Ajudah Ajudah, góra-niedźwiedź, to ostatni element przyrody Krymu uwieczniony w słynnym cyklu sonetów A. Mickiewicza. Jej nazwa pojawia się w tytule ostatniego utworu tej grupy liryków. Ajudah tchnie spokojem i pogodą. Klasyczna budowa tego sonetu uwydatnia wrażenie harmonii, jaka panuje pomiędzy poetą i światem. Medytacja w obliczu skał i morza odbywała się w czasie teraźniejszym. A refleksyjna apostrofa, która mówi o „nieśmiertelnych pieśniach, nie posiada ściśle określonego czasu. Przed naszymi oczyma otwiera się nieskończona perspektywa paraboli.17 Ostatni sonet cyklu pozbawiony jest grozy i uwznioślającej hiperbolizacji. Spokój ducha podmiotu jest, jak można przypuszczać, wynikiem kojącego widoku rozpościerającego się ze szczytu góry. Poetycka wyobraźnia skłania do dopatrywania się w kształtach chmur bałwanów lub wojsk wielorybów. Ścierają się one, rozbijają na inne kształty tworząc nowe układy i podlegając ciągłym zmianom. Przedstawiony w dwu pierwszych strofach opis widoku z Ajudahu prowadzi do osobistej refleksji zawartej w tercynach. Podobny obraz ścierania się emocji i zmiennych nastrojów właściwy jest sercu poety. Targane namiętnościami i sprzecznymi emocjami zdolne jest do poetyckich uniesień i obudzenia twórczego geniuszu. Moment wyciszenia emocji jest zarazem chwilą „uronienia pieśni” – namiętności znajdują ujście w utworach, które później zapewniły autorowi sławę. Refleksję o wysiłku twórczym podmiot kieruje do anonimowego młodego poety, zwracając się doń w formie apostrofy (o poeto młody!). Sonet jest jakby wyjaśnieniem czy też usprawiedliwieniem emocji, które zdominowały cały cykl. Układ strof w Ajudahu powtarza znany już schemat: dwie kwartyny i dwie tercyny, przy czym odmienny jest tu układ rymów w dwu ostatnich zwrotkach: ccc, ddd. Każdy spośród utworów należących do omawianego cyklu sonetów wnosi pewne nowości zarówno w zakresie refleksji jak i poetyki. Obok przedstawionych tu tekstów w cyklu znajdują się inne interesujące utwory, które większy akcent kładą na element przeżywania widoku przyrody krymskiej jako odmiennej od rodzimej, litewskiej. Poczucie oderwania od ukochanych miejsc i bliskich osób daje o sobie znać w utworach: Grób Potockiej, Pielgrzym. Interesującą formę mają sonety ukazujące dwa sposoby widzenia rzeczywistości reprezentowane przez podmiot-Pielgrzyma i Mirzę-przewodnika, przedstawiciela miejscowej ludności, człowieka wysokiego urodzenia, np. Droga nad przepaścią w Czufut-Kale. Sonety krymskie imponują urodą poetyckiego wyrazu, pozwalają odbyć z poetą podróż do egzotycznych miejsc, zwiedzić orientalną architekturę, podziwiać dziewiczą naturę Krymu i okolic Akermanu i – co również istotne – pozwalają odczytać refleksje poety-pielgrzyma inspirowane podróżą na Krym. Odmienny charakter mają miłosne Sonety odeskie realizujące wzorzec upowszechniony przez Petrarkę. W niektórych utworach tego cyklu autor wprost nawiązuje do włoskiego mistrza poezji erotycznej, przywołując jego imię. W pewnym uproszczeniu można podzielić sonety Adama Mickiewicza na dwa rodzaje: utwory krajobrazowe i miłosne. Pierwsze należą do cyklu pt. Sonety krymskie, zaś drugi typ reprezentują wiersze napisane w Odessie.
"Ajudah" Adama Mickiewicza
Ajudah Ajudah, góra-niedźwiedź, to ostatni element przyrody Krymu uwieczniony w słynnym cyklu sonetów A. Mickiewicza. Jej nazwa pojawia się w tytule ostatniego utworu tej grupy liryków. Ajudah tchnie spokojem i pogodą. Klasyczna budowa tego sonetu uwydatnia wrażenie harmonii, jaka panuje pomiędzy poetą i światem. Medytacja w obliczu skał i morza odbywała się w czasie teraźniejszym. A refleksyjna apostrofa, która mówi o „nieśmiertelnych pieśniach, nie posiada ściśle określonego czasu. Przed naszymi oczyma otwiera się nieskończona perspektywa paraboli.17 Ostatni sonet cyklu pozbawiony jest grozy i uwznioślającej hiperbolizacji. Spokój ducha podmiotu jest, jak można przypuszczać, wynikiem kojącego widoku rozpościerającego się ze szczytu góry. Poetycka wyobraźnia skłania do dopatrywania się w kształtach chmur bałwanów lub wojsk wielorybów. Ścierają się one, rozbijają na inne kształty tworząc nowe układy i podlegając ciągłym zmianom. Przedstawiony w dwu pierwszych strofach opis widoku z Ajudahu prowadzi do osobistej refleksji zawartej w tercynach. Podobny obraz ścierania się emocji i zmiennych nastrojów właściwy jest sercu poety. Targane namiętnościami i sprzecznymi emocjami zdolne jest do poetyckich uniesień i obudzenia twórczego geniuszu. Moment wyciszenia emocji jest zarazem chwilą „uronienia pieśni” – namiętności znajdują ujście w utworach, które później zapewniły autorowi sławę. Refleksję o wysiłku twórczym podmiot kieruje do anonimowego młodego poety, zwracając się doń w formie apostrofy (o poeto młody!). Sonet jest jakby wyjaśnieniem czy też usprawiedliwieniem emocji, które zdominowały cały cykl. Układ strof w Ajudahu powtarza znany już schemat: dwie kwartyny i dwie tercyny, przy czym odmienny jest tu układ rymów w dwu ostatnich zwrotkach: ccc, ddd. Każdy spośród utworów należących do omawianego cyklu sonetów wnosi pewne nowości zarówno w zakresie refleksji jak i poetyki. Obok przedstawionych tu tekstów w cyklu znajdują się inne interesujące utwory, które większy akcent kładą na element przeżywania widoku przyrody krymskiej jako odmiennej od rodzimej, litewskiej. Poczucie oderwania od ukochanych miejsc i bliskich osób daje o sobie znać w utworach: Grób Potockiej, Pielgrzym. Interesującą formę mają sonety ukazujące dwa sposoby widzenia rzeczywistości reprezentowane przez podmiot-Pielgrzyma i Mirzę-przewodnika, przedstawiciela miejscowej ludności, człowieka wysokiego urodzenia, np. Droga nad przepaścią w Czufut-Kale. Sonety krymskie imponują urodą poetyckiego wyrazu, pozwalają odbyć z poetą podróż do egzotycznych miejsc, zwiedzić orientalną architekturę, podziwiać dziewiczą naturę Krymu i okolic Akermanu i – co również istotne – pozwalają odczytać refleksje poety-pielgrzyma inspirowane podróżą na Krym. Odmienny charakter mają miłosne Sonety odeskie realizujące wzorzec upowszechniony przez Petrarkę. W niektórych utworach tego cyklu autor wprost nawiązuje do włoskiego mistrza poezji erotycznej, przywołując jego imię. W pewnym uproszczeniu można podzielić sonety Adama Mickiewicza na dwa rodzaje: utwory krajobrazowe i miłosne. Pierwsze należą do cyklu pt. Sonety krymskie, zaś drugi typ reprezentują wiersze napisane w Odessie.
Materiały
Formizm - definicja pojęcia
Formizm: Formiści - była to grupa artystyczna działająca w Krakowie od 1917 r. Należeli do niej Tytus Czyżewski, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Leon Chwistek, Zbigniew i Andrzej Pronaszko. Początkowo współpracowali z Poznańskim \"Buntem\" i nazywali siebie ekspresjonistami. Grupa ta wypowiadała się głównie poprzez manifestację i działalność plasty...
Motywy biblijne w utworach literatury polskiej
Motywy biblijne w znanych Ci utworach literatury polskiej.
\"Biblia\" i kultura oraz literatura antyczna są głównym źródłem kultury europejskiej, a więc i polskiej. Nazwa \"Biblia\" pochodzi od greckiego słowa i oznacza dosłownie: księgi. W dziele tym wyróżnia się \"Stary Testament\" i \"Nowy Testament\". \"Stary Testament\" powstawał n...
Najważniejsze wydarzenia historyczne XX-lecia międzywojennego
Najważniejsze wydarzenia historyczne, przemiany społeczne i gospodarcze
rok wydarzenia historyczne przemiany społ. i gosp.
11 XI - odzyskanie niepodległości ¨zniesienie cenzury wojennej ¨likwidacja granic zaborczych
1918 listopad - J.Piłsudski + J.Moraczewski podpisują dekret stwierdzający, że Polska to republika, że do zwołania Sej...
Transakcje na rynku SWAPÓW
Ponieważ swap jest zwykłym kontraktem obok przedstawionych klasycznych swapów walutowych i procentowych można tworzyć nowe instrumenty łącząc swap z innymi instrumentami pochodnymi. Jedną z bardziej popularnych konstrukcji jest opcja na swap zwana inaczej swapcją .
Opcja na swap daje inwestorowi prawo, ale nie obowiązek, wejścia w kontrakt ...
Cele poety i poezji w epoce romantyzmu
Poeta:
Nie jest rzemieślnikiem, ale artystą, który tworzy pod wpływem chwili, natchnienia i emocji. Jest to człowiek wyjątkowy i nie każdy może nim być. Jego warsztatem literackim są jego własne uczucia, nie ma ukształtowanych i wypracowanych środków. Chodzi mi o to, aby język giętki Powiedział wszystko, co pomyśli głowa, A czasem był jak pio...
Etapy akcji w "Dżumie"
Etapy akcji
1. Pojawienie się szczurów: do życia wkrada się zakłócenie
są materialne dowody nienormalności
pojawia się niepokój, ale każdy sam stara się siebie pocieszyć
ludzie odsuwają od siebie widmo niebezpieczeństwa
bo nie chcą, żeby zło ich dotknęło (por. \"Pożegnanie z Marią\" - zło daleko)
uważają, że świat na tyle duży, by zło re...
Obraz Boga w renesansie i średniowieczu
RENESANSOWA I ŚREDNIOWIECZNA WIZJA BOGA.
W średniowieczu często pojawiał się w literaturze motyw śmierci. Przez bolesne odczuwanie krótkości i nietrwałości życia ludzie zbliżali się do Boga. Za zwyczaj wyobrażano go jako władcę świata. Od jego łaski zależało zbawienie człowieka. Człowiek sam z siebie nie mógł zrobić nic dobrego. Niedoskonały i ...
Konflikt tragiczny w "Antygonie"
- jest to sytuacja w jakiej autor stawia postaæ/cie utworu, w której osoba ta musi wybieraæ miêdzy dwiema równorzêdnymi racjami, z których, w tragedii, obie prowadz¹ do domyœlnej katastrofy, jednoczeœnie nie ma mo¿liwoœci odsuniêcia decyzji na póŸniej;
- w „Antygonie\" zaprezentowany ...