"Iliada" i jej wpływ na literaturę polską

Wpływ „Iliady” na literaturę polską Znaczenie „Iliady” w historii literatury jest nie do przecenienia. Poruszone tu sprawy, motywy, postaci ożywały niejednokrotnie w wyobraźni poetów, prozaików i dramaturgów, przybierały nowy kształt i konteksty. Literatura polska w kolejnych epokach, od renesansu począwszy, sięga bez ograniczeń do tej skarbnicy motywów i twórczo je asymiluje. Ciągle powstają też poetyckie parafrazy wybranych fragmentów „Iliady”. Niekiedy są to próby uwspółcześnienia, kiedy indziej ambicja dorównania starożytnemu heksametrowi. Nie sposób wymienić twórców literatury, którzy upodobali sobie „Iliadę” jako źródło inspiracji. Byli wśród nich: Kochanowski, Staff, Tuwim, Gajcy, Lechoń, Czechowicz, Jastrun, Herbert, Szymborska. Żywotność „Iliady” wynika z przedstawienia odwiecznych zależności między ludźmi i podkreślenia zasady, że – nawet po latach – winowajca musi ponieść karę. Homer jest tu, co prawda, zwolennikiem odpowiedzialności zbiorowej: cały naród musi zapłacić za czyn zakochanego Parysa. Sprawiedliwości musi jednak stać się zadość. Winny poniesie karę nawet wtedy, gdy jej skutki będą krzywdzące dla innych. Wymowa moralna eposu ma swoich adresatów także wśród ludzi końca XX wieku, zaś pojęcie honoru nie straciło na wartości. Znakiem naszych czasów bywa też nadmiernie wybujała ambicja, przedkładanie interesu własnego nad dobro narodowe. Nasz świat rządzi się podobnymi emocjami jak bohaterowie „Iliady” i są w nim zatwardziali egoiści, nie liczący się w swoim postępowaniu z nikim i z niczym. Są też wspaniali, nieustępliwi obrońcy pięknych ideałów. Czerpanie z bogatego źródła „Iliady” stało się zwyczajem twórców literatury – to chyba najbardziej namacalny dowód żywotności dzieła Homera.