Psalmodia Kochanowskiego

"Psalmodia Polska" W. Kochowskiego, mesjanizm barokowy, "przedmurze chrześcijaństwa". Psalmodia to ostatnie literackie dzieło Kochowskiego jest pisane psalmowymi wersetami, Psalmodia powstała w roku 1693 lub 1695 nie wiadomo do końca. Psalmodia pisana jest swobodnym językiem, jej główne tematy to: • rozważania poezji metafizycznej wokół podstawowego pytania "kim jest człowiek?" • szlachecka historia skupiona wokół sporu o doskonałości polskiego ustroju społecznego • jednak na pierwszy plan wysunęły się w y z n a n i a poety. Dlatego psalmodia nie jest syntezą ale poszukiwanie syntezy dla dwóch poprzednich punktów. Tematyka początkowych psalmów: 1.mówi o wszechmocności Boga 2.o samotności, o wrogim otoczeniu człowieka 3.o złożonej naturze człowieka 4.o opiece Boga nad człowiekiem 5.wprowadzenie w rozważanie społeczne Kochowski przedstawia w swoich utworach pochodzenie narodu i państwa polskiego (przypomina, że to już 7 wiek - wyraźnie zarysowana, w całej Psalmodii, symbolika tej cyfry), pisze też o rozbiciu narodu przez herezje , pisze o szczególnej opiece Boga nad Polska i o Polsce jako p r z e d m u r z u c h r z e ś c i j a ń s t w a. Przez cały czas ujawnia się tam powiązany w różne układy, schemat zależności "Bóg - jednostka - społeczeństwo Sarmacji".