Burza Wśród utworów składających się na cykl Sonety krymskie można wyróżnić trzy opisujące morze: Cisza morska, Żegluga oraz Burza. Ostatni tekst tego tryptyku przedstawia sytuację na statku podczas sztormu. Nieokiełznany żywioł miota okrętem i znajdującymi się na nim podróżnymi jak zabawką. Kontrast sił przyrody i istoty ludzkiej przyglądającej się rozszalałemu morzu oraz reakcji towarzyszy podróży prowadzi do refleksji osobistej dotyczącej stanu ducha osamotnionego pielgrzyma-tułacza. Pierwsza strofa ukazuje los okrętu podczas burzy. Dynamika tego obrazu bliższa jest technice filmowej niż malarskiej. Kolejne krótkie zdania lub elipsy to szybkie spojrzenia w różne miejsca statku a równocześnie błyskawiczne sygnały o jego postępującym zniszczeniu: Zdarto żagle, ster prysnął, ryk wód, szum zawiei, Głosy trwożnej gromady, pomp złowieszcze jęki, Ostatnie liny majtkom wyrwały się z ręki, Słońce krwawo zachodzi, z nim reszta nadziei. Ostatni wers tej zwrotki ujawnia stan podróżnych: potęga żywiołu postawiła ich w obliczu śmiertelnego zagrożenia, krwawy zachód słońca nie zwiastuje pomyślnego zakończenia tej morskiej przygody. Przyroda dumnie triumfuje. Jej siłę można mierzyć wysokością gwałtownych fal (góry, / Wznoszące się piętrami z morskiego odmętu) i reakcją podróżnych przedstawioną w pierwszej tercynie: Ci leżą na pół martwi, ów załamał dłonie, Ten w objęcia przyjaciół żegnając się pada, Ci modlą się przed śmiercią, aby śmierć odegnać. Genijusz śmierci – jak wyraża moc żywiołu podmiot liryczny – poraził niemal wszystkich obecnych na statku. Ich stan również obrazują krótkie, konkretne zdania, jakby rzuty oka w różne miejsca pokładu. Ostatnia strofka pokazuje podróżnego, który spokojnie i ze smutkiem przygląda się tym wyjątkowym scenom. Osamotniony, siedzący na uboczu, nie ma się z kim żegnać ani czego żałować, nie może zdobyć się nawet na słowa modlitwy. Zachowuje się jak zrezygnowany bankrut, któremu nie zależy na zachowaniu życia. Jeden podróżny siedział w milczeniu na stronie I pomyślił: szczęśliwy, kto siły postrada, Albo modlić się umie, lub ma z kim się żegnać. Ta gorzka refleksja samotnego tułacza świadczy o tym, jak trudne chwile przeżywa (nie dlatego, że trwa sztorm i grozi mu śmierć, ale dlatego, że jest samotny i wyobcowany spośród grona podróżnych). Stan jego ducha tym bardziej zwraca uwagę, że nie rozprasza go nawet szczególna sytuacja, w jakiej się znalazł – myśli o opuszczeniu przez bliskich (lub o tym, że on musiał ich opuścić) przytłaczają go hardziej niż czyhająca z odmętów śmierć. Opis burzy na morzu pełen jest określeń zmysłowych: można oczyma wyobraźni odtworzyć kolejne obrazy składające się na gwałtowne zmiany sytuacji na statku, można również „usłyszeć” groźne dźwięki burzy i pełne bojaźni odgłosy zachowania się podróżnych (ryk wód, szum zawiei, głosy trwożnej gromady, pomp złowieszcze jęki, wicher z tryumfem zawył, słowa modlitw). Skrótowy, niemal telegraficzny sposób przedstawienia burzy i sytuacji na statku ujawnia gwałtowność żywiołu i szybką zmianę stanu rzeczy na pokładzie. Kolejny obraz – patetyczny i korzystający z „wielkich” słów – to znak zachwytu potęgą żywiołu: wysokie na kilka pięter góry wody wśród triumfalnego wycia wichru utożsamione z geniuszem śmierci przedstawionym w porównaniu do szturmującego słabe mury żołnierza. W. Kubacki zwraca uwagę na klasyczny styl ukazanego tu patosu, dodając, że klasycyzm jest jednym ze składników romantycznej wzniosłości, nie zaś przypadkową naleciałością z poprzedniej epoki.15 Utwór podobny, jeśli chodzi o budowę, do omawianego wyżej (Stepy akermańskie), z odmiennym układem rymów w tercynach: cde, cde.
"Burza" Adama Mickiewicza
Burza Wśród utworów składających się na cykl Sonety krymskie można wyróżnić trzy opisujące morze: Cisza morska, Żegluga oraz Burza. Ostatni tekst tego tryptyku przedstawia sytuację na statku podczas sztormu. Nieokiełznany żywioł miota okrętem i znajdującymi się na nim podróżnymi jak zabawką. Kontrast sił przyrody i istoty ludzkiej przyglądającej się rozszalałemu morzu oraz reakcji towarzyszy podróży prowadzi do refleksji osobistej dotyczącej stanu ducha osamotnionego pielgrzyma-tułacza. Pierwsza strofa ukazuje los okrętu podczas burzy. Dynamika tego obrazu bliższa jest technice filmowej niż malarskiej. Kolejne krótkie zdania lub elipsy to szybkie spojrzenia w różne miejsca statku a równocześnie błyskawiczne sygnały o jego postępującym zniszczeniu: Zdarto żagle, ster prysnął, ryk wód, szum zawiei, Głosy trwożnej gromady, pomp złowieszcze jęki, Ostatnie liny majtkom wyrwały się z ręki, Słońce krwawo zachodzi, z nim reszta nadziei. Ostatni wers tej zwrotki ujawnia stan podróżnych: potęga żywiołu postawiła ich w obliczu śmiertelnego zagrożenia, krwawy zachód słońca nie zwiastuje pomyślnego zakończenia tej morskiej przygody. Przyroda dumnie triumfuje. Jej siłę można mierzyć wysokością gwałtownych fal (góry, / Wznoszące się piętrami z morskiego odmętu) i reakcją podróżnych przedstawioną w pierwszej tercynie: Ci leżą na pół martwi, ów załamał dłonie, Ten w objęcia przyjaciół żegnając się pada, Ci modlą się przed śmiercią, aby śmierć odegnać. Genijusz śmierci – jak wyraża moc żywiołu podmiot liryczny – poraził niemal wszystkich obecnych na statku. Ich stan również obrazują krótkie, konkretne zdania, jakby rzuty oka w różne miejsca pokładu. Ostatnia strofka pokazuje podróżnego, który spokojnie i ze smutkiem przygląda się tym wyjątkowym scenom. Osamotniony, siedzący na uboczu, nie ma się z kim żegnać ani czego żałować, nie może zdobyć się nawet na słowa modlitwy. Zachowuje się jak zrezygnowany bankrut, któremu nie zależy na zachowaniu życia. Jeden podróżny siedział w milczeniu na stronie I pomyślił: szczęśliwy, kto siły postrada, Albo modlić się umie, lub ma z kim się żegnać. Ta gorzka refleksja samotnego tułacza świadczy o tym, jak trudne chwile przeżywa (nie dlatego, że trwa sztorm i grozi mu śmierć, ale dlatego, że jest samotny i wyobcowany spośród grona podróżnych). Stan jego ducha tym bardziej zwraca uwagę, że nie rozprasza go nawet szczególna sytuacja, w jakiej się znalazł – myśli o opuszczeniu przez bliskich (lub o tym, że on musiał ich opuścić) przytłaczają go hardziej niż czyhająca z odmętów śmierć. Opis burzy na morzu pełen jest określeń zmysłowych: można oczyma wyobraźni odtworzyć kolejne obrazy składające się na gwałtowne zmiany sytuacji na statku, można również „usłyszeć” groźne dźwięki burzy i pełne bojaźni odgłosy zachowania się podróżnych (ryk wód, szum zawiei, głosy trwożnej gromady, pomp złowieszcze jęki, wicher z tryumfem zawył, słowa modlitw). Skrótowy, niemal telegraficzny sposób przedstawienia burzy i sytuacji na statku ujawnia gwałtowność żywiołu i szybką zmianę stanu rzeczy na pokładzie. Kolejny obraz – patetyczny i korzystający z „wielkich” słów – to znak zachwytu potęgą żywiołu: wysokie na kilka pięter góry wody wśród triumfalnego wycia wichru utożsamione z geniuszem śmierci przedstawionym w porównaniu do szturmującego słabe mury żołnierza. W. Kubacki zwraca uwagę na klasyczny styl ukazanego tu patosu, dodając, że klasycyzm jest jednym ze składników romantycznej wzniosłości, nie zaś przypadkową naleciałością z poprzedniej epoki.15 Utwór podobny, jeśli chodzi o budowę, do omawianego wyżej (Stepy akermańskie), z odmiennym układem rymów w tercynach: cde, cde.
Materiały
Młodzież XXI wieku - jaka jest
Żyjemy w XXI wieku . W naszych czasach młodzież ma wiele problemów,
Nie mogąc ich rozwiązać sięgają po narkotyki i alkohol. Lecz wiele młodych ludzi wpada w nałogi przez towarzystwo w którym przebywa. Koledzy namawiają do tego \"pierwszego razu\" : Spróbuj, po tym poczujesz się lepiej.
Po tym pierwszym razie z pewnością będą następne. Aż w koń...
Trybunał sprawiedliwości - opis
TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI - jest największym organem sądowym Unii. Składa się z 15 sędziów. Siedzibą jego jest Luksemburg. Trybunał jest jedyną instytucją kompetentną do rozstrzygania na prośbę jurysdykcji narodowych sporów o interpretację Traktatów, jak również o ważność i interpretację aktów wydawanych przez poszczególne instytucje. Trybunał u...
Cele przedsiębiorstwa a zarządzanie finansami firmy
Cele przedsiębiorstwa a zarządzanie finansami firmy
Gospodarka rynkowa jest gospodarką pieniężną, zarówno w wymiarze makro-, jak i mikroekonomicznym. W szczególności pieniężny charakter gospodarowania dotyczy przedsiębiorstw. Pieniądz warunkuje i determinuje ich funkcjonowanie czego przykładem są
procesy gromadzenia kapitału,
᠋...
Z ilu części składa się Biblia?
Stary Testament: 46 ksiąg - pięcioksiąg Mojżeszowy (Tora) (księgi: rodzaju (Genesis), wyjścia (Exodus), kapłańska, liczb, powtórzonego prawa) oraz księgi: psalmów, proroków, pism, historyczne.
Nowy Testament: 27 ksiąg - 4 Ewangelie, Dzieje Apostolskie, Listy Apostolskie, Apokalipsa św. Jana.
Podmiot liryczny w "Odzie do młodości"
Wiersz ma charakter odezwy, apelu. Oda ta adresowana jest do młodych. Scharakteryzowane dwa odmienne światy. Podmiot liryczny pragnie zmian, stary świat przeciw nowemu. wezwanie do walki ze wszystkim co następuje.
Podmiot liryczny nawołuje do działania:
mamy poszerzyć horyzonty, przyjęcie nowych światopoglądów
zjednoczyć się
...
Analiza i interpretacja "Świętego Szymona Słupnika"
Analiza i interpretacja wierszu stanisława Grochowiaka ,,Święty Szymon Słupnik”
Stamnisław Grochowiak w utworze ,,Święty Szymon Słupnik” pochodzącego z tomu ,,Ballady rycerskie”. Oddzałowywuje na czytelnika nie poprzez skomplikowaną filiozofię lub rozbudowane środki artystyczne.Jego język jest prosty, przez co dobitny. W tym...
Mit o Edypie - interpretacja
Edyp był synem Lajosa i Jokasty. Jako niemowlę zostawiono go w górach, ale litościwi pasterze zanieśli dziecko do władców Koryntu, którzy zostali jego przybranymi rodzicami. Gdy wyrocznia przpowiedziała mu, że zabije swojego ojca, a za żonę pojmie swoją matkę, opuścił Korynt chcąc zmienić swoje przeznaczenie. Nie zdając sobie z tego sprawy podąż...
Kochanowski i Szarzyński na temat Boga, człowieka i świata
...M.S.S. i J.Kochanowski na temat człowieka, Boga, świata:...
M.Sęp Szarzyński Jan Kochanowski
Bóg :
wspaniały i wszechmocny ale surowy jedyna ostoja samotnego człowieka próba zjednoczenia się z Bogiem wysławia jego dobro i potęgę chwała za stworzenie świata hojny, niezmierzony w swoich dobrodziejstwach Bóg Ojciec, stwórca miłujący swo...