Podstawowe motywy obronne - opis

a) Wyparcie: istnieje powszechna zgoda co do tego, że: - jest to umotywowane, selektywne zapominanie - człowiek nie ma kontroli nad zapominaniem - materiał wyparty nie ginie, można go wydobyć - wyparcie pierwotne to reprezentacja instynktu w ogóle się w świadomości nie pojawia, utrzymują się w nieświadomości - wyparcie wtórne: pewne treści pierwotne świadome, ale połączone związkami z instynktami wypartymi pierwotnie, zostały zepchnięte do nieświadomości. Może zostać uświadomiony ponownie b) anulowanie: - uznanie za niebyłe - formą jest spowiedź, „odpuszczenie i nie ma grzechu”, wynagradzanie tego co było - psychiczne skreślenie pewnej rzeczy, czynności - wynagradzanie straty c) fantazjowanie: wyobrażanie sobie co by było gdyby - spełnia funkcje obronną, kiedy osoba w życiu rzeczywistym tylko fantazjuje na dany temat i nic w związku z tym nie robi - jeżeli służy przygotowywaniu do planowanej sytuacji realnej, nie jest to mechanizmem obronnym d) identyfikacja: - utożsamienie się z osobą, która jest dla nas ważna, upodabnianie się do niej, przejmowanie jej cech. U Freuda była mechanizmem rozwojowym - Anna Freud zauważyła coś takiego jak identyfikacja z agresorem (kapo), stosowały go osoby słabe, lękowe e) internalizacja, introjekcja, inkorporacja: - wcielanie pewnych elementów we własne ”ja” nieświadomie (cechy osobowości, wyglądu, uczuć) - inkorporacja jest najprymitywniejsza, przyswojenie zewnętrznych cech osoby, z którą chcemy się utożsamiać, czysto zewnętrzne naśladownictwo - introjekcja: cechy charakteru - internalizacja: wcielanie norm osób wychowujących dziecko w jego system moralny, również mechanizm rozwojowy f) izolacja: myśli o zdarzeniu od uczuć mu towarzyszących, sztuczne oddalenie emocji g) kompensacja (Adler): - może mieć charakter adaptacyjny (nie jestem ładna ale mam doktorat) - świadoma - formy: • dążenie do zniwelowania wady • robienie czegoś zamiast • zamiana wady w zaletę • samoponiżanie się • samochwalenie się • zachowania aspołeczne, które mogą zwrócić uwagę innych osób h) projekcja: - rzutowanie własnych właściwości na innych ludzi - klasyczna (podobieństwa): rzutowanie nieświadomych wad na otoczenie - klasyczna obrona: to co nas najbardziej drażni jest naszą największą wadą - atrybutywna: rzutowanie na ludzi świadomych cech - komplementarna: rzutowanie cechy komplementarnej do swojej(ktoś lękliwy przypisuje innym agresję) i) przemieszczenie - przesunięcie zainteresowania z obiektu, który jest niedostępny, na inny - jako mechanizm obronny, przesunięcie emocji, agresji itp., instytucja kozła ofiarnego, z jednej osoby na inną j) racjonalizacja: - rozsądne tłumaczenie własnych uczuć, motywów, zachowań tak, aby ładnie brzmiały, żeby były do przyjęcia, u podstaw leży rozumowanie fałszywe - formy: • robię coś bo lubię • odwoływanie się do autorytetów • szukanie winy w innych ludziach • robienie czegoś wyjątkowo, w drodze wyjątku • „słodkie cytryny”, „kwaśne winogrona”: jeśli cel jest nędzny dowartościujemy go, jak nam się nie udaje obniżamy jego wartość • reakcja upozorowana: jakiś impuls, którego nie akceptujemy, zmieniamy na inny, odwrotny. Zachowania takiej osoby są przesadne, nachalne, na pokaz k) regresja: funkcjonowanie na niższym poziomie rozwojowym l) sublimacja: - energia instynktu zostaje skierowana na szlachetniejsze cele. Według Freuda u podstaw leży seks, bo on wywołuje energię, najczęściej skierowana na działania społecznie akceptowane - ma sens tylko wtedy, gdy popęd seksualny nad nami dominuje, co odnosi się tylko do psychoanalizy - jedyny zdrowy mechanizm wg Freuda m) substytucja: podejmowanie zamiast działań skazanych na niepowodzenie, działań nakierowanych na cele dostępne