Prawo do korzystania z najlepszego stanu zdrowia fizycznego i psychicznego - opis

PRAWO DO KORZYSTANIA Z NAJLEPSZEGO STANU ZDROWIA FIZYCZNEGO I PSYCHICZNEGO Pakt Ekonomiczny (art. 12), Karta Socjalna (art. 11), Deklaracja Uniwersalna (art. 25). Deklaracja Uniwersalna w art. 25 mówi jedynie o „stopie życiowej zapewniającej zdrowie” oraz o „opiece lekarskiej”. Pakt Ekonomiczny uznaje prawo każdej osoby do korzystania z najlepszego stanu zdrowia fizycznego i psychicznego, jaki można osiągnąć oraz określa środki, jakie winny być w tym celu podjęte przez państwa. Należą do nich: 1. Zapewnienie zmniejszenie wskaźnika martwych urodzeń i śmiertelności niemowląt oraz zdrowego rozwoju dziecka; 2. Poprawa warunków higieny środowiskowej i przemysłowej we wszystkich aspektach; 3. Zapobieganie, leczenie, zwalczanie chorób epidemicznych, endemicznych, zawodowych i innych; 4. Stworzenie warunków, które zapewniłyby wszystkim świadczenia i pomoc lekarską w przypadku choroby. Życie i zdrowie ludzkie są najwyższymi dobrami podlegającymi szczególnej ochronie prawa. Dość długo trwało jednak, zanim zrozumiano, że choroby są wspólnym wrogiem wszystkich ludzi bez wyjątku – bogatych i biednych – że są wrogiem absolutnie całej ludzkości – wszystkich narodów i państw bez wyjątku. W 1839 roku założono pierwszą organizację międzynarodową w tym zakresie, tzw. Zwierzchnią Radę Sanitarną z siedzibą w Konstantynopolu. W ciągu XIX i XX wieku zawarły państwa cały szereg międzynarodowych konwencji dotyczących międzynarodowej współpracy w zakresie walki z epidemiami takich chorób, jak cholera, dżuma, żółta febra, tyfus plamisty i ospa. W art. 23 p. 7 Paktu Ligi Narodów nakładał na członków tej organizacji obowiązek niedopuszczania do szerzenia się chorób i ich zwalczania w drodze współpracy międzynarodowej. W wykonaniu tego postanowienia IV Zgromadzenie Ligi w 1923 r. utworzyło Stałą Organizację Higieny. W art. 55 Karty NZ stwierdza, że ONZ popiera rozwiązanie międzynarodowych zagadnień zdrowia publicznego. W wyniku tego postanowienia w 1948 r. powołana została przez ONZ jako jedna z jej organizacji wyspecjalizowanych Światowa Organizacja Zdrowia. Zarówno w Deklaracji, jak Pakcie szczególną troską otoczono dzieci, młodzież i kobiety. Podobnie Karta Socjalna formułuje prawo do „korzystania z najwyższego osiągalnego poziomu zdrowia”. Zobowiązuje ona państwa do podjęcia samodzielnie bądź we współpracy z organizacjami prywatnymi lub publicznymi odpowiednich środków w celu: a) Wyeliminowania, najszybciej jak to możliwe, przypadków chorób; b) Wprowadzenia poradnictwa i szkolenia ułatwiającego opiekę nad zdrowiem i zachęcającego jednostkę do zwiększenia odpowiedzialności za swoje zdrowie; c) Przeciwdziałania jak najszybciej chorobom epidemicznym i endemicznym. Zagwarantowaniu prawa do ochrony zdrowia służą liczne konwencje MOP. W stadium dyskusji w ONZ jest projekt deklaracji praw osób chorych psychicznie. Najszerszą działalność międzynarodową na rzecz ochrony zdrowia prowadzi Światowa Organizacja Zdrowia. Jej konstytucja przewiduje „osiągnięcie przez wszystkie narody możliwie najlepszego stanu zdrowia”. Prawo do ochrony zdrowia nabiera dzisiaj nowych wymiarów, a środki konieczne do jego realizacji wykraczają poza postanowienia wspomnianych traktatów generalnych czy też decyzje podejmowane dotychczas przez WHO. Prawo to wymaga dziś nowych metod realizacji i nowych środków ochrony jednostki w związku z postępem w naukach medycznych. Chodzi tutaj jednak nie tylko o ochronę jednostki przed swego rodzaju „imperializmem lekarskim”, ale także o jej ochronę przed nadmierną i arbitralną integrację państwa.