"Dusiołek" jako ballada filozoficzna

W swojej kompozycji i stylistyce wzorowany na ludowej balladzie (podobnie jak romantyczne): narrator ludowym gawędziarzem opowiadającym zgromadzonym historyjkę o Bajdale; robi to ze swadą i humorem; język stylizowany na gwarę ludową (słuchajta); forma klasyczna, temat ukryty pod przykrywką prostej bajki; Historia opowiada o wędrującym chłopie - Bajdale, który ze swoimi zwierzętami zatrzymał się na odpoczynek, gdy zasnął, z rowu wyszedł Dusiołek, maszkara, która zaczęła dusić i dręczyć we śnie chłopa; gdy się już obudził, z wyrzutem zwrócił się do swoich zwierząt, że nie pomogły mu pozbyć się tej zmory; także zwrócił się do Boga z pytaniem, po co stworzył takiego Dusiołka? Filozoficzna pretensja do Boga o to, że stworzył świat, na którym poza pięknymi i dobrymi rzeczami, jest także zło, nieszczęście, na które człowiek jest stale narażony i z którymi musi stale walczyć;