Postawa wobec robotników Zagłębia Wydawałoby się, że pasmo dotychczasowych klęsk nauczyło już Judyma bierności i wygody. Tymczasem przybycie do Sosnowca i pobyt na Śląsku znowu mobilizuje jego siły do aktywnego działania na rzecz biednych, zapracowanych, zmęczonych ludzi. Obserwowane obrazy brudu, zniszczonej działaniem przemysłu przyrody, utrudzonych, zaniedbanych ludzi mieszkających i pracujących w bardzo trudnych warunkach, wykorzystywanych do najcięższych prac i źle opłacanych, przypominają Tomaszowi jego dzieciństwo i moralne n zobowiązanie wobec klasy, z której się wywodzi. Przeraża go tłum oczekujących na pomoc medyczną, ale przecież sam czeka na tych ludzi i chce im służyć. Judym pamięta o swojej misji, ale też nie może zapomnieć o Joasi pozostawionej w Cisach. Mimo miłości do niej i jakże ludzkiego marzenia o osobistym szczęściu nie pozwala sobie na troskę o siebie samego – cóż, że przy tym cierpi także ukochana kobieta. Różnice klasowe między nimi oraz obawa, że rodzina zniszczy w nim społecznikowską pasję, zmusi do zarabiania na utrzymanie, skłaniają do trudnej, ale w przekonaniu bohatera koniecznej decyzji. Wewnętrzne rozdarcie Judyma podkreślone symbolicznym obrazem sosny o rozdwojonym korzeniu jest stanem, w którym bohater rozpocznie samotną, ale konieczną walkę o poprawę bytu górników. Ja muszę rozwalić te śmierdzące nory Nie będę patrzał jak żyją i umierają ci od cynku. [...] Ja jestem z motłochu, z ostatniej hołoty Ty nie możesz mieć wyobrażenia, jaki jest motłoch. [...] Jesteś z innej kasty ... (345). Przyszłość Judyma jest otwarta i niesprecyzowana. Wiadomo jednak, że już ma nowy plan działania – zlikwidowanie cuchnących nor jest jego celem. Dotychczasowe losy bohatera i uporczywa, nieugięta postawa poświęcenia na rzecz poprawy bytu ludzi z nizin społecznych pozwala czytelnikowi mieć pewność, że Judym nigdy nie ustąpi. Z postaci tej bije jakiś szczególny patos bezkompromisowości, ofiarności, owej „szewskiej pasji” skierowanej przeciwko złu.
Postawa Judyma wobec robotników Zagłębia - "Ludzie bezdomni"
Postawa wobec robotników Zagłębia Wydawałoby się, że pasmo dotychczasowych klęsk nauczyło już Judyma bierności i wygody. Tymczasem przybycie do Sosnowca i pobyt na Śląsku znowu mobilizuje jego siły do aktywnego działania na rzecz biednych, zapracowanych, zmęczonych ludzi. Obserwowane obrazy brudu, zniszczonej działaniem przemysłu przyrody, utrudzonych, zaniedbanych ludzi mieszkających i pracujących w bardzo trudnych warunkach, wykorzystywanych do najcięższych prac i źle opłacanych, przypominają Tomaszowi jego dzieciństwo i moralne n zobowiązanie wobec klasy, z której się wywodzi. Przeraża go tłum oczekujących na pomoc medyczną, ale przecież sam czeka na tych ludzi i chce im służyć. Judym pamięta o swojej misji, ale też nie może zapomnieć o Joasi pozostawionej w Cisach. Mimo miłości do niej i jakże ludzkiego marzenia o osobistym szczęściu nie pozwala sobie na troskę o siebie samego – cóż, że przy tym cierpi także ukochana kobieta. Różnice klasowe między nimi oraz obawa, że rodzina zniszczy w nim społecznikowską pasję, zmusi do zarabiania na utrzymanie, skłaniają do trudnej, ale w przekonaniu bohatera koniecznej decyzji. Wewnętrzne rozdarcie Judyma podkreślone symbolicznym obrazem sosny o rozdwojonym korzeniu jest stanem, w którym bohater rozpocznie samotną, ale konieczną walkę o poprawę bytu górników. Ja muszę rozwalić te śmierdzące nory Nie będę patrzał jak żyją i umierają ci od cynku. [...] Ja jestem z motłochu, z ostatniej hołoty Ty nie możesz mieć wyobrażenia, jaki jest motłoch. [...] Jesteś z innej kasty ... (345). Przyszłość Judyma jest otwarta i niesprecyzowana. Wiadomo jednak, że już ma nowy plan działania – zlikwidowanie cuchnących nor jest jego celem. Dotychczasowe losy bohatera i uporczywa, nieugięta postawa poświęcenia na rzecz poprawy bytu ludzi z nizin społecznych pozwala czytelnikowi mieć pewność, że Judym nigdy nie ustąpi. Z postaci tej bije jakiś szczególny patos bezkompromisowości, ofiarności, owej „szewskiej pasji” skierowanej przeciwko złu.
Materiały
Bóg w średniowieczu i renesansie w wybranych utworach
Na przykładzie „Legendy o Św. Aleksym” oraz „Hymnu do Boga” i „Psałterza Dominikańskiego” Jana Kochanowskiego przedstaw dwie koncepcje Boga: średniowieczną i renesansową.
Wiemy, że w epoce średniowiecza panowała idea teocentryzmu. Bóg, według wierzeń ludzi znajdował się w centrum wszechświata. Wszystkie dział...
Umiejętność komunikowania się
Umiejętność komunikowania się
Decydującą umiejętnością w relacjach interpersonalnych jest komunikowanie się. Chociaż wszyscy na co dzień porozumiewamy się, to dobre przekazywanie informacji innym ludziom i bezbłędne odbieranie tego, co mówią nam inni jest pewną sztuką. Trzeba mieć podstawową wiedzę o procesie komunikowania się ludzi, znać pomoc...
Klasycyzm francuski XVII wieku
Temat: Klasycyzm francuski XVII wieku.
Dominującym kierunkiem w lit. i sztuce francuskiej XVII w. był klasycyzm.
Nawiązywał on do sztuki starożytnej i renesansowej. U jego podłoża był
racjonalizm (kierunek filozoficzny gloryfikujący wartość rozumu). Za jego twórcę
uważa się filozofa Kartezjusza, który istotę swoich przemyśleń zawarł w z...
Znaczenie przypowieści "O siewcy"
„O siewcy”
Człowiek wyszedł na pole by zasiać ziarna. Jedno upadło na drogę i zostało wydziobane przez ptaki, drugie upadło na skałkę i zostało wypalone przez słońce, trzecie zostało zagłuszone przez ciernie, ale te które padły na glebę wydały plony: 30-krotny, 60-krotny, 100-krotny. Ziarnem jest słowo boże, a glebą wszyscy ludzie, ...
"Don Kichot" krótka charakterystyka
MIGUEL CERVANTES (1547-1616)
Hiszpański pisarz, twórca nowożytnej powieści europejskiej. Autor “Don Kichota”. Napisał około 20 utworów dramatycznych, wystawianych przez trupy aktorskie. Wydał w jednym tomie 8 komedii wzorowanych na dramaturgii Lopego de Vega i tyleż intermediów (scenki obyczajowe) stanowiącą najwartościowszą część...
Krótko o "Cierpienia młodego Wertera"
W. Goethe \"Cierpienia młodego Wertera\"
Goethe był wybitnym pisarzem - \"Cierpienia...\" to jego młodzieńczy utwór mający charakter autobiograficzny - jest obrazem młodzieńczej miłości autora do Charlotty Buff. Biografizm jest cechą charakterystyczna literatury romantycznej. Ówczesny krytyk literacki, pani de Stäel określiła \"Cierpienia...\...
Stylizacja jako istota zjawiska i jej funkcje w literaturze
18. Stylizacja – istota zjawiska, różne możliwe odmiany i funkcje w literaturze (ewentualnie w innych sztukach).
W stylu artystycznym często występuje zjawisko stylizacji. Polega ono na świadomym i celowym wprowadzaniu do stylu utworu litera¬ckiego zespołu środków językowych właściwych językowi dawnych epok, odmianom gwarowym lub ś...
Kult nauki i pracy w Pozytywiźmie
Kult nauki i pracy
Pozytywizm to epoka nawiązująca do znanych z oświecenia postaw moralnych. Na pierwszym planie pozytywiści stawiają kult nauki i kult pracy. Uważają, iż naród polski nie może \"ciągle\" żyć w świecie marzeń o wolności, którą przecież trzeba sobie wywalczyć własnymi rękami. Klęski powstań narodowowyzwoleńczych dowiodły, iż owa ...