Francois Villon był poetą francuskim, który żył w latach 1431 - 1463?. Był starannie wykształcony na Uniwersytecie Paryskim, miał wybitne zdolności poetyckie. Prowadził bardzo burzliwe życie, w którym nie brak było rozmaitych występków (awantury, pijaństwo, nawet zbrodnie). Wynikało to po części z charakteru czasów, gdy wskutek 100-letniej wojny nastąpiła demoralizacja i upadek obyczajów. Swoje przeżycia Villon zawarł w "Wielkim testamencie" napisanym pod koniec życia, ok. 1461 r. Z "Wielkiego testamentu" wynika, że całe życie towarzyszyła poecie bieda, prowadząca go czasem do występku. Miał dobre serce i dzielił się z innymi tym, co miał. Poeta przyznaje się do swoich występków, mając nadzieję, że Bóg mu je wybaczy. W przeczuciu rychłej śmierci z rozrzewnieniem wspomina młodość wypełnioną szaleństwami i żałuje, że szybko przeminęła. Autor rozumie nieuchronność śmierci, której podlegają wszyscy ludzie: bogaci i biedni, mądrzy i głupi. W opisie śmierci utrzymuje turpistyczny ton (turpis - brzydki - łac.). Spisując swój tekst, poeta prosi o pamięć o nim oraz "zasłużony spoczynek i spokój wiekuisty".
Przeżycia Francoisa Villona w "Wielkim testamencie"
Francois Villon był poetą francuskim, który żył w latach 1431 - 1463?. Był starannie wykształcony na Uniwersytecie Paryskim, miał wybitne zdolności poetyckie. Prowadził bardzo burzliwe życie, w którym nie brak było rozmaitych występków (awantury, pijaństwo, nawet zbrodnie). Wynikało to po części z charakteru czasów, gdy wskutek 100-letniej wojny nastąpiła demoralizacja i upadek obyczajów. Swoje przeżycia Villon zawarł w "Wielkim testamencie" napisanym pod koniec życia, ok. 1461 r. Z "Wielkiego testamentu" wynika, że całe życie towarzyszyła poecie bieda, prowadząca go czasem do występku. Miał dobre serce i dzielił się z innymi tym, co miał. Poeta przyznaje się do swoich występków, mając nadzieję, że Bóg mu je wybaczy. W przeczuciu rychłej śmierci z rozrzewnieniem wspomina młodość wypełnioną szaleństwami i żałuje, że szybko przeminęła. Autor rozumie nieuchronność śmierci, której podlegają wszyscy ludzie: bogaci i biedni, mądrzy i głupi. W opisie śmierci utrzymuje turpistyczny ton (turpis - brzydki - łac.). Spisując swój tekst, poeta prosi o pamięć o nim oraz "zasłużony spoczynek i spokój wiekuisty".
Materiały
Znaczenie i funkcja czasopism oświeceniowych
1. tytuły czasopism
• “Merkuriusz Polski”
Pierwsze polskie pismo - 1661, wchodziło tylko przez 7 miesięcy.
• “Monitor”
Wzorowany na angielskim “Spectatorze”. Pierwszy redaktor to Stanisław Bohomolec. Zamieszczał tam swoje artykuły także Ignacy Krasicki. Monitor ukazywał zacofanie polski, żądał...
Opracowanie "Lorda Jima"
„LORD JIM” - JOSEPH CONRAD (KORZENIOWSKI)
Korzeniowski młodo się usamodzielnił. W wieku 38 lat zadebiutował jako literat. W literaturze istnieje jako Józef Conrad. W świecie powieści jego siłą napędową jest zbiór wydarzeń. Śledzenie wewnętrznych filozofii człowieka, poznanie prawdy o nim. Trudne w odbiorze.
Syn proboszcza. Jeden ...
Prądy umysłowe i religijne renesansu
PODSTAWOWE PRĄDY UMYSŁOWE I RELIGIJNE
Humanizm
Prąd światopoglądowy rozwijający tradycje antycznej wiedzy o człowieku jako o jednostce (psychika i wrażliwość). Dążył do rozwoju osobowości uznając wartość jego rozumu. Humaniści głosili potrzebę poznania i kształtowania indywidualnej, silnej jednostki ludzkiej. W myśl humanizmu człowiek jest...
Interwencja socjologiczna - definicja, fazy
55. Interwencja socjologiczna
Interwencja socjologiczna jest związana z pojęciem ruchów społecznych. Zajmują one centralną pozycję w społeczeństwie. Nie są zjawiskami marginalnymi, ale pozwalają na samokreację społeczną.
Interwencja socjologiczna (prognoza socjologiczna) to narzędzie pozwalające na rozpoznanie aktorów kolektywnych oraz kształt...
Podobne cechy Jacka Soplicy i Andrzeja Kmicica
Kreując postać Andrzeja Kmicica Sienkiewicz nawiązał do postaci Jacka Soplicy z \"Pana Tadeusza\". Z typowego zawadiaki i warchoła Kmicic, podobnie jak Soplica, przemienia się w bohatera walczącego o wolność ojczyzny. Podobna jest droga życiowa obu bohaterów - od rezygnacji z życia osobistego poprzez służbę ojczyźnie aż do pełnej rehabilitacji.
...
Motyw przyrody ojczystej w literaturze
27. Przyroda ojczysta jako temat, motyw, źródło inspiracji artystycznych
Przyroda jest bardzo częstym motywem utworów lirycznych, towarzy¬szy przeżyciom podmiotu lirycznego, czasem odzwierciedla stan jego psychiki, a nawet bywa tłem mniej lub bardziej dramatycznych wydarzeń. Jest także źródłem przeżyć estetycznych i zachwytów, a jeśli ten ...
Krótka analiza "Cuda miłości" Morsztyna
\"Cuda miłości\"- sonet ów prezentuje odbiorcy zadziwiające zmiany jakie zachodzą we wnętrzu osoby zakochanej. Podmiot zastanawia się czemu nadal żyje choć jest pozbawiony serca. Czemu będąc martwym czuje ogień, który pielęgnuje choć wie że on go niszczy. Miłość odczówa jako płacz, którego nie można zgasić ogniem namiętności, a tego zaś nie możn...
Motyw przyjaźni w literaturze
Przyjaźń
Przyjaźń - Duchowa, emocjonalna i platoniczna więź łącząca dwoje lub więcej ludzi, oparta na wzajemnym zro¬zumieniu, wspólnych doświadczeniach. Literackie przykłady przyjaźni wskazu¬ją, że związek taki kończy się zazwyczaj wraz ze śmiercią jednego z przyjaciół.
Biblia (ST) - Dawid, przyszły król Izraela, przyjaźni się w młod...