Powieść realistyczna - wyjaśnienie

Powieść realistyczna. Realizm - ma co najmniej dwa znaczenia - termin filozoficzno - estetyczny, który określa metodę ujmowania i kształtowania materiału w dziele sztuki. Drugie znaczenie - kierunek literacki między romantyzmem a naturalizmem. Podstawowa cecha - mimetyzm - realiści obrazowali świat obiektywnie. Pracę pisaną traktowali jako studium natury. Dzieło sztuki winno mieć walory poznawcze. Ważne dla realistów było gromadzenie i selekcja materiału, szczegółów, posługiwali się schematyzacją i typizacją. Stosowali precyzyjną analizę charakterologiczną, dążyli do stworzenia iluzji prawdopodobieństwa poprzez: - zachowywanie w strukturze świata przedstawionego związków przyczynowo - skutkowych, - budowanie obrazu świata zgodnego z powszechnym doświadczeniem oraz stanem wiedzy o świecie. Pozory obiektywizmu osiągano dzięki technice dokumentu wtrąconego - pamiętnik, list, referat. Narracja w powieści realistycznej: posługiwano się 3 osobowym narratorem wszechwiedzącym zaglądającym w dusze bohaterów, ich motywacje. Styl: język był przejrzysty, klarowny, warstwa językowa prawie niezauważalna. Język sięgał do mowy potocznej, stosowano stylizację w procesie indywidualizacji wypowiedzi bohaterów. Realiści najczęściej posługiwali się powieścią. Powieść to gatunek literacki obejmujący rozbudowane utwory narracyjno - fabularne, bogate w materiał zdarzeniowy, społeczny, obyczajowy, psychologiczny. Nośnikiem treści jest fabuła - składa się z epizodów, wątków, niekiedy zawiera akcję. Fabuła to całokształt zdarzeń składający się na świat przedstawiony utworu. Fabuły dzielimy na epizodyczne i wątkowe. Akcja - porządek lub przebieg zdarzeń w obrębie fabuły. Czas - dzielimy na fabularny - wydarzeń w utworze i narracji - czas, w którym narrator opowiada historię.