Podział kupców



Kupiec jt. Osoba fizyczna lub prawna dokonująca kupna – sprzedaży, zajmująca się tym zawodowo w celu osiągnięcia zysku Kupców dzielimy: A) ze względu na ryzyko 1. własny rachunek – sami ponoszą ryzyko 2. cudzy rachunek - otrzymują od zleceniodawcy wynagrodzenie a. komisant b. konsygnatariusz c. agent d. przedstawiciel e. makler B) ze względu na formę prawną: 1. kupcy jednoosobowi 2. spółki 3. spółdzielnie 4. przedsiębiorstwa państwowe C) ze względu na podział działalności 1. towarowi 2. nietowarowi ad. A2a) Kupcy działający na cudzy rachunek: komisant – jt. Kupiec działający we własnym imieniu na rachunek zleceniodawcy ( komitenta) w oparciu o długookresową umowę komisową. Za swoją pracę otrzymuje wynagrodzenie w formie prowizji której wysokość jest zależna od rynku, rodzaju towaru, zwyczajów handlowych (im wyższa wartość towaru tym niższa prowizja). Komitent ustala komisantowi limity cen dolnych przy sprzedaży, górnych przy zakupie, których nie powinien komisant przekroczyć. Komisant może otrzymać od komitenta dodatkową prowizję (del credere) kiedy komisant zagwarantował komitentowi własnym majątkiem wypłacalność klienta, któremu sprzedawał towar na kredyt . Zalety umowy komisu: Dla komitenta:  może działać za pośrednictwem komisanta na rozległych rynkach  ma zagwarantowaną opłacalność transakcji Dla komisanta:  nie ryzykuje własnym majątkiem  ile zrobi tyle ma ad. A2b) konsygnatariusz_- działa na rachunek konsygnatora i prowadzi skład konsygnacyjny z którego dokonuje sprzedaży powierzonych mu towarów ( składy tworzone są przy granicy, przy składach celnych, przy fabrykach). Składy te są tworzone w celu nie trzymania części zużywających się i wymienialnych we własnym salonie np. u dealera, a ten obciążony byłby ogromnymi kosztami. Umowa o skład konsygnacyjny ma charakter umowy komisowej, łączy ze sobą umowę komisu i umowę o skład. Umowa precyzuje:  listę towarów będących przedmiotem sprzedaży  górną wartość ewentualnie ilość  obowiązki stron  sposób rozliczania ze sprzedaży  wynagrodzenie konsygnatariusza Konsygnatariusz ma obowiązek należycie zabezpieczyć towar, ubezpieczyć, informować konsygnatora o stanie sprzedaży i zapasów i rozliczać się z konygnatorem Konsygnator ma obowiązek przesyłać towar zgodnie z umową, na bieżąco uzupełniać ich stan, wypłać uzgodnioną prowizję konsygnatariusza, ustalać limity cen i jeśli umowa to przewiduje ponosić koszty transportu i składowania. Koszty tego składu ponosi jeden lub drugi lub obaj po części. Składy są najczęściej lokowane w strefach wolnocłowych, żeby przed momentem sprzedaży nie obciążać towarów podatkami, cłem i innymi opłatami. Skład zapewnia ciągłość sprzedaży, utrzymanie pozycji na rynku Ad. A2c) Agent – osoba fizyczna lub prawna działająca w imieniu i na rachunku zleceniodawcy ( pryncypała) i pośrednicząca w zawieraniu umów kupna – sprzedaży i współdziała w ich realizacji. Agent jest od tego aby „ naganiał” klientów. Zna prawo, zna rynki i ma wyszukiwać klientów. Rodzaje agentów: 1. towarowy 2. geograficzny 3. z prawem wyłączności – ma wyłączność na handel towarem zleceniodawcy; pobiera prowizję od wszystkich transakcji nie zależnie od tego czy w nich uczestniczy czy nie 4. bez prawa wyłączności ; otrzymuje prowizję tylko od tych transakcji w których uczestniczył Do podstawowych zadań należy:  wyszukiwanie nabywców na towar firmy którą reprezentuje na rynku  prowadzenie działalności promocyjnej, koszty pokrywają po części agent i pryncypał  zbieranie i przekazywanie zleceniodawcy informacji (dotyczących np. cen, koniunktury, zmiany stawek celnych) Prowizja agencyjna (wynagrodzenie agenta) zależy od:  rodzaju towaru  wielkości terytorium które obsługuje  polityki rynkowej zleceniodawcy  czy i w jakim zakresie agent wykonuje dodatkowe usługi na rzecz zleceniodawcy Często agent zobowiązuje się do prowadzenia punktu serwisowego, składu konsygnacyjnego. Prowizja agenta w Europie liczona jest na bazie EXW w Polsce FOB (droga morska) DAF (droga lądowa). Prowizję wypłaca się po wpływie należności za towar. Na dużych rynkach występują również agenci generalni- jt agent prawem wyłączności który ustanawia (powołuje) subagentów działających lokalnie, którym sam płaci prowizję. Agent może reprezentować tylko jedną stronę i tylko od jednej strony bierze prowizję. Ad A2e) Makler – osoba będąca doraźnym pośrednikiem przy zawieraniu różnego rodzaju transakcji. Ze względu na jednoczesność przy pośredniczeniu danego maklera może on mieć kilku klientów równolegle. Jt osoba działająca w czyimś imieniu, nie na własny r-k. Makler jest specjalistom w odniesieniu do danego tematu np. grupy towarowej, rodzaju usługi. Pobiera on za usługi, porady i pośrednictwo przy zawieraniu transakcji prowizję. Możemy wyróżnić maklera urzędowego, który musi zdać egzamin – jt makler ściśle przypisany danej organizacji. Może być też makler wolny. Maklerów możemy podzielić na:  wolny lub urzędowy  towarowy lub usługowy Makler jest rozliczany ze swojej pracy na podstawie noty maklerskiej Ad A1) Działający na własny rachunek i we własnym imieniu 1. hurtownik – osoba pośrednicząca w zawieraniu transakcji kupna- sprzedaży. Może działać na własny lub cudzy r-k. Zawiera on każdorazowo umowę kupna-sprzedaży. Jt opłacalne dla producenta, który zajmuje się sprzedażą dóbr na rynku krajowym i chce wejść na rynek zagraniczny co jak wiadomo jest kosztowne. Hurtownik zazwyczaj nie ma wyłączności na sprzedaż towarów, w związku z czym można korzystać nawet z większ4ej liczby hurtowników przy sprzedaży tego samego towaru. Czy hurtownik korzysta ze statutu małej firmy decyduje wielkość obrotów i ilość osób zatrudnionych. Hurtownicy są najczęściej wyspecjalizowani towarowo lub geograficznie, czasami też towarowo-geograficzne. 2. dystrybutor – działa wyłącznie na własny r-k i zawiera z nabywcą umowę długoterminową. W przypadku importu wiąże się to często z całkowitym lub częściowym monopolizowaniem rynku. Może on nadawać takim towarom własną markę zajmuje się ich dystrybucją , ustala sam ceny, jednocześnie ponosi koszty związane ze sprzedażą importowanego towary. 3. dealerzy – działają we własnym imieniu na własny r-k. Specyfika polega na tym, że dealer sprzedaje towar ostatecznemu nabywcy. Dealerzy mogą być krajowi lub zagraniczni. Głównie sprzedają urządzenia komputerowe i samochodu osobowe. Dealer może być sprzedawcą kilku firm na raz zazwyczaj wzajemnie się uzupełniających. Dealer generalny jeśli ma większy zasięg działania może mieć swoich subdealerów. Dealer jest odpowiedzialny również za obsługę techniczną sprzedawanych towarów i odkupuje zużyty już sprzęt obniżając cenę zakupu nowego. Wszystkim transakcjom kupna-sprzedaży towarzyszą poza kupcami, sprzedawcami i pośrednikami różne wyspecjalizowane organizacje towarzyszące:  przewozowo,  zajmujące się składowaniem  ubezpieczalnie  do spraw jakości i ilości  obsługa finansowa transakcji handlowej A. Przewoźnicy – osoba fizyczna lub prawna zajmująca się organizacją przewozu rzeczy lub osób. Przewoźnik nie musi być właścicielem towaru może być tylko jego dzierżawcą. Szczególnie przewoźnicy morscy (armatorzy) nie są właścicielami towarów B. Spedytor – zawodowo zajmuje się organizowaniem transportu. Różni się tym od przewoźnika, że poza przewozem zajmuje się organizacją ubezpieczenia towaru, odprawą celną, składowaniem. Oprócz najbardziej rozbudowanych przewoźników są również tacy którzy próbują rozszerzyć swoją działalność (pekaes). Spedytorzy polscy są najczęściej spedytorami międzynarorodowymi posiadającymi swoich korespondentów za granicą. Inkaso spedytorskie wydawane jest w zamian za dokumenty. C. Składowanie – niezbędne często przy wysyłaniu towarów za granicę, przygotowywanie partiami a następnie wysyłane. Składy wolnocłowe – towary do momentu sprzedaży nie są obciążone podatkami i cłami. Publiczne domy składowe i składy wolnocłowe nie istnieją jeszcze w Polsce. Zajmują się one dodatkowo pakowaniem, przygotowaniem zabezpieczeniem opakowań, konserwacją towaru. D. Przedsiębiorstwa jakości towaru – sprawdzanie jakości (atesty, świadectwa, certyfikaty) i ilości towaru. Przy przewozie morskim koszty ponosi eksporter lub importer w zależności od umowy E. Towarzystwo ubezpieczeniowe – pobiera składki za przyjęcie ryzyka związanego z ubezpieczeniem przewożonych towarów lub składanym na wypadek ich zniszczenia, zaginięcia. Wysokość składki zależy od wysokości statystyk obliczonego ryzyka. W Polsce też niemal całkowity monopol na to miała Warta. Firmy ubezpieczeniowe często odsprzedają pewną liczbę takich ubezpieczeń asekurując się w ten sposób. W dużych krajach w ubezpieczeniu tego ryzyka uczestniczy państwo. F. Agencje i składy celne – miejsce w którym towary mogą zastać poddane ocleniu, są składowane, zabezpieczane, wypełnienie dokumentów. Składy zostają pod kontrolą urzędów celnych. Agencja składa gwarancję będącą zabezpieczeniem za złożone opłaty celne. Mogą być agencje publiczne do których wszyscy mają dostęp i prywatne do których niekoniecznie mają dostęp wszyscy, do jej funkcjonowania niezbędne jest spełnienie pewnych uwarunkowań technicznych i funkcjonalnych. Agencje reklamowe – zajmują się pośrednictwem między zleceniodawcą a nabywcą. Obecnie realizują one na szeroką skalę przedsięwzięcia marketingowe, począwszy od badania rynku a skończywszy na wykonawstwie poszczególnych elementów reklamowych. Ad B1)kupcy jednoosobowi – sami reprezentują przedsiębiorstwa i odpowiadają za nie swoim majątkiem, zarówno wniesionym do przedsiębiorstwa i własnym. Za interesy przedsiębiorstwa w sposób nieograniczony.

Podział kupców

Materiały

Streszczenie "O poprawie Rzeczypospolitej" Andrzej Frycz Modrzewski BUDOWA O POPRAWIE RZECZYPOSPOLITEJ: traktat publicystyczny Andrzeja Frycza Modrzewskiego O poprawie Rzeczypospolitej został napisany w języku łacińskim, jego pełny tytuł brzmiał: Commentariorum de republica emendanda, libri quinque. Całość składała się z pięciu ksiąg: Księga I - O obyczajach (De moribus). Składają się na nią rozważania o ludz...

Klasycyzm w sztuce renesansu Klasycyzm to kierunek nawiązujący do grecko-rzymskich wzorów antycznych. Pojawiał się w sztuce europejskiej w różnych okresach, np. w postaci tendencji klasycznych stanowiących podstawę renesansu. Klasycyzm występował też jako swoisty nurt w obrębie barokowej sztuki francuskiej (malarstwo N. Poussina, architektura F. Mansarta i C. Perrault). W ...

"Pisarz stwarza wizję życia, czytelnik może ją przyjąć i odrzucić" Bartosz Wogórka Konspekt na temat: „Pisarz stwarza wizję życia, czytelnik może ją przyjąć i odrzucić” Jerzy Andrzejewski Omów te utwory literackie, wobec których nie pozostałeś obojętny. I Wstęp Czytając książkę wkraczamy w świat stworzony przez autora. Często wyimaginowany – idealny obraz, w którym utożsamiamy si...

Problematyka patriotyczna w literaturze polskiego odrodzenia Problematyka patriotyczna w literaturze i publicystyce polskiego odrodzenia Dorobek pisarzy i poetów renesansowych obfituje w różne ujęcia społecznej i dotyczącej państwa tematyki. Postawy patriotyczne wykazują niemal wszyscy humaniści, wszystkie światłe umysły tej epoki. Już Mikołaj Rej w „Żywocie człowieka poczciwego” wspomin...

Czynniki wpływające na zmianę klimatu Wiele czynników wpływa na zmiany klimatu. Z roku na rok klimat Ziemi zmienia się, a zależy to od ilości energii, jaką otrzymuje planeta od Słońca, od pochłaniania jej przez atmosferę i powierzchnię Ziemi oraz od tego, jaka jej część zostaje odbita i wypromieniowana ponownie w przestrzeń kosmiczną. Ilość energii, którą otrzymywała Ziemia, wahała ...

Pochodzenie powieści XVIII w. to czas bujnego rozwoju powieści. Swoje początki znajduje ona w takich formach wypowiedzi jak pamiętnik, dziennik. Jest podstawowym nowożytnym gatunkiem epickim. Powieść cechuje rozwinięta, wielowątkowa fabuła, narracyjność - świat przedstawiony prezentowany jest przez narratora. Początkowo jest to narracja ostentacyjnie autorska, konwe...

Definicja hamartii hamartia: Wina tragiczna, błędne rozpoznanie i fałszywa ocena własnej sytuacji przez bohatera tragedii, który nieświadom istotnego sensu okoliczności, w jakich się znalazł, popełnia czyny prowadzące do dalszego zawikłania jego losu i do katastrofy. Przykładem hamartii w literaturze może być bohater mitów tebańskich - Edyp. Przeznaczenie sp...

Wielka Improwizacja, Ustęp - "Dziady" cz.III Wielka Improwizacja Ten fragment utworu jest monologiem o wielkiej sile wyrazu. Zawiera skargę Konrada, wybuchającą z ogromną ekspresją, bunt nie liczącego się już z żadną świętością bohatera. Wartość, naczelna i jedyna, dla której warto żyć, to miłość ojczyzny wyrażająca się w poświęceniu dla narodu. Nazywam się Milijon – bo za mili...