Pisownia „ó”. Jeśli w wyrazach pokrewnych (lub językach pokrewnych) wymienia się na „o” lub „e” zbóż - zboże pióro - pierze -w zakończeniach -ów Kraków -ówna Radziewiczówna -ówka kryjówka wyjątki -uwka zasuwka Na początku wyrazów - ósmy, ósemka, ów, ówczesny. Istnieje też „ó” niewymienne, pisownie zapamiętać - kierować się słownikiem. Pisownia „rz”. Jeśli w wyrazach lub językach wymienia się na „r”. „Rz” piszemy po spółgłoskach „p”, „b”, „t”, „d”, „k”, „g”, „ch”, „j”, „w”. W zakończeniach - mierz, mistrz, Kazimierz, zegarmistrz. Jeśli „rz” jest niewymienne trzeba zapamiętać. Pisownia „ż”. Jeśli wymienia się na „g”, „z”, „h”, „ź”, „s”, „dz”: potężny - potęga pieniężny - pieniądze każą - kazać zagrożenie - groźba W przyrostku, „eż”: młodzież Po literach „l”, „ł”, „r”: rżeć, lżyć, lżej, łże Pisownia „h”. Jeśli wymienia się na „g”, „ż”, „z”: wahać - waga, błahy - błazen, druh - drużyna. Na początku wyrazów jeśli h można opuścić: Haima - Aima, Hindus - Indus. -w cząsteczkach „-hiper”, „-hipo”: hiperbola, hipopotam. Pisownia rzeczowników. -ja, -ia, -ea, -jeśli w dopełniaczu końcówkę poprzedza samogłoska występuje zakończenie -i szyja - szyi knieja - kniei Korea - Korei idea - idei -jeśli w dopełniaczu przed końcówką występuje spółgłoska wyraz kończy się na „ji” Azja - Azji Policja - policji -jeśli rzeczownik kończy się na „-ia”, a jest zapożyczony w dopełniaczu ma końcówkę „-ii” historia - historii -jeśli natomiast wyraz rdzennie polski ma w dopełniaczu końcówkę „-i” Gdynia - Gdyni bania - bani Pisownia „nie”. - z czasownikami osobno: nie mogę, nie ma - z rzeczownikami razem: niedźwiedź, nie-Polak - z przymiotnikami, w stopniu równym razem, a w stopniu wyższym i najwyższym osobno nieładny nie ładniejszy nie najładniejszy - z liczebnikami osobno: nie pięć, nie sześć, nie jeden (dwa), niejeden (wielu) - z przysłówkami, pochodzącymi od przymiotnika razem: nieładnie, nie pochodzącymi od przymiotnika: nie tylko, nie bardzo; w stopniu równym razem, a w stopniu wyższym i najwyższym osobno: niedobrze, nie lepiej, nie najlepiej Pisownia „bym”. - w połączeniu z osobową formą czasownika piszemy razem: chciałbym, mógłbym - z bezosobową formą osobno: myśleć by, chciano by - razem, gdy wchodzą w skład partykuł i spójników: gdyby
Podstawowe zasady ortografii
Pisownia „ó”. Jeśli w wyrazach pokrewnych (lub językach pokrewnych) wymienia się na „o” lub „e” zbóż - zboże pióro - pierze -w zakończeniach -ów Kraków -ówna Radziewiczówna -ówka kryjówka wyjątki -uwka zasuwka Na początku wyrazów - ósmy, ósemka, ów, ówczesny. Istnieje też „ó” niewymienne, pisownie zapamiętać - kierować się słownikiem. Pisownia „rz”. Jeśli w wyrazach lub językach wymienia się na „r”. „Rz” piszemy po spółgłoskach „p”, „b”, „t”, „d”, „k”, „g”, „ch”, „j”, „w”. W zakończeniach - mierz, mistrz, Kazimierz, zegarmistrz. Jeśli „rz” jest niewymienne trzeba zapamiętać. Pisownia „ż”. Jeśli wymienia się na „g”, „z”, „h”, „ź”, „s”, „dz”: potężny - potęga pieniężny - pieniądze każą - kazać zagrożenie - groźba W przyrostku, „eż”: młodzież Po literach „l”, „ł”, „r”: rżeć, lżyć, lżej, łże Pisownia „h”. Jeśli wymienia się na „g”, „ż”, „z”: wahać - waga, błahy - błazen, druh - drużyna. Na początku wyrazów jeśli h można opuścić: Haima - Aima, Hindus - Indus. -w cząsteczkach „-hiper”, „-hipo”: hiperbola, hipopotam. Pisownia rzeczowników. -ja, -ia, -ea, -jeśli w dopełniaczu końcówkę poprzedza samogłoska występuje zakończenie -i szyja - szyi knieja - kniei Korea - Korei idea - idei -jeśli w dopełniaczu przed końcówką występuje spółgłoska wyraz kończy się na „ji” Azja - Azji Policja - policji -jeśli rzeczownik kończy się na „-ia”, a jest zapożyczony w dopełniaczu ma końcówkę „-ii” historia - historii -jeśli natomiast wyraz rdzennie polski ma w dopełniaczu końcówkę „-i” Gdynia - Gdyni bania - bani Pisownia „nie”. - z czasownikami osobno: nie mogę, nie ma - z rzeczownikami razem: niedźwiedź, nie-Polak - z przymiotnikami, w stopniu równym razem, a w stopniu wyższym i najwyższym osobno nieładny nie ładniejszy nie najładniejszy - z liczebnikami osobno: nie pięć, nie sześć, nie jeden (dwa), niejeden (wielu) - z przysłówkami, pochodzącymi od przymiotnika razem: nieładnie, nie pochodzącymi od przymiotnika: nie tylko, nie bardzo; w stopniu równym razem, a w stopniu wyższym i najwyższym osobno: niedobrze, nie lepiej, nie najlepiej Pisownia „bym”. - w połączeniu z osobową formą czasownika piszemy razem: chciałbym, mógłbym - z bezosobową formą osobno: myśleć by, chciano by - razem, gdy wchodzą w skład partykuł i spójników: gdyby
Materiały
Polska poezja wobec okupacji
1. Krzysztof Kamil Baczyński.
- \"Wybór\" - obraz walki, ludzie dokonując wyboru walki biorą także na siebie ciężar moralny tej walki. Deklaracja postawy czynnej, poczucie patriotycznego obowiązku. Sam Baczyński nie był człowiekiem czynu, ale podnosi karabin, wie, że musi walczyć, tym samym marnując swoje życie.
- \"Z głową na karabinie\" ...
Nietzscheanizm w wierszu "Kowal"
1. Nietzscheanizm.
\"Kowal\".
Wiersz symboliczny. Kowal to człowiek, kowadło-życie, serce-charakter. Kowal otrzymuje do dyspozycji \"bezkształtną masę kruszców drogocennych\", czyli nasze predyspozycje, talenty. Trzeba z nich uformować osobowość, a więc rzucić kruszce na \"twarde, stalowe kowadło\" czyli zmierzyć się z przeciwnościami losu. Ty...
Obraz wojny i jej wpływ na psychikę ludzką
Wojna jest zawsze wydarzeniem, które wstrząsa całym społeczeństwem, odbija się nie tylko w życiu jednostek lecz w dziejach narodów i oczywiście znajduje swe odzwierciedlenie w literaturze. Kiedy piszemy o wojnie znajomość historycznych faktów jest konieczna. Niewątpliwie wstrząsem największym do tej pory była II wojna światowa. Stała się tematem...
Historia teatru antycznego
Historia teatru antycznego (etapy rozwoju, twórcy, dzieła)
Początki teatru antycznego są związane z kultem boga Dionizosa. W czasie pochodu podczas Wielkich Dionizji część ludu ubrana była w koźlą skórę, aby symbolizować leśnych przyjaciół boga Dionizosa. Śpiewali pieśń pochwalną, opowiadającą o nim, zwaną Dytyrambą. Po dojściu korowodu do oł...
"Serce ma swoje racje, których rozum nie ma". Udowodnij, że dewiza B. Pascala była bliska wielu bohaterom literackim
Dewiza Pascala była bliska wielu bohaterom literackim, żyjącym w różnych okresach historycznych, a szczególnie tym, którzy żyli w epokach stawiających sobie za cel właśnie kult uczucia, serca. Taką epoką z pewnością był romantyzm, który opisywał świat przez pryzmat uczucia. Ale w każdej epoce, nawet takiej, która stawiała przed sobą cele utylita...
Nowatorstwo i tradycja u Kochanowskiego
Tradycja i nowatorstwo w poezji J. Kochanowskiego…
Twórczość Jana Kochanowskiego rozpoczyna bardzo istotny rozdział W historii literatury polskiego odrodzenia. Jest to pisarz, który wprowadził naszą poezję do dziejów literatury ogólnoeuropejskiej, a więc wówczas - ogólnoświatowej. Z tego powodu nazwisko poety możemy stawiać tuż obok Kop...
Motyw wojny w literaturze
Wojna
Wojna - Zorganizowana walka zbrojna między państwami, narodami, klasami lub grupami społecznymi wywołana dla osiągnięcia określonych celów politycz¬nych, ekonomicznych lub ideologicz¬nych albo zmierzająca do obrony włas¬nych interesów. W przenośni - spór, kłótnia, konflikt. Literatura nader często odwołuje się do motywu woj...
Omówienie konfliktu
14. Konflikt (Coffer, Apley)
a) konflikt typu mechanicznego – polegają na tym, że niezgodne ze sobą mięśniowe, czyli wewnętrzne reakcje ruchowe, wzajemnie się hamują
b) niezgodność typu nerwowego – niezgodności między tymi procesami ośrodkowymi, które towarzyszą, poprzedzają bądź uniemożliwiają wybory motoryczne. Powstaje między ...