Pozostałe organy działające w NATO

Komitet Planowania Obrony Komitet Planowania Obrony (DPC) składa się zwyczajowo ze Stałych Przedstawicieli, ale obraduje na szczeblu ministrów obrony co najmniej dwa razy w roku. Zajmuje się większością kwestii dotyczących obrony oraz tematami odnoszącymi się do wspólnego planowania obronnego. Wszystkie państwa członkowskie NATO, z wyjątkiem Francji, mają przedstawicieli na tym forum. Komitet Planowania Obrony dostarcza wytycznych wojskowym władzą NATO, a w zakresie odpowiedzialności ma te same funkcje i atrybuty oraz te same uprawnienia co Rada. Grupa Planowania Nuklearnego Grupa Planowania Nuklearnego (NGP) jest głównym forum konsultacyjnym w kwestiach odnoszących się do roli sił nuklearnych w polityce bezpieczeństwa i obrony NATO. W pracach biorą udział wszystkie państwa członkowskie z wyjątkiem Francji, Islandia zaś uczestniczy jako obserwator. Grupa zazwyczaj obraduje dwa razy w roku na szczeblu ministrów obrony, zwykle w połączeniu z Komitetem Planowania Obrony, a na szczeblu ambasadorów spotyka się w zależności od potrzeb. Komitet Wojskowy Komitet Wojskowy rekomenduje politycznym władzom NATO działania niezbędne do wspólnej obrony obszaru NATO oraz przedkłada wytyczne w kwestiach wojskowym wyższym dowódcom NATO. Podczas obrad Rady Północnoatlantyckiej, Komitetu Planowania Obrony oraz Grupy Planowania Nuklearnego Komitet Wojskowy reprezentowany jest przez przewodniczącego lub jego zastępcę. Komitet Wojskowy jest najwyższą władzą wojskową Sojuszu, podlegającą politycznemu zwierzchnictwu Rady i Komitetu Planowania Obrony. W skład Komitetu wchodzą szefowie sztabów każdego państwa członkowskiego, z wyjątkiem Francji, która jest reprezentowana przez misję wojskową przy Komitecie Wojskowym. Zintegrowana Struktura Dowodzenia Zintegrowana Struktura Dowodzenia znajduje się pod kontrolą polityczną Rady Północnoatlantyckiej. Jej zadaniem jest tworzenie ram organizacyjnych dla obrony terytorium państw członkowskich przeciwko zagrożeniom ich bezpieczeństwa lub stabilności. Składa się na to sieć wyższych i podporządkowanych dowództw wojskowych, które są rozmieszczone na całym obszarze działania NATO. W ten sposób zostały stworzone podstawy do wspólnych ćwiczeń sił zbrojnych oraz współpracy w takich dziedzinach jak: systemy łączności i informacji, obrona powietrzna, logistyczne zaplecze sił zbrojnych, a także standaryzacja czy interoperacyjność procedur i uzbrojenia.