Wiersz zbudowany jest z sześciu zwrotek, każda z nich ma cztery wersy. Mają one na przemian dziewiętnaście i osiemnaście sylab. Rymy występują we wszystkich wersach, są typu abab. Para pierwsza to rymy żeńskie, druga zaś - męskie. Wiersz opowiada o samym autorze, nawet wymienione jest jego nazwisko w jednej ze zwrotek. Utwór jest dynamiczny, Zestaw słów wymaga od odbiorcy szybszego czytania. Bruno Jasieński jest przedstawicielem futuryzmu, jego wiersze oddają fascynację nowoczesnością. Stałym elementem jego poezji jest cywilizacja, dźwięki, zdarzenia z nią związane. Wiersz dotyczy pogoni za nowoczesnością. Autor pokazuje siebie, jako młodego, genialnego człowieka, który cały czas idzie przed siebie. Nie interesuje go nic, co za nim zostaje, a jedynie to co spotka na swej drodze. Jego pochód jest tak zdecydowany, tak silnie umotywowany, że, według autora, nic nie jest w stanie go zatrzymać: "Bo mnie niesie coś wiecznie, motorycznie i przed" Fascynacja samym sobą, można powiedzieć nawet narcyzm, jest tak silna, że Jasieński pozwala sobie na pogrzebanie żyjących jeszcze podówczas wielkich poetów zarówno Młodej Polski, jaki dwudziestolecia, jakimi byli Kazimierz Przerwa Tetmajer oraz Leopold Staff. Uważa, że jego poezja jest doskonała i żadna inna nie jest w stanie jej dorównać. W wierszu pojawia się wiele wzmianek świadczących o futurystycznym charakterze wiersza. Autor wspomina, że jakaś siła niesie go "motorycznie", również nowa poezja to "futuryzm -niewiadoma i X". Jasieński często używa zwrotów zapożyczonych z obcych języków. Zamiast słowa spotkanie używa słowa meeting, a posiłek poobiedni nazywa jour-fixe. Nie żegna się również po polsku, a po francusku: "Adieu". O futurystycznym charakterze wiersz świadczą również elementy cywilizacji wprowadzone do poezji. Jasieński idąc przed siebie zauważa "auto w białych kłębach benzyny". W wierszu występują również liczne neologizmy. Poeta używa słowa "słońcempijany", które jest połączeniem rzeczownika z przymiotnikiem. Konstrukcje takie znajdujemy między innymi w języku niemieckim. Innym neologizmem jest "parkocień", zbudowany z dwóch rzeczowników. W wierszu spotykamy także inne neologizmy jak na przykład: "mojo", czy ""echopowiem" Już po przeczytaniu tytułu widać, że wiersz ten jest prowokacją. But w butonierce to fikcja, ponieważ nie ma możliwości zmieszczenia fizycznie normalnego buta do butonierki. Z drugiej zaś strony jest to symbol inności, odmienności poety. Potępienie i pogrzebanie żyjących poetów to wystarczający dowód na bezkrytyczne odrzucenie ideałów poprzednich epok, jednak bez podania przyczyny takiego postępowania. Uwypuklone w ten sposób zostają jego nowoczesność, fascynacja futuryzmem. Całemu wierszowi towarzyszy arogancja i pycha Jasieńskiego, nie formułuje on bowiem żadnych zarzutów wobec poezji Tetmajera i Staffa, a uprawia czyste krytykanctwo. Wszystkie elementy zawarte w wierszu dobitnie świadczą o jego futurystycznym pochodzeniu. Pojawiają się liczne słowa pochodzące z języków obcych, neologizmy, elementy kojarzące się jednoznacznie z otaczającą nas cywilizacją. Jednak jego futurystyczny charakter przejawia się przede wszystkim w odrzuceniu ideałów poprzednich epok.
"But w butonierce" - analiza wiersza
Wiersz zbudowany jest z sześciu zwrotek, każda z nich ma cztery wersy. Mają one na przemian dziewiętnaście i osiemnaście sylab. Rymy występują we wszystkich wersach, są typu abab. Para pierwsza to rymy żeńskie, druga zaś - męskie. Wiersz opowiada o samym autorze, nawet wymienione jest jego nazwisko w jednej ze zwrotek. Utwór jest dynamiczny, Zestaw słów wymaga od odbiorcy szybszego czytania. Bruno Jasieński jest przedstawicielem futuryzmu, jego wiersze oddają fascynację nowoczesnością. Stałym elementem jego poezji jest cywilizacja, dźwięki, zdarzenia z nią związane. Wiersz dotyczy pogoni za nowoczesnością. Autor pokazuje siebie, jako młodego, genialnego człowieka, który cały czas idzie przed siebie. Nie interesuje go nic, co za nim zostaje, a jedynie to co spotka na swej drodze. Jego pochód jest tak zdecydowany, tak silnie umotywowany, że, według autora, nic nie jest w stanie go zatrzymać: "Bo mnie niesie coś wiecznie, motorycznie i przed" Fascynacja samym sobą, można powiedzieć nawet narcyzm, jest tak silna, że Jasieński pozwala sobie na pogrzebanie żyjących jeszcze podówczas wielkich poetów zarówno Młodej Polski, jaki dwudziestolecia, jakimi byli Kazimierz Przerwa Tetmajer oraz Leopold Staff. Uważa, że jego poezja jest doskonała i żadna inna nie jest w stanie jej dorównać. W wierszu pojawia się wiele wzmianek świadczących o futurystycznym charakterze wiersza. Autor wspomina, że jakaś siła niesie go "motorycznie", również nowa poezja to "futuryzm -niewiadoma i X". Jasieński często używa zwrotów zapożyczonych z obcych języków. Zamiast słowa spotkanie używa słowa meeting, a posiłek poobiedni nazywa jour-fixe. Nie żegna się również po polsku, a po francusku: "Adieu". O futurystycznym charakterze wiersz świadczą również elementy cywilizacji wprowadzone do poezji. Jasieński idąc przed siebie zauważa "auto w białych kłębach benzyny". W wierszu występują również liczne neologizmy. Poeta używa słowa "słońcempijany", które jest połączeniem rzeczownika z przymiotnikiem. Konstrukcje takie znajdujemy między innymi w języku niemieckim. Innym neologizmem jest "parkocień", zbudowany z dwóch rzeczowników. W wierszu spotykamy także inne neologizmy jak na przykład: "mojo", czy ""echopowiem" Już po przeczytaniu tytułu widać, że wiersz ten jest prowokacją. But w butonierce to fikcja, ponieważ nie ma możliwości zmieszczenia fizycznie normalnego buta do butonierki. Z drugiej zaś strony jest to symbol inności, odmienności poety. Potępienie i pogrzebanie żyjących poetów to wystarczający dowód na bezkrytyczne odrzucenie ideałów poprzednich epok, jednak bez podania przyczyny takiego postępowania. Uwypuklone w ten sposób zostają jego nowoczesność, fascynacja futuryzmem. Całemu wierszowi towarzyszy arogancja i pycha Jasieńskiego, nie formułuje on bowiem żadnych zarzutów wobec poezji Tetmajera i Staffa, a uprawia czyste krytykanctwo. Wszystkie elementy zawarte w wierszu dobitnie świadczą o jego futurystycznym pochodzeniu. Pojawiają się liczne słowa pochodzące z języków obcych, neologizmy, elementy kojarzące się jednoznacznie z otaczającą nas cywilizacją. Jednak jego futurystyczny charakter przejawia się przede wszystkim w odrzuceniu ideałów poprzednich epok.
Materiały
Rola toposów w mitach greckich
Rola toposów w mitach greckich.
Narcyz - bohater kontemplacji i poznania a labirynt - mit odkrywania.
W mitach zostały utrwalone pierwsze wzory ludzkich postaw i zachowań. Te pierwowzory nauka traktuje jako archetypy czyli pradawne, np.
czułość matki - Demeter
marzyciel - Ikar
buntownik - Prometeusz
Z mitów wywodzą...
Poglądy Panglossa i Marcina - Kandyd
Poglądy Marcina (manicheizm) i Panglossa (nawiązanie do filozofii Leibniza).
Marcin był uczonym podróżującym z Kandydem do Bordeaux. Rozmawiali w czasie podróży na tematy filozoficzne. Marcin stwierdził, że czuje się manichejczykiem. Nie jest przekonany o słuszności swoich przekonań, lecz nie potrafi myśleć inaczej. Manichejczycy (uczniowie Man...
Cechy ideału rycerza starożytnego i średniowiecznego
Porównaj i oceń cechy ideału rycerza starożytnego i średniowiecznego na przykładzie \"Iliady\" i \"Pieśni o Rolandzie\"
PLAN:
Wstęp:
Rycerstwo jako ideologia związana z walką.
Zmienność ideałów na przestrzeni wieków.
Rozwinięcie:
Dwaj bohaterowie Roland i Hektor
cele ich postępowania
rycerstwo jako ideologia i sposób na życie
walka i ...
Daniel Naborowski na temat sensu ludzkiego życia
4.Daniel Naborowski na temat sensu ludzkiego życia (\"Krótkość żywota\", \"Marność\", \"Cnota grunt wszystkiemu\")
Naborowski podejmuje tematykę z pogranicza rzeczywistości i ze sfery irracjonalnej, sfery uczuć. Pisze o człowieku, jego duszy i ciele, ludzkim życiu, wpływie czasu na człowieka.
Marność - życie jest wartością doczesną, wszystko ...
Model człowieka i obywatela w twórczości Reja, Modrzewskiego i Kochanowskiego
M. Rej w dialogu „Krótka rozprawa między trzema osobami, Panem, Wójtem a Plebanem\" krytykuje stosunki międzyludzkie. Wstęp zachęca czytelnika do refleksji. Autor zarzuca du-chowieństwu pychę, lenistwo, chciwość, zaniedbywanie obowiązków, nie odprawianie poran-nych mszy i czynienie jarmarków z odpustów. Ukazuje szlachcica rozrzutnego, dążą...
Miłość w utworach literackich
20. Miłość w utworach literackich.
Miłość jest uczuciem, które dominuje na kartach wielu utworów literackich. Tę rangę zdobyła dzięki temu,
że jest chyba jednym z najsilniejszych i bodajże najbardziej znaczących przeżyć w życiu człowieka. Z tego też powodu niezliczone szeregi poetów i pisarzy podejmują ten temat i poświęcają mu wiele uwagi. ...
Artysta jako bohater literacki
3.„Artysta jako bohater literacki. Omów na wybranych przykładach literackich.”
„Szkoda poety, który idzie w tłum. Tłum nie szuka poezji. Krok tłumu nie jest rytmem wiersza.”
(T.Borowski)
Rola poety w społeczeństwie ulegała w ciągu wieków wielokrotnej przemianie. W starożytności, był on rzemieślnikiem słowa, w renes...
Socjotechnika zarządzania - definicja, zasady socjotechniczne
Socjotechnika zarządzania – (w socjologii pracy) zmierza do tego aby usprawnić, w sposób ra-cjonalny wykorzystać energię ludzką jaka tkwi w zakładzie pracy – „Kompetentna zaradność”.
Zasady socjotechniczne w zakładzie pracy:
1. Przewaga nagród nad karami.
Stosowanie kary jako głównego środka oddziaływania na pracown...