Podstawowe zasady ortografii

Pisownia „ó”. Jeśli w wyrazach pokrewnych (lub językach pokrewnych) wymienia się na „o” lub „e” zbóż - zboże pióro - pierze -w zakończeniach -ów Kraków -ówna Radziewiczówna -ówka kryjówka wyjątki -uwka zasuwka Na początku wyrazów - ósmy, ósemka, ów, ówczesny. Istnieje też „ó” niewymienne, pisownie zapamiętać - kierować się słownikiem. Pisownia „rz”. Jeśli w wyrazach lub językach wymienia się na „r”. „Rz” piszemy po spółgłoskach „p”, „b”, „t”, „d”, „k”, „g”, „ch”, „j”, „w”. W zakończeniach - mierz, mistrz, Kazimierz, zegarmistrz. Jeśli „rz” jest niewymienne trzeba zapamiętać. Pisownia „ż”. Jeśli wymienia się na „g”, „z”, „h”, „ź”, „s”, „dz”: potężny - potęga pieniężny - pieniądze każą - kazać zagrożenie - groźba W przyrostku, „eż”: młodzież Po literach „l”, „ł”, „r”: rżeć, lżyć, lżej, łże Pisownia „h”. Jeśli wymienia się na „g”, „ż”, „z”: wahać - waga, błahy - błazen, druh - drużyna. Na początku wyrazów jeśli h można opuścić: Haima - Aima, Hindus - Indus. -w cząsteczkach „-hiper”, „-hipo”: hiperbola, hipopotam. Pisownia rzeczowników. -ja, -ia, -ea, -jeśli w dopełniaczu końcówkę poprzedza samogłoska występuje zakończenie -i szyja - szyi knieja - kniei Korea - Korei idea - idei -jeśli w dopełniaczu przed końcówką występuje spółgłoska wyraz kończy się na „ji” Azja - Azji Policja - policji -jeśli rzeczownik kończy się na „-ia”, a jest zapożyczony w dopełniaczu ma końcówkę „-ii” historia - historii -jeśli natomiast wyraz rdzennie polski ma w dopełniaczu końcówkę „-i” Gdynia - Gdyni bania - bani Pisownia „nie”. - z czasownikami osobno: nie mogę, nie ma - z rzeczownikami razem: niedźwiedź, nie-Polak - z przymiotnikami, w stopniu równym razem, a w stopniu wyższym i najwyższym osobno nieładny nie ładniejszy nie najładniejszy - z liczebnikami osobno: nie pięć, nie sześć, nie jeden (dwa), niejeden (wielu) - z przysłówkami, pochodzącymi od przymiotnika razem: nieładnie, nie pochodzącymi od przymiotnika: nie tylko, nie bardzo; w stopniu równym razem, a w stopniu wyższym i najwyższym osobno: niedobrze, nie lepiej, nie najlepiej Pisownia „bym”. - w połączeniu z osobową formą czasownika piszemy razem: chciałbym, mógłbym - z bezosobową formą osobno: myśleć by, chciano by - razem, gdy wchodzą w skład partykuł i spójników: gdyby