Postępowy charakter polskiej publicystyki oświeceniowej. Publicyści pochodzili głównie ze stronnictwa patriotycznego, toteż propagowali oni reformy, zniesienie liberum veto i wolnej elekcji, ograniczenia samowoli magnatów, wzmocnienia armii i władzy królewskiej, opodatkowania szlachty na rzecz armii; Stanisław Staszic: otrzymawszy solidne wykształcenie zagraniczne, zebrawszy spory majątek i nie mając szans na żadne stanowisko państwowe, postanawia zabrać się za publicystykę i filantropię; w swoich utworach "Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego" oraz "Przestrogi dla Polski" prezentuje nam swoje przemyślenia nad systemem edukacyjnym, prawodawstwem, systemem państwa oraz możliwościami reform; w edukacji proponuje upaństwowienie i wprowadzenie do nauczania nauk ścisłych, historii oraz WF; krytykuje liberum veto, głosowanie przez jednomyślność, elekcji (jako dającej możliwość ingerencji z zewnątrz), samowolną magnaterię; jest oczywiście gorącym patriotą, samo przejście przez granicę daje mu uczucie podniesienia na duchu, jednak szczęście to jest zaburzone przez niesprawiedliwość i zaniedbania; jako mieszczanin, domaga się praw dla siebie; mimo wszystko nie zaproponował rozwiązania problemu chłopskiego, ale zauważył ich uciskanie; Hugo Kołłątaj: szlachcic, poseł na Sejm Czteroletni z ramienia stronnictwa patriotycznego; twórca Kuźnicy Kołłątajowskiej, skupiającej najbardziej radykalnych posłów; napisał "Do Stanisława Małachowskiego, referendarza koronnego, o przyszłym sejmie Anonima słów kilka" oraz "Prawo polityczne narodu polskiego", w których zawarł swoje postulaty, podobne do tych Staszica, do tego dodał postulaty: ogólnego opodatkowania, stworzenia dwóch izb parlamentu dla mieszczan i szlachty oraz rozwiązania sprawy chłopskiej poprzez ich uwolnienie i ich pracę na zasadzie dzierżawy;
Postęp polskiej publicystyki oświecenia
Postępowy charakter polskiej publicystyki oświeceniowej. Publicyści pochodzili głównie ze stronnictwa patriotycznego, toteż propagowali oni reformy, zniesienie liberum veto i wolnej elekcji, ograniczenia samowoli magnatów, wzmocnienia armii i władzy królewskiej, opodatkowania szlachty na rzecz armii; Stanisław Staszic: otrzymawszy solidne wykształcenie zagraniczne, zebrawszy spory majątek i nie mając szans na żadne stanowisko państwowe, postanawia zabrać się za publicystykę i filantropię; w swoich utworach "Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego" oraz "Przestrogi dla Polski" prezentuje nam swoje przemyślenia nad systemem edukacyjnym, prawodawstwem, systemem państwa oraz możliwościami reform; w edukacji proponuje upaństwowienie i wprowadzenie do nauczania nauk ścisłych, historii oraz WF; krytykuje liberum veto, głosowanie przez jednomyślność, elekcji (jako dającej możliwość ingerencji z zewnątrz), samowolną magnaterię; jest oczywiście gorącym patriotą, samo przejście przez granicę daje mu uczucie podniesienia na duchu, jednak szczęście to jest zaburzone przez niesprawiedliwość i zaniedbania; jako mieszczanin, domaga się praw dla siebie; mimo wszystko nie zaproponował rozwiązania problemu chłopskiego, ale zauważył ich uciskanie; Hugo Kołłątaj: szlachcic, poseł na Sejm Czteroletni z ramienia stronnictwa patriotycznego; twórca Kuźnicy Kołłątajowskiej, skupiającej najbardziej radykalnych posłów; napisał "Do Stanisława Małachowskiego, referendarza koronnego, o przyszłym sejmie Anonima słów kilka" oraz "Prawo polityczne narodu polskiego", w których zawarł swoje postulaty, podobne do tych Staszica, do tego dodał postulaty: ogólnego opodatkowania, stworzenia dwóch izb parlamentu dla mieszczan i szlachty oraz rozwiązania sprawy chłopskiej poprzez ich uwolnienie i ich pracę na zasadzie dzierżawy;
Materiały
Poemat dygresyjny na podstawie "Beniowskiego"
Pierwowzór poematu dygresyjnego stworzył Byron w \"Don Juanie\", ale na powstanie tego gatunku wpłynęła też twórczość Laurence\'a Sterne\'a autora \"Podróży sentymentalnej\". Poemat dygresyjny jest ściśle związany z literaturą romantyczną.
Poemat dygresyjny to utwór charakteryzujący się synkretyzmem gatunkowym, czyli łączeniem różnorodnych ele...
Cechy powieści historycznej w "Potopie"
CECHY POWIEŚCI HISTORYCZNEJ NA PRZYKŁADZIE „POTOPU”
W toku swego historycznego rozwoju gatunek powieściowy wytworzył kilka zasadniczych odmian. Jedną z nich jest powieść historyczna, która przeszła przez dwie fazy rozwojowe. Dla pierwszej z nich (starszej) charakterystyczne są utwory, w których na tle rzeczywistych wydarze...
Boheterowie romantyczni - opis
Charakterystycznym \"produktem\" tej epoki jest konstrukcja bohatera romantycznego. Typowość owej literackiej osobowości polega na tym, że jej biografia układa się w pewien schemat - powtarzalny (z niewielkimi zmianami) w najważniejszych dziełach romantyzmu.
Gustaw z IV. cz. \"Dziadów\" jest to człowiek wrażliwy, poeta, samotny, nie rozumiany...
Obraz współczesnej Polski i stosunek do tradycji w utworach Wierzyńskiego
Obraz współczesnej Polski i stosunek do tradycji w utworach Kazimierza Wierzyńskiego
Kazimierz Wierzyński to poeta Skamandra, jeden z tych, których wiersze nadawały określony ton wystąpieniom całej grupy. Pierwsze rozważania Wierzyńskiego, tak jak i wszystkich skamandrytów, dotyczyły przeciwstawienia się poezji programowej minio...
Typy bohaterów romantycznych
6. Typy bohaterów romantycznych
Typy bohaterów romantycznych (literatura europejska): - bohater bajroniczny - uosabia romantyczne konflikty moralne i namiętności; twórca: Jerzy Gordon Byron; typ ten widoczny w \"Giaurze\"; główny bohater mści się na mordercy kobiety, którą kochał i później dręczą go wyrzuty sumienia, chroni się on przed zni...
Recenzja - definicja pojęcia, funkcje
RECENZJA
Recenzja to:
1. Sprawozdawcze omówienie, krytyczna analiza lub ocena książek, spektakli, wystaw, koncertów, itp.
2. Sprawozdawcze i krytyczne omówienie danego dzieła.
3. Krytyczne rozpatrywanie i ocena utworu.
Funkcje recenzji:
- informacyjna - poinformowanie odbiorcy o istnieniu danego utworu;
- wartościująca-...
"Zabawy Przyjemne i Pożyteczne" - wyjaśnienie
„ZABAWY PRZYJEMNE i POŻYTECZNE”
„Zabawy Przyjemne i Pożyteczne” stały się z czasem nieoficjalnym organem obiadów czwartkowych. Był to pierwsze pismo literackie, którego pierwszym redaktorem był Jan Albertrandi, a po dwóch latach objął to stanowisko Adam Naruszewicz. Wzorem artysty był Jan Kochanowski.
Na łamach ...
Człowiek jest zdumiewający lecz arcydziełem nie jest
Człowiek - któż to taki? Istota pełna miłości do świata i wewnętrznego ciepła duchowego, czy egoista walczący wyłącznie o wymiar swojego życia? Twórca wielkich i wspaniałych budowli, czy morderca potrafiący zabijać dziesiątki innych ludzi w imię politycznych interesów swoich przywódców?
\"Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce\" p...