"Lament" Różewicza - krótki opis

„Lament" usprawiedliwia się, zwraca się ze swoim wyznaniem, z prośbą o wysłuchanie, spowiedź w formie lamentacji czuje się winny, jest narzędziem ślepym jak miecz w dłoni kata, jest winny o tyle, o ile dał się wykorzystać, zamordował człowieka (w sensie fizycznycm lub psychicznym - w sobie, odczłowieczyć) zwraca się do: ojca (reprezentant pokolenia, które wychowało, należy do pzreszłości, w innym świecie wychowywane) i ludzi współczesnych ich rola - spowiednik i świadek (zbrodni przez niego popełnionej) utożsamia się z pokoleniem ludzi młodych, które dało się wykorzystać, uległo (Proszę państwa do gazu) ma ręce zbrukane we krwi (Lady Makbet), sytuacja symboliczna, nosi w sobie poczucie winy gładzenie piersi - sytuacja szczególna, miłość, ale nie jest szczera, prawdziwa - ktoś z „czerwonymi palacami" nie może prawdziwie kochać jest młody fizycznie, zewn., duszę ma starego człowieka; tylko pozornie zachował wszystkie atrybuty młodości, jest wyczerpany wewnętrznie, zniszczony, nie ma optymizmu, idealizmu, spontaniczności, młodzieńczej radości z życia, zabił w sobie człowieka nie wierzy, że może być odpuszczone to, co było, zatracił wiarę w to, co objawione, w dogmaty ogrom zbrodni jest nie do odpuszczenia, że te zbrodnie już na zawsze pozostaną w psychice człowieka takiego jak on zabił w sobie wszelki pierwiastek duchowy, człowieka, jest tylko cielesność, a cielesność nie zmartwychwstaje anafora - łączy 3 ostatnie wersy (służy: uspójnieniu, spiętrzeniu argumentów lub hiperbolizuje I zwrotka - określa sytuację liryczną, zwraca się z prośbą prezentacja sytuacji pokolenia, które przeżyło język potoczny, niektóre stwierdzenia nacechowane stylistycznie („uśmiech cherubiński", „puch nad słodką wargą")