„Iliada” Homera jako pierwszy epos w literaturze europejskiej. „Iliada” jest uważana za wzór doskonale skomponowanego eposu starożytnego (w niektórych opracowaniach można też spotkać się z pojęciem epopei starożytnej). Od imienia twórcy jest on również określany mianem eposu homeryckiego. Epos jest zaliczany do gatunków epickich, charakteryzuje się przede wszystkim dużymi rozmiarami, jest pisany wierszem (w przypadku eposu homeryckiego jest to heksametr – wiersz rytmiczny polegający na regularnej powtarzalności zespołu sylab krótkich i długich), ukazuje losy wybranej grupy bohaterów na tle przełomowych wydarzeń dla jakiegoś narodu. Epopeję otwiera inwokacja, czyli wierszowany zwrot do jakiegoś bóstwa, prośba autora o pomoc w tworzeniu dzieła. W inwokacji do „Iliady” narrator zwraca się z prośbą do muzy, która pomaga poetom i śpiewakom w ich twórczości. Inwokacja, podobnie jak cały utwór, napisana jest językiem podniosłym, poważnym wręcz patetycznym, bogaty w środki językowe. Najbardziej charakterystycznym jest tzw. porównanie homeryckie (rozbudowany drugi człon do rozmiarów odrębnej historyjki). Na plan pierwszy wysuwają się narrator i fabuła. Narrator jest wszechobecny, wszechwiedzący i obiektywny. W eposie dominuje opowiadanie i opis. Opisy są bardzo realistyczne i dokładne, statyczne i dynamiczne. Najbardziej znanym opisem „Iliady” jest opis tarczy Achillesa, który jest jednocześnie przykładem na epizodyczność akcji, czyli odstępstwo od toku głównej akcji dla opisania wydarzenia mniej istotnego, nie związanego z główną fabułą. Troja to inaczej Ilion – stąd tytuł „Iliady”. Treścią jest historia ostatnich pięćdziesięciu dni pięcioletniej wojny. Motywem wodzącym w akcji jest gniew Achillesa. Poemat początkowo istniał w przekazie ustnym. Podzielono go na 24 księgi. Opowieść urosła do ogromnych rozmiarów dzięki licznym, szeroko rozbudowanym epizodom. Poemat ma budowę symetryczną; na początku bowiem widzimy gniew Achillesa i wolę zemsty, zaś pod koniec Achilles wyzbywa się tego uczucia. Inny przykład: sceny bitewne przeplatają się z scenami o charakterze „pokojowym”, albo (inny przykład) bitwy rozpoczynają się zawsze rano, a kończą z nastaniem nocy. Cały czas obserwujemy ingerencję bogów w losy ludzi (równoległość dwóch płaszczyzn). Część bogów popiera Trojan inni Greków. Najważniejsi bohaterowie greccy to: Achilles, Agamemnon i Odyseusz, a trojańscy to zwłaszcza Hektor i Priam. Cały czas obserwujemy istnienie fatum (ślepy los, przeznaczenie), a głównie chodzi tu o to, jak losy ludzi zależą od woli bądź kaprysów bogów.
"Iliada" Homera jako epos starożytny
„Iliada” Homera jako pierwszy epos w literaturze europejskiej. „Iliada” jest uważana za wzór doskonale skomponowanego eposu starożytnego (w niektórych opracowaniach można też spotkać się z pojęciem epopei starożytnej). Od imienia twórcy jest on również określany mianem eposu homeryckiego. Epos jest zaliczany do gatunków epickich, charakteryzuje się przede wszystkim dużymi rozmiarami, jest pisany wierszem (w przypadku eposu homeryckiego jest to heksametr – wiersz rytmiczny polegający na regularnej powtarzalności zespołu sylab krótkich i długich), ukazuje losy wybranej grupy bohaterów na tle przełomowych wydarzeń dla jakiegoś narodu. Epopeję otwiera inwokacja, czyli wierszowany zwrot do jakiegoś bóstwa, prośba autora o pomoc w tworzeniu dzieła. W inwokacji do „Iliady” narrator zwraca się z prośbą do muzy, która pomaga poetom i śpiewakom w ich twórczości. Inwokacja, podobnie jak cały utwór, napisana jest językiem podniosłym, poważnym wręcz patetycznym, bogaty w środki językowe. Najbardziej charakterystycznym jest tzw. porównanie homeryckie (rozbudowany drugi człon do rozmiarów odrębnej historyjki). Na plan pierwszy wysuwają się narrator i fabuła. Narrator jest wszechobecny, wszechwiedzący i obiektywny. W eposie dominuje opowiadanie i opis. Opisy są bardzo realistyczne i dokładne, statyczne i dynamiczne. Najbardziej znanym opisem „Iliady” jest opis tarczy Achillesa, który jest jednocześnie przykładem na epizodyczność akcji, czyli odstępstwo od toku głównej akcji dla opisania wydarzenia mniej istotnego, nie związanego z główną fabułą. Troja to inaczej Ilion – stąd tytuł „Iliady”. Treścią jest historia ostatnich pięćdziesięciu dni pięcioletniej wojny. Motywem wodzącym w akcji jest gniew Achillesa. Poemat początkowo istniał w przekazie ustnym. Podzielono go na 24 księgi. Opowieść urosła do ogromnych rozmiarów dzięki licznym, szeroko rozbudowanym epizodom. Poemat ma budowę symetryczną; na początku bowiem widzimy gniew Achillesa i wolę zemsty, zaś pod koniec Achilles wyzbywa się tego uczucia. Inny przykład: sceny bitewne przeplatają się z scenami o charakterze „pokojowym”, albo (inny przykład) bitwy rozpoczynają się zawsze rano, a kończą z nastaniem nocy. Cały czas obserwujemy ingerencję bogów w losy ludzi (równoległość dwóch płaszczyzn). Część bogów popiera Trojan inni Greków. Najważniejsi bohaterowie greccy to: Achilles, Agamemnon i Odyseusz, a trojańscy to zwłaszcza Hektor i Priam. Cały czas obserwujemy istnienie fatum (ślepy los, przeznaczenie), a głównie chodzi tu o to, jak losy ludzi zależą od woli bądź kaprysów bogów.
Materiały
Funkcje gatunków charakterystycznych dla literatury oświeceniowej
40. Scharakteryzuj i określ funkcje gatunków charakterystycznych dla literatury oświeceniowej.
W drugiej połowie XVII wieku we Francji ukształtowała się konwencja literacka klasycyzmu. Stworzyli ją pisarze, poeci i dramaturdzy, którzy nawiązywali do teorii literatury klasycznej, ustalonej w dobie odrodzenia. Twórcy kładli nacisk na jasność...
Najważniejsze wiadomości o analizie czynnikowej
Koncepcja analizy czynnikowej powstała i rozwinęła się w psychologii anglosaskiej. Po raz pierwszy została opisana w roku 1904 w artykule C.Spearmana. Jednak podstawy teoretyczne, jak i możliwości praktycznych rozwiązań podał dopiero w latach trzydziestych L.L.Thurstone.
Najważniejsze wiadomości o analizie czynnikowej można ująć
w następują...
Klauzula najwyższego uprzywilejowania - wyjaśnienie
KLAUZULA NAJWYZSZEGO UPRZYWILEJOWANIA – umowne zobowiązanie państwa do przyznania drugiemu państwu wszelkich ulg i ułatwień, nie mniejszych niż zostały przyznane lub będą przyznana w czasie trwania umowy państwu trzeciemu tzn każda układająca się strona na terytorium drugiej strony nie będzie gorzej traktowana niż jakikolwiek, najbardzi...
Analiza "W biały dzień" Wisławy Szymborskiej
W biały dzień
K. K. Baczyński, bohater liryczny refleksji poetyckiej (zamieszczo¬nej w t. Ludzie na moście, 1986), został tu ukazany w dojrzałym wie¬ku, łysawy, siwiejący, w okularach, // o pogrubianych i znużonych ry¬sach twarzy, z oznakami biologicznych zmian wywołanych upływem czasu. Poetka wyobraża sobie, że tak wyglądał...
Kontrakt forward - ryzyko
Z natury swojej kontrakty forward są instrumentami kredytowymi. W przeciwieństwie do zwykłych kontraktów w których tylko kredytobiorca jest wystawiony na ryzyko kredytowe, kontrakty forward zawierają ryzyko kredytowe zarówno dla kupującego jak i dla sprzedającego. Jeśli nabywca kupuje jednoroczny kontrakt forward za 100 jednostek pieniężnych a...
Ignacy Rzecki - przedstawiciel romantyzmu
Ignacy Rzecki pochodził z ubogiej, mieszczańskiej rodziny o tradycjach patriotycznych. Ojciec jego był żołnierzem i wielbił Napoleona; swojego syna wychowywał w duchu żołnierskim i wpajał mu kult cesarza rozdającego chłopom ziemię, obalającego trony i przynoszącego ludziom wolność. Po śmierci ojca, opiekująca się Ignacym ciotka oddała dorastając...
Charakterystyka dramatu romantycznego na podstawie Dziadów
Część III \"Dziadów\" określa się mianem najsłynniejszego dramatu romantycznego. Czym więc charakteryzuje się dramat romantyczny ?
Przede wszystkim zerwaniem trzech jedności: czasu, miejsca i akcji. Akcja nie dzieje się w jednym miejscu, lecz np. w celi więziennej, w domu Senatora, w Wilnie, Warszawie, we Lwowie, itd.. Dowolna kompozycja scen...
Manifesty i program Młodej Polski
Zenon Przesmycki-Miriam w artykule \"Maurycy Maeterlinck i jego stanowisko we współczesnej poezji belgijskiej\" zarzucał filozofii pozytywistycznej minimalizm poznawczy i rezygnację z określania miejsca człowieka w naturze. Sztuka \"wielka\", nieśmiertelna powinna być symboliczna i odkrywać świat poprzez intuicję - być \"sztuką dla sztuki\", \"w...