Poetyka Arystotelesa Literatura starożytna pozostawiła po sobie mnogość gatunków literackich i arcydzieł; pierwszy zarys teorii literatury w "Poetyce" Arystotelesa, gdzie wszystkie dzieła nazywane są ogólnym mianem poezji. Nie ma tam podziału na klasyczne już dzisiaj (wzorcowe) trzy rodzaje literackie: epikę, lirykę i dramat. Dwa najważniejsze przesłania Arystotelesowej teorii literackiej związane są z pojęciami mimesis i katharsis. Mimetyzm zakłada, iż literatura naśladuje rzeczywistość, jest jej odbiciem, natomiast katharsis to inaczej emocjonalne oczyszczenie polegające na tym, iż czytelnik lub widz przeżywa dzieło. Rozumiemy to w ten sposób, iż jeżeli czytamy książkę lub oglądamy sztukę w teatrze, powinniśmy coś odczuwać (radość, gniew, strach itp.). W wypadku braku takiego odczuwania czy wczuwania się w literackie lub sceniczne dzianie się po prostu dzieło, zdaniem Arystotelesa, jest złe, ponieważ wypowiedź artystyczna powinna być nastawiona na wywołanie odpowiednich ludzkich emocji. Dorobek antyku to także wielkie tragedie antyczne i zarazem powiązany z nimi teatr, bez którego istnienia kulturalny człowiek również dzisiaj nie wyobraża sobie życia pomimo kina, video i telewizji satelitarnej, które przecież wyrastają właśnie z teatru. Teatr jest wielkim początkiem kultury europejskiej społecznej i indywidualnej każdego człowieka.
Poetyka Arystotelesa w Antyku
Poetyka Arystotelesa Literatura starożytna pozostawiła po sobie mnogość gatunków literackich i arcydzieł; pierwszy zarys teorii literatury w "Poetyce" Arystotelesa, gdzie wszystkie dzieła nazywane są ogólnym mianem poezji. Nie ma tam podziału na klasyczne już dzisiaj (wzorcowe) trzy rodzaje literackie: epikę, lirykę i dramat. Dwa najważniejsze przesłania Arystotelesowej teorii literackiej związane są z pojęciami mimesis i katharsis. Mimetyzm zakłada, iż literatura naśladuje rzeczywistość, jest jej odbiciem, natomiast katharsis to inaczej emocjonalne oczyszczenie polegające na tym, iż czytelnik lub widz przeżywa dzieło. Rozumiemy to w ten sposób, iż jeżeli czytamy książkę lub oglądamy sztukę w teatrze, powinniśmy coś odczuwać (radość, gniew, strach itp.). W wypadku braku takiego odczuwania czy wczuwania się w literackie lub sceniczne dzianie się po prostu dzieło, zdaniem Arystotelesa, jest złe, ponieważ wypowiedź artystyczna powinna być nastawiona na wywołanie odpowiednich ludzkich emocji. Dorobek antyku to także wielkie tragedie antyczne i zarazem powiązany z nimi teatr, bez którego istnienia kulturalny człowiek również dzisiaj nie wyobraża sobie życia pomimo kina, video i telewizji satelitarnej, które przecież wyrastają właśnie z teatru. Teatr jest wielkim początkiem kultury europejskiej społecznej i indywidualnej każdego człowieka.
Materiały
Literackie i ideowe wyznaczniki epok
1. Literackie i ideowe wyznaczniki epoki.
N a z w a:
Nazwa „barok” stała się metaforą epoki dziwnej, niezwykłej i odchodzącej od klasycznego wzorca renesansu, harmonii i proporcjonalności ( zarzucano jej barbarzyństwo polegające na wypaczeniu klasycznej estetyki i jej kanonów piękna). Nazwa epoki została zapożyczona z ter...
Kierowanie - pojęcie
Kierowanie - to proces planowania, organizowania, przewodzenia i kontrolowania działalności członków organizacji oraz wykorzystania wszystkich innych jej zasobów dla osiągnięcia ustalonych celów.
• planowanie - kierownicy z góry obmyślają cele i działanie oparte na metodzie, nie przeczuciu
• organizowanie - kierownicy koordynują lu...
Główne prądy renesansu
a.) humanizm
Wielki prąd umysłowy, który objął wszystkie dziedziny życia. Humanizm to termin pochodzący z jęz. łacińskiego \"humanitas\" (człowieczeństwo). Głosił uzmysłowienie sobie najwyższej i jedynej wartości, jaką jest ludzka osobowość . Hasłem humanistów stały się słynne słowa Terencjusza (rzymskiego komediopisarza) zaczerpnięte z jedne...
Wpływ filozofii greckiej na twórczość Horacego
w swoich pieśniach, Horacy często korzysta z epikureizmu, jako podstawy filozoficznej: miłość uważa za przyjemność, rozrywkę i igraszkę; głosi też pochwałę uczty i wina najlepiej na łonie natury, wszystko oczywiście z umiarem; również widzimy w jego utworach przejawy jego prawdziwej filozofii życiowej, jaką był stoicyzm: starał się zachowywać dy...
Literatura walcząca o niepodległość Polski
Literatura walcząca o niepodległość Polski.
Burzliwe dzieje naszej ojczyzny sprawiły, że walka o niepodległość stała się trwałym, powracającym tematem literatury. W czasach zagrożenia i katastrof narodowych odżywa nurt poezji tyrtejskiej, zagrzewającej do boju, porywającej do czynu. Najpełniejszą realizację tych motywów przyniósł romantyzm. Epo...
Tragizm powstań narodowych w utworach literatury polskiej
Wielkość i tragizm powstań narodowych w znanych Ci utworach literatury polskiej.
Powstania – zrywy niepodległościowe Polaków są niezmiernie istotnym tematem naszej literatury. Nie można się temu dziwić, ponieważ zabory, okupacja – tragiczne dzieje narodu – zaowocowały takim właśnie biegiem wypadków, a wydarzenia takie, jak p...
"Przedwiośnie" jako powieść o nadziei i rozczarowaniu
Początkowo Cezarego fascynuje rewolucja, dostrzega wyłącznie jej zalety, nie widząc wad. Uważa, że jest to doskonała droga do wprowadzenia nowego, idealnego porządku. Jednak śmierć matki i okoliczności jej towarzyszące uświadamiają mu, jak wielki błąd w ocenie tego przewrotu popełnił. Rewolucja okazała się być zła, niszcząca.
Ojciec Cezarego,...
Kochanowski jako obywatel, myśliciel i artysta
Jan Kochanowski jako obywatel, myśliciel, artysta.
Największym polskim poetą doby renesansu był Jan Kochanowski. Wypowiadał się on na wszystkie tematy, poruszał wiele problemów nurtujących współczesnego mu człowieka. Dowodem na to są oczywiście jego wiersze, bardzo osobiste, z których cały czas w trakcie lektury wyłania się podmiot lirycz...