera się na zasadzie trzech jedności klasycz¬nych, a więc w pewien sposób odsyła do pojęć związanych z tragedią grecką, takich jak nieuchronność fatalnego losu, konieczność dokona¬nia trudnego wyboru, perspektywa śmierci, zagadnienia o wielkim ciężarze moralnym. Czas zdarzeń obejmuje jeden dzień, miejsce to centrum miasta, zaś akcja – wędrówka bohatera po Warszawie, która siłą rzeczy narzuca elementy partyjnych uroczystości oraz skłania pi¬sarza do refleksji – jest w zasadzie jednowątkowa. Jedność akcji budzić może największe zastrzeżenia, bo choć ogranicza się ona w zasa¬dzie do jednego podstawowego wątku, [...] to jednak obejmuje także luźne na pozór sceny i wydarzenia oraz szeroko nieraz rozbudowane epizody, co sprawia początkowo wrażenie pewnej przypadkowości ko¬lejnych segmentów fabuły i dowolności w ich układzie, a nawet pew¬nej polifonii fabularnej. Wrażenie to wszakże zaciera się i ginie, gdy poddać dokładniejszej analizie funkcję owych scen, wydarzeń i epizo¬dów, przede wszystkim zaś funkcję i wymowę całodziennej wędrówki bohatera po stolicy.9 Utwór Mata apokalipsa określa się mianem powieści. Istotnie struk¬tura utworu uprawnia do takiej klasyfikacji. Warto jednak zwrócić uwagę na to, iż podstawą dzieła jest obserwacja realiów życia w pań¬stwie komunistycznym, dopełniona elementami autobiograficznymi i wsparta żywiołem literackim (fikcyjni, choć ukazani z realizmem bo¬haterowie i dialogi, a także wyolbrzymione, ale prawdopodobne zda¬rzenia – styl świętowania, zawalenie się mostu itp.). Na uwagę zasłu¬guje konstrukcja świata przedstawionego, zbudowanego z sennych wizji, wspomnień oraz obrazów. Bohater często koncentruje uwagę na jakimś detalu rzeczywistości ukazuje go jakby w filmowym zbli¬żeniu. W Małej apokalipsie świat został przedstawiony w sposób łą¬czący z sobą metody literackie i filmowe.
Materiały
Kain i Abel - wskazania moralne
6.1.4.1 „Kain i Abel”
Adam i Ewa mieli dwóch synów, Kaina i Abla. Podczas skłądania ofiary Bogu Kain zabija brata ponieważ jego ofiara nie była przyjęta bo została złożona z owoców, a nie ze zwierząt, tak jak chciał Bóg. Za swój czyn zostaje przeklęty i musi uciekać. Bóg daje Kainowi znamię i mówi, że jeżeli go ktoś zabije to ponies...
Zróżnicowanie tematów liryki Asnyka
Adam Asnyk znajdował się w pozytywizmie w dość specyficznej sytuacji - była to epoka podporządkowująca wszelką literaturę konkretnym celom, takim jak edukacja społeczeństwa itp., a taki podejście do literatury raczej wykluczało poezję z kręgu lit. pozytywistycznej; jednak Asnyk wyrwał się z tego kręgu prozy; uważał się również za kontynuatora tr...
Charakterystyka bohetarów początku i końca w "Początek"
TEMAT: Bohaterowie początku i końca - dlaczego „Początek”.
Konstrukcja powieści to 21 wyodrębnionych rozdziałów. W każdym występuje postać wiodąca, wokół której rozgrywają się wydarzenia. Bohaterom podporządkowane są układy fabularne. Są to łańcuchy ludzi dobrej woli lub ludzi złych, np. Irma, riksarz, Korda, Kryński, Filipek, M...
Globalne ocieplenie - podsumowanie
Do najpoważniejszych ekologicznych zagrożeń, przed którymi stanęła ludzkość u progu nowego tysiąclecia należą zmiany klimatu następujące w wyniku emisji do atmosfery gazów cieplarnianych: dwutlenku węgla, metanu, podtlenku azotu i innych. Człowiek wykorzystując paliwa kopalne uwalnia do atmosfery dodatkowe ilości tych gazów, przyczyniając się do...
"Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego" - szczegółowa charakterystyka
\"Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego\" A. Mickiewicza.
Jak widać z tytułu, dzieło to składa się z dwóch części : \"Ksiąg narodu polskiego\" i \"Ksiąg pielgrzymstwa polskiego\". Obie stanowią jednak całość pod względem ideowym i pod względem artystycznym. \"Księgi\" są właściwie polityczną rozprawą ujętą w kształt prozą p...
Preromantyzm - wyjaśnienie pojęcia i cechy
Periodyzacja. Początek jest trudny do określenia. Tendencje można dostrzec już w oświeceniu. Za początek przyjmuje się datę 1789 r., a koniec 1848 (Wiosna Ludów). Rewolucja we Francji 1789 r. objęła sprawy społeczne, religijne, gospodarcze, polityczne. Burzyła w znacznej mierze oświeceniowy obraz świata. Podważała racjonalność ludzkiego działani...
Konformizm - definicja
W tym rozdziale skupiliśmy się na konformizmie, czyli na tym jak3, ludzie zmieniają swoje zachowanie wskutek rzeczywistego (lub wyimaginowanego) wpływu innych osób. Stwierdziliśmy, że istnieją dwa główne po¬wody, dla których zachowują się konformistycznie: in¬formacyjny oraz normatywny wpływ społeczny. Infor¬macyjny wpływ społeczn...
Charakterystyka bohaterów "Trenów"
Treny to utwór żałobny (funeralny) o bardzo bogatej tradycji. W czasach
Kochanowskiego istniały zatem istotne wymogi formalne dotyczące tego
gatunku, reguły odnoszące się również do bohaterów. Każdy klasyczny utwór
żałobny (epitafium, epicedium) miał trzech bohaterów: osoba zmarłego, osoba
bliska, która opłakuje jego śmierć i osoba, która ...